Fálkinn - 30.08.1946, Qupperneq 3

FÁLKINN
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6
Blaðið kemur út hvern föstudag
Allar áskriftir greiðist fyrirfram
HERBERTSpren/
SKRADDARAÞANKAR
Reynslan af síSutsu styrjöld hef-
ir gerbreytt viðhorfi smáþjóðanna
til styrjalda og sjálfstæðismála. —
Hugsjónin um ævarandi hlutleysi
hefir verið gerð ómerk, smáþjóð-
irnar mega vera við því búnar
að verða stríðsaðili hvenær sem
voldugri þjóðum býður svo við að
horfa. Danmörk hafði 75 og Nor-
egur 125 ára frið að baki sér þeg-
ar Þjóðverjar réðust á landið vor-
ið 1940, og til íslands hafði aldrei
her komið, í þess orðs fyllstu merk-
ingu, þegar .Brear gerðu innrásina
10. maí sama ár.
í styrjöldum l'ramtiðarinnar verð-
ur allur heimurinn aðili. Smáþóðirn-
ar verða því að sætta sig við að
ganga í bandalag við aðra til þess
að tryggja sjálfstæði silt. En um leið
afsala þær sér í rauninni sjálfstæð-
inu. Þær geta ekki sjálfar hagað her-
málum sínum eftir eigin geðþótta,
lieldur gera það sem UNO — Sam-
einuðu þjóðirnar — segja þeim að
gera, og taka á sig þær kvaðir, sem
krafist er, hvort heldur er um að ræða
fjárframlög, vígbúnað heima fyrir
eða það að láta af hendi land fyrir
hernað-arbækistöðvar. Allt er þetta
réttindaafsal, og það er alveg undir
atvikum komið hversu góður liús-
bóndi UNO verður. Fram til þessa
hefir þetta aðallega verið þrefstofn-
un og að því leyti í samræmi við
tíðarandann. Og það er eðliiegt að
menn séu ekki sanntrúaðir á þessa
miklu stofnun. Þjóðabandalag \¥il-
sons álti á sínum tíma að firra lieim-
inn stríði, en sannaði svo eftirminni-
lega að það var ekki vandanum vax-
ið, að ófarir þess voru einn mesti
ósigur friðarhugsjónarinnar, sem
heimurinn hefir nokkurntíma lifað.
Það á að vísu að heita svo, að
UNO eigi að verða sterkari stofnun
en Þjóðabandalagið — að minnsta
kosti betur vopnað. Vopnleysið verð-
ur henni ekki að grandi. En er ekki
hætta á að draugúr Þjóðabandaiags-
ins fylgi lienni: að þeir sem mestu
ráða geti aldrei komið sér saman
þegar um alvarlegt mál er að ræða,
og að öll vopnin snúist hvert gegn
öðru.
Hættan er þvi miður nærri, þvi
að þeir menn, sem eiga að taka
við arfi Roosevelts eru honum svo
miklu minni.
Gunnar Hnseby Evrópnmeistari
í kúlnvarpi á Osló-mótinu
Eitt helsta umræðuefni almenn-
ings að undanförnu hefir verið
E.M. — eða Evrópumeistaramótið
í frjálsum íþróttum. Orsökin til hins
almenna áhuga á móti þessu er sú,
að við íslendingar áttum þar gjörvu-
lega þátttakendur, sem liafa áunnið
sér og þjóð sinni mikillar sæmdar
með frammistöðu sinni. Við höfum
fengið einn Evrópumeistara og
margir aðrir landar hafa staðið sig
með ágætum. Þetta gerir það að
verkum, að við erum taldir til í-
þróttaþjóða eigi síður en margfalt
fjölmennari þjóðir, sem liöfðu úr
miljónum að velja, er þær sendu
fulltrúa sína til Oslokeppninnar.
Við fögnum því innilega, að Gunn-
ar Iíuseby, besti kúluvarpari okkar,
varð Evrópumeistari í kúluvarpi og
flytur nú heim með sér ,,gullmedalíu“
fyrir meistaraafrek sitt á mótinu. Hann
varpaði kúlunni 15,56 metra i úrslitum
og vann þannig greinilega fræga
kúluvarpara eins og Rússann Dor-
jainoff, Finnann Lehtila og Sviann
Nilson, sem hefir tekið miklum
framförum í sumar og var jafnvel
talinn líklegur til sigurs.
