Fálkinn - 16.02.1945, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6
Blaðið kemur út hvern föstudag
Allar áskriftir greiðist fyrirfram
HERBERTSprení.
SKRADDARAÞANKAR
Hreyfing virðist vera að komast
á, að h.ér í höfuðstaðnum rísi upp
stórt gistihús, til þess að bæta úr
þeim tilfinnanlegu vándræðum, sem
rikt liafa í þeim efnum undanfarin
ár. Að því er virðist er ætlast til að
bæjarfélagið og jafnvel ríkið taki
þátt í þessu fyrirtæki, og að gisti-
húsinu sé einkum ællað að bæta úr
þörf innlendra gesta, sem nú verða
að leita á náðir kunningjanna, er
þeir eru nætursakir í hænum. En
það er nú svo, að kunningjarnir eru
fæstir aflögufærir, því að vitanlegt
er að flestir húsráðendur hafa fært
að sér á undanförnum árum liús-
uæðisleysisins.
Þó að gistihús með 150 rúmum
bæti nokkuð úr skák, þá er samt ó-
leyst annað gistihúsmál, það sem veit
út á við. Það er víst, að á næstu
árum margfaldast gestkomur útlend-
inga hingað, bæði þeirra, sem hér
„setjast eins og kria á stein“ og
hinna, sem koma hingað til nokkrar
dvalar og ferðalaga um landið. Á
komandi árum verður brýn þörl'
fyrir gistilnis víðsvegar um fagrar
bygðir landsins. Og þetta veröa að
vera stofnanir, sem boðið geti betri
aðhlynningu en héraðsskólarnir gera
nú. Gera má ráð fyrir, að flest þess-
ara gistihúsa störfuðu ekki nema
þrjá mánuði af árinu, eins og sumar-
gistihúsin í Noregi. Allan reksturs-
kostnað verður að áætla með tilliti
til þessa.
Nú gæti farið svo, að peningamenn
stofnuðu félög til gistihúsbygginga
og vildu þá fleiri en eitt félag byggjá
á sama staðnum eða þannig að
skammt væri á milli. Þetta má ekki
verða. Sumargistiliúsin verður að
byggja samkvæmt ítarlega athuguðu
skipulagi, þannig að þau nýtist sem
best og geri gestum kleyft að fara
sem víðast og sjá sem mest.
Hið opinbera ætti að liafa hönd i
bagga um þetta, og jafnvel taka fjár-
hagslega þátt i framkvæmdum. En
að öðru leyti stendur j)a'ð fyrst og
fremst næst þeim, sem við ferðalög
eru riðnir, að sjá þessuin málum far-
borða, Eimskipafélagi íslands, Rikis-
skipum, bifreiðastöðvum o. s. frv.
Á þann liátt yrði auðveldast að leysa
úr þessum vandamálum, þannig að
það yrði gert með myndarskap. Því
að álit útlendinga á þjóðinni er mjög
undir þvi komið, hvernig þetta tekst.
Málverkasýning Kjarvals
Klukkan 10 árdegis á þriðjudaginn
var"opnaði Kjarval sýningu á nýjum
málverkum i Listamannaskálanum.
Málverkin, sem þarna eru sýnd, eru
41 að tölu. Þau voru öll seld innan
klukkustundar og fengu víst færri en
vildu, en það'er nú saga fyrir sig.
Öll málverkin á sýningunni eru
landslagsmálverk, en það orð er not-
að liér vegna þess að annað betra
vantar. Landslagsmálverk Kjarvals
eru nefnilega túlkún á lífi þess, sem
venjulega er ranglega kallað hin
dauða náttúra, stirnað berg eða
hraunstorkar, jökulkúfar, vatn og
eldur sólarinnar. Flest eru málverk-
in að þessu sinni úr Skaftafellssýslu
og frá Snæfellsnesi.
Kjarval hefir ætíð valið sér til
túlkunar þá sta'ði, sem yngstir eru
á íslandi, staði, þar sem náttúru-
öílin hafa verið hamrömmust, og
jörðin hefir spú'ð eldi fyrir skemstu.
Hugur hans hneigðist snemma í
þessa átl. Ilann skrifaði fyrir löngu
litlar bækur, sem allar voru kennd-
ar við grjót, og þessum nafngiftum
fylgdi luigur hans. Hann horfði á
steininn uns hann varð lifandi, hin
djúpskygnu aúgu hans störðu, uns
allar línur hrauntröllsins urðu líf
og tilfinning. Svipur þeirra og yfir-
bragð breyttist eftir eyktum sólar-
hringsins, og þau voru aldrei alveg
þau sömu frá degi til dags fremur
en maðurinn sjálfur. Þau höfðu
öðlast líf. Hendur listamannsins
færðu þau á léreft á réttri stund,
og þannig eru j)au til okkar komin.
Ekki segir, hvað túlkunin hefir kost-
að listamanninn, en enginn hlýtur
nokkurn hlut fyrir ekkert.
Það er mikil gjafmildi og örlæti
að leyfa okkur Reykvíkingum að sjá
þessi málverk, áður en þau hverfa
í hendur eigenda sinna og kanski
seinna, því að bráðum er Kjarval
sextugur, en mikið er hann j)ó ungur.
Hljómteikar Bjorns Ólafssonar
Siðastliðinn sunnudag hélt Tón-
listarfélagið fyrstu hljómleika sína
á ])essu ári. Það var Björn Ölafsson,
fiðluleikari, sem annaðist hljóm-
leikana með ágætum undirleik Árna
Kristjánssonar. Eru ])eir félagar sam-
æfðir mjög og fór því samleikur
þeirra sérstaklega vel úr hendi.
Bæjarbúar liafa fylgst með þroska-
ferli Björns Ólafssonar allt frá þvi
að liann fyrst kom fram á nemenda-
hljómleikum Tónlistarskólans, en þar
var hann einn af fyrstu nemendun-
um. Að loknu námi þar fór hann
utan og stundaði framhaldsnám í
Austurríki undir handleiðslu liinna
bestu kennara. En frá því í ófriðar-
byrjun hefir Björn verið aðalfiðlu-
kennari liér við tónlistarskólann,
og er ekki að efa a'ð kennslustörf
lians eiga mikinn þátl i órum
persónúþroska hans.
Viðfangsefnin á hljómleikum ])ess-
um voru sonata i e-moll eftir Mozart,
fiðlukonsert i d-dúr eftir Beethoven
og Havaniase eftir Saint-Saens. -
Gerði Björn þeim öllum góð skil,
bæði hvað tækni og stíl snerti.
Leikur lians er látlaus og fágaður
og tækni örugg. Björn er þegar í
flokki liinna traustari fiðluleikara,
þótt ungur sé, og á vafalaust eftir
að þroskast í list sinni. Arnicus.
Guðjón E. Jónsson, bankaútibússtjóri
fsafirði, verður fimmtugiir 20. þ. m.