Fálkinn - 29.06.1945, Qupperneq 7

FÁLKINN
7
Ivring Berlin (lengsf til hægri) hefir nú í nærfellt þrjú ára-
tugi verið einn vinsælasti dægurlagahöfundur Ameríku, og
regndar þótl við'ar væri leitað, bví að lög hans eru blístruð,
sungin og trölluff um allan hinn siðmenntaða heim. Nægir
í því sambandi að minna ú fgrsta fræga n&rk hans ,,Alex-
ander’s Ragtime tíand“, sem lengi var talið sjálfsagður og ó-
missandi harmóníknslagari ú hverju einasta balli og skralli
hér ú landi. — Á mgndinni sést Irving tíerlin úsamt George
C. Marshull, hershöfðingja, sem er að hrista hendina ú Ilarrg
M. Warner (kvikmyndakarlinum) i tilefni af því, að safnast
höfðu 7 miljón dalir til herkostnaðar með sýningum á kvik-
mgnd þeirri, sem I. Berlin samdi, og kölluð var ,,tíetta er
herinn".
Joan Bennett.
Þegar ættartala Joan Bennett er
athuguS, kemur í ljós, aS forfeSur
hennar í sex æltliSi liafa veriS
frægir leikarar og sumir framúr-
skarandi. FaSir liennar Richard,
var lengi vel meSal fremstu leikara
i Bandarikjunum og móSir hennar,
Adrienne, var einnig mjög vel þekt
á sama sviSi. Systur liennar, Bar-
bara og Constance, freistuSu gæf-
unnar á leiksviSi strax á unga aldri,
og hafa nú náS heimsfrægS.
í fyrstu virtust þessi sterku ætl-
areinkenni livergi ætla að koma
l'ram í lundarfari Joan sjálfrar.
Hún hlaut góða menntun hjá einka-
kennurum, og aðal áhugamál henn-
ar voru listmálun, hljómlist og ljóSa-
gerð. Þegar hún var fimmtán ára
steig' hún á skipsfjöl og lagði af
stað til Frakklands til þess aö
Ijúka þar námi sínu. Vellauðugur
ungur inaSur, John Martin Fox að
nalni, var samskipa lienni og tókst
óðára meS þeim vinátta, sem náði
hámarki sínu í hjónabandi, einu
ári síðar.
Næstu þrjú árin ferðuðust þau
um Evrópu og Ameríku og nutu
lífsins i gleði og gáska æskunnar,
og allt virtist leika i lyndi um
framtíð Joan. F.n svo varð skyndi-
leg og óheillavænleg breyting .i
högum hennar. John, eiginmaður
iiennar, varð bráðkvaddur dag
nokkurn, er þau voru stödd í Holly-
wood í heimsókn hjá gömlum kunn-
ingjúm. Þar með voru sæludraumar
Joan á enda, og nú mátti hún
standa ein og óstudd augliti til
auglitis við raunveruleikann.
Sýnilega var ekki um annað að
gera fyrir hana en að leita sér að
atvinnu og hefja lífsbaráttuna upp
á eigin spýtur. Hún valdi sér það
starf, sem var hendi næst, kvik-
myndaleik.
En erfiðleikarnir voru miklir og
margir og lögðust þeir þungt á
hiha ungu og óreyndu stúlku. í
þann mund voru talmyndirnar að
liefja göngu sína, og hafði sú breyt-
ing i för með sér geysimikla skerð-
ingu á kvikmyndaframleiðslunni
fyrst i slað. Einnig jók það mjög á
erfiðleika hennar , að orðrónmr
hafði komist á kreik um það, að
hún gengi meS barni. En raunar
hafði það ekki við nein rök aS
styðjast.
Joan gekk samt ótrauð áfram
staðráðin i að sigrast á öllum erfið-
leikum, og það hefir henni líka
tekist með þeim ágætum, sem nú-
verandi vinsældir hennar og fi ægð
bera órækastan votl um.
Maður einn i Ameriku, Tom Hagward, hafði oft rekið sig
ú það, að ungir jafnt sem gamlir geta orðið svo gramir sjálf-
um sér áð þeim er sú löngunin sterkust að hafa tækifæri til
að gr.eiða ærlegt spark i eigin enda. Hann brú því við og útbjó
þessa hentugu sjátfshegningarvél. Með því uð snúa handfangi
gela menn fengið sér eins mörg endaspörk og verkasl vill. En
flestir mundu samt að líkindum láta sér nægja eitt, því að
hnallarnir eru harðir sem grjót.
Geratdine Fitzgerald sýnir ú þessan
mgnd nýjasta ngtt í hinni marg-
bregtilegu höfuðfata-tísku kvenfólks-
ins. .4 undanskildum blómum og
slæðu, er hún með óbregttan karl-
mannsstráhatt á höfðinu.
AMERÍKUMAÐUR
Leikkonan Shelleg Winter sendi
manni sinum M. P. Mager þessa
mgnd, til þess að koma i veg fgrir
að hann þgrfti að láta sér leiðast i
herþjónustunni.
sem lieitir Arthur Fischback, hafði
í 35 ár verið að leita að föður sin-
um, sem hafði horfið að lieiman
meðan Arthur var barn að aldri.
Loks fann hann hann, — og hafði
leitaS langt yfir skammt. Því að
faðirinn átti heima í nálægt 100
metra fjarlægð frá honum. Þeir
höfðu þekkst lengi en höfðu ekki
hugmynd um að þeir voru feðgar.
I amoriskum háskólum er það mjög
ulgengt, að nemendur kjósi ein-
hverja úr hópi stúlkmmna til að
beru tignarheitið „Mai-drottning“ í
hátiðahöldum á vorin. I'egttrð og
gndisþokki rúða jx&r mestu ttm
atkvæðafjölda frambjóðendanna, og
þessvegna var það einmitt að stúlk-
an hér að ofan va.tui glæsilegan
sigur við slikar kosningar sem fóru
fram i einum háskólanum i fgrra.