Fálkinn - 01.03.1946, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
11
Barið kálfskjöt.
(handa 4).
2 kg. kjöt úr kálfslæri er barið í
heilu lagi, spikþrætt og velt upp
úr hveiti. ÞaS er brúnað í potli
og helt yfir það heitu vatni, sem
nái aðeins á mitt kjötið, steikist
við hægan eld í 1 tíma, þá er það
fært upp úr. 1 barnaskeið hveiti
hrærist út í svo mikilli mjólk að
jukkið verði % 1., í það er látið
ögn af salti, 1 tsk. ribssaft og
nokkrir dropar sósulitur, kjötið
látið út í og soðið við vægan hita
í % tíma.
Hrísgrjónasúpa.
(lianda 4).
2. 1. mjólk, 100 gr. grjón, 2 msk.
sykur, % teslc. kanell, sait. Mjólk-
in er hituð og grjónin skoluð, lát-
in út í og soðin i 1% tíma. Salt-
að. Sykur og kanel blandað saman
og stráð út í súpuna um leið og
borðað er.
Tvíbökumjólk.
(handa 4).
2 1. mjólk, 60 gr. sykur, 1 st.
kanell, 200 gr. tvíbökur. Mjólkin
er soðin með kalelnum og sykur
látinn út í. Tvíbökur bornar með,
brotnar niður á diskinn og mjólk-
inni ausið yfir.
Þýsk grjónarönd.
1 bolli af hrisgrjónum er soðinn
% tíma í vatni, þá er það síað frá
og grjónin soðin í kjötsoði þangað
til þau eru soðin, en þó heil,
og orðin að þéttum graut. 1 hnefi
af rúsínum er þveginn og látinn út
i grjónin þegar þau sjóða i kjöt-
soðinu. Þessi grjón eru látin út i
karrísósu, í rönd utan með kjöt
réttum allskonar.
Tyrkneskt hrískjöt (pílav).
Soðið kinda- eða hænsnakjöt er
skorið í teninga og biandað með
soðnum hrísgrjónum. Salt og pipar
eftir smekk, soðið augnabiik og
steiktur laukur og ögn af gulrótum
látið með.
Heitræði.
Sokkar og skór.
Ljósa silkisokka ætti alltaf að þvo
úr volgu vatni áður en farið er að
nota þá. Best er að skola alla
sokka úr volgu vatni, áður en þeir
eru látnir í sápuvatnið, svo að ryk
og blettir renni úr þeim og eyði-
leggi ekki sápuvatnið. Skolið sokk-
ana vel og snúið þeim, hengið þá
upp á tánum þannig að klemman
lcomi yfir sólana en ekki ofan á
ristina eða breiðið liandklæði á
stólhak og leggið sokkanan á að.
Dökka karlmannasokka er best að
þvo fyrst úr voigu vatni og svo úr
kvilljaberki. Lútina má búa þannig
til: 125 gr. kvilljábörkur eru soðin
í 10 mínútur í 2 lítrum af vatni,
þá er það síað og látið í glas. Þegar
þvegið er, er 1 dl. af lútinni látin
í 5 di. af vatni og sokkarnir látnir
vera í því 10-15 mín. Kreistir vel
en ekki nuggaðir og svo skolaðir
úr volgum vötnum, verða þeir þá
mjúkir og fallegir.
Kvenskó er best að bursta með
klút eða fínum burstum og helst úr
litlausum áburði. Slöngúskinnskó
skal aðeins strjúka á einn veg, með
hreistrinu og gæta þess að áburður-
inn sjáist ekki rnilli hlaðanna eða
við rcimar.
Karlmannaskó skal hreinsa vel
áður en borið er á þá, taka alia
mold og möl burtu og bera svo
svertuna á, bursta vel, og að síðustu
með gömlum ullarvettling eða klút.
Við og við er gott að taka reim-
arnar úr og hursta tunguna, þvi
að þangað vill safnast ryk og svertii-
klesssur.
