Fálkinn - 09.02.1951, Side 9

FÁLKINN
9
Rdð gegn hjónabandi
YIÐ spurðum gamla piparsvein
inn livers vegna hann hefði al-
drei gifst.
— Eg að gifta mig! Eg! Heyr-
ið þið nú, reynið þið ekki þetta.
Það er hægt að koma nálægt
liænsnum án þess að gifta sig?
Nei híðið þið hægir, drengir það
gera ekki nema grænjaxlar eða
fábjánar.
-— Jæja flestir giftast þó —
ætlarðu að brennimerkja meiri-
hlutann sem asna eða græn-
ingja?
— Já, einmilt!
— Nú, en einhvern tima hlýt-
ur þú að hafa verið græningi
sjálfur?
— Hvort það nú er! Jú, það
getið þið hengt ykkur upp á. Það
er víst um það, ég hefi lílca eltst
við hænsni og géngið með þeim
í roki og ekið með þeim í skraut-
legum vagni og boðið þeim í
Óperuna og hagað mér eins og
vitlaus maður.
— Jæja, en datt þér aldrei í
liug að festa þér konu?
■— Tja! Ójú, það getur meira
en verið, en ég laumaðist alllaf
úr leiknum þegar þær fóru að
verða viðkvæmar. Jú, einu sinni
skall liurð nærri hælum, og það
varð þegar ég varð viðkvæmur
sjálfur, en í það skiptið var
það tilviljunin sem bjargaði
mér. Hundaheppni, tilviljun —
þið getið kallað það hvað sem
þilð viljið.
— Nú segðu okkur frá þessu!
— Jæja, ég var ungur, skiljið
þið, svo ungur að ég litaði frá
mér, og stúlkan var myndai'leg
og livernig sem við rifumst á
göngufei'ðum, dansleikjum og
i veislum, þá jafnaðist allt allt-
af aftur. Eg var kynntur fjöl-
skyldunni og við ætluðum að
trúlofast. Þau voi-u rík, áttu
steinhús í sulðurborginni og ætl-
uðu að lialda trúlofunai’veislu,
því að stúlkuna langaði lil að
sýna mig ættingjum og vinum
sínum. Eg kom, tignarlegur i
frakka, sem var fóðurlaus í
lirygglengjunni og með blánk-
skó og kemdur og strokinn
eins og kölski sjálfur. Og ég
kom dálitið fyrr en hinir til
þess að tala við stúlkuna og fá
inér glas af púnsi með tengda-
pahha sem þótti gott i satupinu.
Jæja, þegar við liöfðum setið
og iijalað um stund kom tengda
pabhi og vildi drekka glas með
mérf Við töluðum saman og
gerðum að gamni okkar og hætt
um að þérast, og livernig sem
það nú atvikaðist þá fórum við
að tala um krafta og fimi. í
þá daga var ég engin liðleskja,
fjandinn fjarri mér, og auðvit-
að var ég liífaður — þakka
skyldi mér, úr því að ég ætlaði
að fara að trúlofast — og hvern-
ig sem við töluðum frarn og aft-
ur þá vildi sá gamli endilega
að ég sýndi að ég gæti steypt
mér kolllinís — hann trúði því
ekki almennilega, sagði hann.
Ef liann gerði ekki aðrar verri
kröfur til tengdasonar sins þá
skyldi ekki standa á mér, liugs-
aði ég með mér! Salurinn var
stór og ég — af stað------------
En í sömu andránni kemur
tengdamamma út úr svefnlier-
berginu. Hún fékk hælana á
mér heint í sjáaldrið og spýtti
samstundis úr sér þremur
tönnuni og svo klessist hún á
gólfið i yfirliði, eins vel og að-
eins rosknar frúr geta gert. Eg
æddi að skenkborðinu til að ná
í vatnsflöskuna en misgreip mig
í flýtinum og lielti hálfri púns-
flöskunni yfir silkikjólinn henn
ar-.
