Fálkinn - 02.05.1947, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
R. L. STEVENSON: GIJLLEYJM MYNDAFRAMHALDSSAGA • Perlurnar.
Copyríghf P. I. B. Box 6 Copenhagen
8.9. Nálœgt ]>vi eina klukkuétund
stóð hver maður á verði og beið í
eftirvæniingu þess, er koma skyldi.
Við lögðum hiustirnar ,við hinum
minnsta hávaða, er barst að utan
og höfðum byssurnar tilbúnar til
bardaga. Mitt hlutverk var að hlgða
byssurnar og sjá am, að ekki vant-
aði skot. — Allt í einu hleypti
Joyc.e af, og skotinu var svarað í
margfaldri mynd úr skógarjaðrinnm.
90 Við töldum 12-U skot, svo
m.ikill var fjöldi andstæðinganna að
minnsta kosti. Með villimannlegu
lierópi réðst nú hópur uppreisnar-
mannanna lit úr skóginum og að
girðingunni. Byssa dr. Livesey brast
í sundur fyrir skoti eins þeirra.
Nú sáum við, hvar þeir ætluðu
að leggja að virkinu, og gerðnm
okkar ráðstafanir til að mæta at-
lögunni. Árásarmennirnir klifrnðu
fimlega yfir grindurnar hver á fæt-
ur öðrum.
Þaö eru aðeins tvær aðferðir iil
þess að finna hvort peria sé ósvik-
in: að setja liana milli tannanna
eða hera liana upp við ljós - skyggna
hana. Ósviknar perlur eru alltaf
dálítið hrjúfar en gerviperlurnar
eru sléttari. Og ósviknar perlur eru
gagnsæjar í útjöðrunum en gervi-
perlur alveg ógag'nsæjar.
Fallegasta pérlan, sem komið hef-
ir á markaðinn í síðustu hundrað
ár, náðist í Persaflóa af indverskum
kafara í október 1929. Hún var
metin á milljón krónur. Einn mað-
urinn á bátnum varð vitskertur af
að hugsa til allra peninganna, sem
hann fengi i sinn lilut.
Eftirsóttustu perlurnar eru svart-
grænar á litinn. Þær eru mjög sjald-
gæfar. Brúnar perlur eru ekki sér-
lega Verðmætar og rauðar perlur að
heita má verðlausar. Gullnar perl-
ur komast i geypiverð ef liturinn
er ekta. Við ljósrauðar perlur er
Jjað einkennilegt að J)ær eru flestar
óreglulegar i laginu.
Það var Eugenía drottning Nap-
oleons II., sem kom svörtu perlun-
um í verð. Hún safnaði sér úrvals
svörtum perlum í hálsfesti. Perlan
í lásnum á liessari festi var se1d í
London fyrir 21.000 krónur.
í einni ostru hafa fundist 150
perlur.
Ein einkennilegasta perlan, sem
nokkurntíma hefir fundist, var hvít
öðrumegin og svört hinumegin. Vís-
indamenn hafa ekki getað gefið
neina skýringu á Jjessu fyrirhæri.
Það var tíska hjá rómverskum
konum að nota ostruskeljar sem
farðadósir. En í þessum skeljum
varð að vera perla og lielst sem
fallegust, áföst við skelina.
Perluveiðarar á Kyrrahafseyjum
geta kafað á meira en 35 metra
dýpi. Þar er þrýstingurinn finun-
falt meiri en á þurru landi. Perlu-
veiðararnir geta verið í kafi allt
að þrjár mínútur.
Sú var tíðin að .Bretlandseyjar
voru frægar fyrir pjerluskeljar, og
var þetta ein ástæðan til ])ess að
Julius Cæsar réðst inn í England.
Ein perlan í bresku konungskór-
ónunni fannst i kræklingaskel við
England.
Columbus kynntist ýmsum perlu-
veiðurum af Indíánakyni Jíegar hann
kom í eyjarnar í Mexicoflóa. Indi-
ánarnir notuðu perlurnar í liáls-
festar og höfðu Joá skoðun á upp-
runa þeirra, að þær væru daggar-
dropar, sem lent hefðu í skeljum.
Sama þjóðtrúin var og i Evrópu.
Þegar Maria af Medici, kona
Hinriks IV. Frakkakonungs hélt
syni sinunt undir skírn árið 1001,
var hún í kjól, sem var settur
23.000 perlum.
Iílcópatra Egyptadrottning hefir
drukkið einn dýrasta drykkinn, sem
nokkurntíma hefir komið í nokkurn
maga. Hún skopaðist að hinum dýru
veislum, sem Antonius hélt llenni
til heiðurs og sagðist skyldu halda
veislu fyrir hann, sem væri Jnisund-
falt dýrari. Veislan var haldin og
Antoniusi þótti sldtur til koma, Jivi
að maturinn var ofur óbrotinn. En
undir veislulokin tók Kleópatra eina
dýrustu perluna, sem hún var með,
leysti hana upp í ediki og sötraði
svo í botn. Framh. af bls. lú.
91. En ekki varð atlagan fórnar-
taus af hálfu árásarmannanna. Þrír
voru skotnir til bana, er þeir
klöngruðust yfir grindurnar, en fjór-
ir komust þó ósárir inn yfir þœr
og lögðu nú að húsunum.
92. Frá möiuiunum, sem ennþ.á
voru utan girðingarinnar, heyrðust
eggjunarorð til þeirra, sem voru
komnir inn fyrir, en þess í milli
skutu þeir í sífellu, án þess þó að
valda okkur tjóni. Vegna þess, hve
w.ikið við þurftum að beina skot-
um okkar til þeirra, komust hinir
fjórir alltaf nær og nær húsunum,
án þess að verða sárir.
Copyrlghl P. t. B. &•* O a}-'*
93. Einum þorparanum tóksl að
ná í byssu Hunters; gegnum skotgat-
ið, og greiddi hann honum svo mik
ið höfuðhögg með skeftinu á henni
að Hunter hné niður. Þegar árás-
armönnnnum hafði heppnast að ná
skotgötunum af okkur, breyttust
horfur okkar til hins verra.
9Á. Til allrar hamingju var varð-
húsið svo fullt af púðurreyk, að
sjóræningjarnir gálu ekki miðað á
okkur. ,,Út á bersvæði!“ skipaði
kapteinn Smollett, og hver greip
til korðans og hljóp til dyra.
95. Lœknirinn komst fljótt i ná-
vígi við einn af andstœðingunum,
og eflir skjót umskipti tókst hon-
nn að gera hann óvígan.
96. Eg hafði eiiuiig gripið korð-
ann minn og fylgdist með honum
Coovrinht P. I. B. Bax 6 Conu«hnno»
út úr húsimi. Og ekki leið á löngu,
áður en ég fengi minn andstœð-
ing. Það var Anderson bátsmaður,
sem hjó til mín. Eg skaut mér und-
an högginu, hrasaði um leið og
valt niður hallann.