Vatnsleðurskó og gönguskó, sem
sjaldan eru notaðir skal fylla af
bögluðum dagblöðum og láta þá
standa þannig þar til þeir eru vel
þurrir, þá eru blöðin tekin úr
þeim og eir smurðir vel með leður-
áburð og fylltir aftur með tusk-
um eða pappír. Eins skal fara
með vota gönguskó, troða í þá og
bursta svo þegar þeir eru þurrir.
Skóhlífar má aldrei þvo úr heitu
vatni og ekki úr sódavatni, þær
verða þá gráar og ljótar.
Það er mikils um vert að hirða
vel um sokkana og skóna, því að
hvorttveggja er dýrt og endingin
fer eftir því hve vel er um þá hugs-
að.
*****
Til minnis.
Áhaldakassi.
Hann er nauðsynlegur á hverju
heimili. Kassi með hamar, naglbít,
nögJum, skrúfum, borum, krókum
og metramáli, líka sandpappír, lími,
penslum o. fl. Hver einasta húsntóð-
ir þarf að nota þessi áhöld og liafa
þau þar, sem gripa má til þeirra
hvenær sem er, og óþarft er að
sækja fagmann til smávika, sem
hver og einn getur innt af hendi.
Það er enginn vandi að reka nagla
eða líma saman blöð.
Bækur.
Flestum þykir mjög vænt um bæk-
urnar sínar og handleika þær sem
dýmæta hluti, sem þær líka eru,
meira að segja gæla við þær eins
og börn. Það er því ekki undar-
legt þó að menn séu Iregir lil að
lána bækurnar sínar og að þeir
krefjist þess að þeim sé skilað jafn-
óðum aftur. En þeir sem fá bækur
að láni eru oft einkennilega liirðu-
lausir um að skila bókuuum, henda
eim einhversstaðar og segja jafnvel.
Eg man ekkert liver á hana. Munið
að skila þeim bókum, sem þér fáið
að láni hjá vinum yðar.
Viðhafnarjakki úr persnesku skinni — Þessi óvanalegi jakki meö kúpu-
balci og risaslaufu aö framan, er amerisk uppfinding. Hann var ný-
lega sýndnr á snyrtisýningu og vakti mikla athggli, en við núnari
athugun munum við komast að raun um aða hann muni ekki vera nijög
þægilegur búningur.
Svipmikil loðkápa. — Gráfeldir ern
en fallegir og ákaflega léttir, er
það góður eiginleiki á loðfeldi.
Þessi mjúku skinn hafa einnig þann
kost að þau fara vel í saumum,
eins og sjá má á þessum fallega
feldi, en endingargóður er hann
því nviður ekki.
Fyrir hundrað árum
voru í Rússlandi bóksalar, sem seldu
bækur eftir vigt. Það var ekki efni
bókarinnar eða frægð höfundarins,
sem skifti mestu, heldur blátt áfram
það, hve bókin var stór og þung.
— Þá hefði verið gott að nota þykka
pappírinn, sem er í tísku hjá ís-
lendingum núna!
Fallegur síðjakki úr skinni fóðrað-
ur með fíibcrette og sést það utan á
kraga, barmi og ermastúkum, Vas-
ar og belti er sett gullnum stjörn
um svo þetta er alls ekki neitt
venjulegur síðjakki (Pekert) sem
sýndur er hér.
Mannorð læknisins.
„Eg á kynstrin öll af góðum vin-
um,“ segir H. G. Wells, sem nú er
orðinn 79 ára. „Það cr aðeins einn
maður, sem óskar mér dauða og það
er læknirinn minn. Fyrir tveimur
árum síðan sagði liann, að ég ættia
aðeins stutt eftir ólifað. En ég lil'i
enn við góða heilsu, og það fer
sýnilega skelfing mikið í taugarn-
ar á honum. Honum finnst líklega,
að ég eyðileggi hans góða nafn og
mannorð með þvi að vera enn á
röllti innan um lífandi verur!“