Þið getið víst skilið að sam-
talstónninn okkar varð dálítið
erfiður á eftir-----og einmitt
fyrir þetta 'bjargaðist ég úr hjú-
skapargildrunni. Það eru ekki
margar tengdamæður sem þola
svona meðferð. Og þetta voru
ekki tennur úr búð. Og stúlkan
álasaði mér í kaupbæti að eg
heiði ekki beðið kerlinguna fyr-
irgefningar á eftir! Hefði ég
kannske átt að segja: — Eg bið
þúsundfaldrar fyrirgefningar!
eða: Þetta. var alveg óviljandi!
eða: — Það var alls ekki mein-
ing mín góða tengdamamma!
Allt þetta liefðu orðið innan-
tóm orð. Svo var hætt við kvöld
boðið og tengdamamma liætti
við trúlofunina. Og nú ættuð þið
að vita að óbrigðulasta ráðið til
að komast hjá giftingu er að
hætta við trúlofunina.
Gætið þess vel, þegar tengda-
mamma kemur inn um dyrnar,
a)ði mölva í henni tvær tennur.
Það er öruggt ráð!
+ 4» 4»
¥111» ÞÉR . . ?

að Danmörk er eina, landið, sem
hefir þjóðernismerki á eimreiðum?
Eimreiðar flestra landa hafa bók-
stafi eða tölu á reykháfnum, en
þær dönsku „magabelti“ með rauð-
um og hvítum lit. — Hér sést dönsk
eimreið, sem verið er að ferja yfir
Stórabelti.
að stóru Constellation-flugvélarnar
hafa skiptanleg lestarrúm, sem hœgt
er að bregta um cí nokkrum augna-
blikum?
Á myndinni sést eitt slíkt bátlag-
að lestarrúm, sem liefir verið tekið
neðan af vélinni. Það er hægt að
aka þvi inn i vörugeymsluna og
setja annað fullhlaðið lestarrúm á
vélina.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason
Framkv.stjóri. Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavik. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6
Blaðið kemur út hvern föstudag
Allar áskriftir greiðist fyrirfram
Prentað i Herbertsprenti
SVERTINGJAR GETA ORÐIÐ
GAMLIR.
Svertinginn Moses Blink fórst
fyrir nokkru við járnbrautarslys.
Hann var fæddur 5. september 1829,
i Louisiana og varð þannig yfir
120 ára. Og 83 börn hafði liann
eignast með konum sínum, cn þær
voru ellefu. Hann sagði að strit-
vinna, olía og terpentína væru
bestu meðulin til að lengja lifið.
Ekki fylgdi það sögunni livort hann
notaði olíuna og terpentínuna út-
vortis eða innvortis.
4» 4» 4*
MÁTTUR KVENHÁRSINS.
Allir muna að hárið og skeggið
gaf Samson gamla krafta. Annars
eðlis er nýrri saga um fertugan
Ameríkana, Bcrtus Verkey, og kon-
una lians, sem er 27 ára. Ilún var
svo hárfögur að slik voru fá dæmi,
— hárið tók henni niður fyrir mitti
og var ljómandi fallegt. Og lengi
vel var Verkay stoltur af hárinu á
konunni sinni. En einn góðan veð-
urdag þreif hann skæri og kubbaði
alla hárprýðina af konunni. Hann
bar því við, að sér líkaði ekki að
konan gortaði af hárprýðinni. „Hár-
ið gaf henni of mikið vald,“ sagði
liann. Ilann lenti i tugthúsinu fyrir
tiltækið, sakaður um líkamlegt of-
beldi gegn konunni, sem var flutt á
sjúkrahús og lá við að sleppa sér
út af hármissinum.
*?• 4»
Til vinstri:
að humarinn getur eignast 75.000 af-
kvœmi i hverri lirygningu?
Það eru þó aðeins stórar liumar-
tegundin, sem þetta á við um. En
minnstu tegundirnar gjóta þó um
3.000 hrognum. Á myndinni sést
kvenliumar með eggin sín. Móðirin
dregur eggin á eftir sér í nær tiu
mánuði. Svo ungast þau út, og af-
kvæmin fylgja móðurinni þangað til
þau eru orðin um 8 mm. löng.
Alit meö íslenskuin skipmn!