Fálkinn


Fálkinn - 16.01.1948, Blaðsíða 6

Fálkinn - 16.01.1948, Blaðsíða 6
6 FÁLKINN Myndaframhaldssaga eftlr Kapteln Marryat: Bömin í Nýjaskógi Áður en Edvard liélt heimleiðis, talaði hann við Osvald, sem skýrði honum frá ])vi, að maðurinn, sem hefði stöðvað hann á leiðinni væri e:n af skyttum Cromwells að nafni Corbould. Á hcimleiðinni rakst Ed- vard á hann, þar sem hann lá sof- andi i grasinu. Edvard gekk að manninum, tók gætilega byssuna hans og afhlóð hana. Síðan lagði hann hana aftur á sinn stað og hélt svo leiðar sinn- ar. Þótti honum sýnt, að Corbould hefði ætlað sér að sitja fyrir hon- um, en leiðst biðin og sofnað. Edvard tók ekki eftir ])ví, að hund- urinn hafði |)efað af manninum, þar sem liann lá og vakið liann. — Á næsta hvílustað tók hvutti allt í einu að spangóla og' tifa um. Ed- vard leit uþp. Hann sá hyssuhlaifpi beint að sér úr skóginum. Það small í gikknum, en ekkert skothljóð. Corbould brá ónotalega. Hann vissi ekki betur en byssa sin væri hlað- in. Nú tók hann til fótanna og Ed- vard hvatti hann á flóttanum. En Etívard fannst ekki nóg að- gert. Hann vissi, að Corbould mundi ná í skot og elta sig að nýju. Þess- vegna lagði liann nú leið sína fram hjá fallgryfju Humplirey. Nokkru síðar heyrðist skellur og skot. Corbould hafði fallið í gryfjuna og skot hlaupið af byssunni. Næsta dag sagði Edvard Osvald frá atburðum dagsins og einnig hvar Corbould væri að finna. Var nú sendur vagn eftir honum frá skógarvarðarsetrinu, því að hann gat ekki gengið vegiia skotsársins, sem liann hafði fengið á fótinn, þegar skotið hljóp úr byssunni. — Þegar spurðist um árás Corbould, var liann rekinn af skógársetrinu og úr stöðunni. í skógarvarðarkofanum gekk allt sinn vanagang. Börnin voru iðju- söm og Humphrey fullur af nýjum hugmyndum. Hann vildi koma upp álitlegUm bústofni. Fékk hann Ed- oft þangað erindi eða erindisleysu. Dag einn fór Pahlo með honum. Á leiðinni skaut Edvard % mánaðar gamlan kálf. Sendi hann Pablo hcim til þess að sækja Humphrey með hest og vagn. vard og Pablo, sigaunastrákinn, til að hjálpa sér við að afgirða dálítið landflæmi. Annars var hugur Ed- vards allur hjá ungfrú Stone um þessar mundir og gerði hann sér Ur töfraheinai náttnrannar Menn og mannapar. Ofl er sagt, að aparnir séu lík— astir manninum allra dýra, og víst er það, að margt er sameiginlegt. Ymsir visirídamenn liafa rannsak- að eftir föngum að hve miklu leyti sálarlif apanna likist mannlegu sál- arlífi. Hvað tilfinningalífi manna og apa viðvíkur, ])á er enginn vafi á því, að þar er margt mjög líkt með skyhlum. Ekki þarf neinn sérfræð- :ng til að sjá ]>að, hvaða tilfinn- ingar búa I. d. simpansa í brjósti. Svipbrigði hans eru lík okkar. Það er að vísu dálítið frábrugðið að sjá apa gráta, cn það gerir hann þó, 'ef illa liggur á honum. Simpansarnir kjassa krakkana sína, hvort sem þeir eru apar eða menn, og þeir sýna þeim ýmis vináttumerki, rétt eins og við. Þeim þykir gaman að leika sér og leika sér sýnilega vegna leiksins eins, einkum meðan þeir eru ung- ir. Og þeir líkjast okkur mönnun- um enn fremur i l)vi, að þeim þyk- ir g’aman að stríða þeim verum, sem heimskari eru en þeir, I. d. hænsnum. Þeir líkjast okkur einuig, þegar litið er á hinar dýpri tilfinningar. Mannaparnir geta t. d. verið af- brýðissamir, sömuleiðis aðrir apar, m. a. bavíanar. Kona nokkur, sem átti heima á Ivúbu, liafði marga aj)a á búgarði sínum. Amerískur vísindamaður, Yerkes’, sem mjög hefir rannsakað líf apanna, athug- aði þessa apa nákvæmlega og samdi bólc um þá. I bók þesSari segir Yerkes frá bavian nokkrum, sem gerði sér jafnan far mn að fela konu sína, ef karlmaður kom að búrinu þeirra. Hinsvegar lét hann sig’ það engu skipta, þótt kvenfólk kæmi þangað. Eimi sinni tók frúin, sem átti apana, kaþólskan prest með sér að búri afbrýðisama bavíanans og ætl- aði að vita, livort apinn léti ekki ginnast og halda að presturinn væri kona, af ])vi hann gekk í síðum klerkakæðum. En bavíaninn lél ekki snúa á sig. Hann sá við þessu bregði og reyndi að fela kellu sína fyrir prestinum og lét sig engu skipta þótt heilagur maður ætti i hlut! En þótt oss finnist aparnir oft býsna mannleg'ir í háttcrni, má þö ekki draga allt of eindregnar á- lyktaivr um andlég'ar gáfur þeirra og vit. Margar athafnir þeirra stafa af cðlishvöt, en ekki rökvísri skyn- semi. Og hvatalífi og skynsemi má ekki rugla saman. Jerry Wald hljómsveitarstjóri varð óviljandi heyrnarvottur að þessu samtali kvikmyndaleikara og konunnar hans: Iíann: í kvöld skulum við fara út og skemmta okkur reglulega vel! Ilnn: ■— Ágætt. Láttu Ijósið loga í anddyrinu ef |)ú kenmr heim á und- an mér.

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.