Finnbjörn Þorvalds&on komst í
úslit í 100 metra hlaupi og skipar
sér því í fylkingu með bestu sprett-
hlaupurum álfunnar. Hann varð 6.
í mark í úrslitum og hljóp á 10,9
sek., en i undanrás rann hann
skeiðið á 10,8 sek.
Skúli Gnðrnundsson og Stefán
Sörenson voru báðir númer 7 í
sínum greinum, hástökki og þrí-
stökki. Stefán bætti íslandsmetið.
Jóel Sigurðsson, Óskar Jónsson,
Oliver Steinn, Kjartan Jóhannsson,
Björn Viimundarson og Jón Ólafsson
stóðu sig allir vel, og bætti Óskar
íslandsmetið í 800 og 1500 metra
lilaupi. Oliver var fjórði í forkeppni
i langstökki og stökk 7,06 metra,
en komst ekki í úrslit. Jóel varð
10. maður í spjótkasti, og er það
ágætt, þegar þess er gætt, að hann
var meiddur á hendi.
Að mótinu loknu munu þessir
menn svo taka þátt í íþróttakeppn-
um í Noregi og Sviþjóð, og það er
litlum vafa bundið, að þeir munu
gera landi sínu sóma þar eins og
á E.M.
íþróttamennirnir okkar liafa þrá-
sinnis sýnt í sumar, bæði i frjáls-
um íþróttum, sundi, knattspyrnu,
fimleikum, glímu og öðru, að þeir
standa öðrum þjóðum ekkert að
Gunnar Huseby varpar kúlunni.
baki, og þeir hafa vakið eftirtekt
á sér úti um heim. Heill sé þeim
fyrir þetta, því að þeir kenna okkur
ef til vill betur en nokkrir aðrir
að trúa á og treysta kröftum okkár
sjálfra. Við verðum að trúa á mátt
okkar og megum ekki vanmeta getu
okkar i samanburði við annarra
þjóða, ef lieilbrigð þjóðarkennd á að
þróast hér á landi.
Einar Kristjánison ópernsöngvari
Þessi glæsilegi söngvari okkar
gistir nú ættland sitt eftir langa
úlivist, ásamt konu sinni, sem er
grísk að ætt, og tveim dætrum.
Árið 1936 komu þau hjón hingað
lil lands um sumartíma og mun
mörgum minnisstæður söngur Ein-
ars frá þeim tíma, því að liann
þótti bæði vandaður og fagur og
hreif margan manninn, enda rödd-
in undurfögur. Við vissum þá að
Einar var frábær tenorsöngvari.
Svo hvarf liann aftur af landi burt
og ruddi sér braut á fremstu óperu-
sviðum Þýskalands sem Ijóðrænn
tenor og er ferill hans í þessu höfuð-
landi sönglistar og söngmenningar
mjög glæsilegur. Hann hefir verið
fastráðinn Ijóðrænn tenór við ó-
perurnar í þessum borgum: Dresden,
Stuttgart, Duisburg og Hamborg.
Ennfremur liefir hann sungið sem
gestur óperuhlutverk í öðrum borg-
um utan og innan Þýskalands, þar
á meðal í Stokkhólmi, en þá sæmdi
Sviakonungur hann heiðursmerki
sem frábæran söngvara og lista-
mann. Æfi listamannsins er ströng,
því að samkeppnin er liörð. 1 þess-
ari samkeppni, sem ekki er i því
fólgin að listamenirnir vegi hvern
annan, lieldur að þeir nái sem
Framh. á bls. 74
Einar Iirisljánsson
óperusöngvari, kona
hans„ frú Mobrtha
Papafoti Kristjánsson
og dætur Jjeirra, Brynja
5 ára og Vala 7 ára. —
Myndina tók Alfred
Ijósm. á heimili bróð-
ur söngvarans.