Fálkinn


Fálkinn - 04.04.1952, Blaðsíða 6

Fálkinn - 04.04.1952, Blaðsíða 6
6 FÁLKINN 11. UOS og SKUGGAR Framhaldssaga eftir Adelaide Rowlands. AUSTURLENSK UTFÖR. Við látum svarta litinn tákna sorg og söknuð og finnst það [)ví einkennilegt að sjá fólk klætt hvítu frá hvirfli til ilja við útför framliðinna. En í Aust urlöndum er hvítt litur sorgar- innar, og /)ess vegna er ekkja breska landstjórans í Malaya, sem myrtur var í haust, líka alhvítklædd við jarðarför manns hennar í Kuala Lumpur. PERSNESKIR LIÐSFORINGJAR Shahinn í Teheran aflienti ný- lega hóp nýútskrifaðra liðsfor- ingja einkennismerki J>eirra. Hér er mynd af athöfninni. SACHA GUITRY-SAFN. Ilinn kunni franski leikrita- höfundur Sacha Guiltry hefir opnað sýningu á heimili sínu, á ýmsu sem snertir list og á frumritum og bréfum, Jmr á meðal 36 bréfum frá Henrik IV. KARDÍNÁLI í „SIIAPE“ Francis Spellmann kardínáli, erkibiskup kaþólskra í New York, sem nýlega er kominn úr ferð kringum lmöttinn, stóð við i París á lxeimleið og var þá boð- inn í hádegisverð til aðalstöðva Eisenhowers, eða „SIIAPE“. — Á myndinni sést kardínáinn vera að tala við ameríska hers- höfðingjann Anthony Biddle. FALLBYSSUR ÚR SKÝJUNUM. Það er flest, einkum til liern- aðar, sem farið er að kasta út úr flugvélum í fallhlífum. Heil- ar liðsveitir koma svífandi til jarðar eins og lóuhópur og hey- böggum hafa þeir kastað úr tofti hér á landi.t Hérna sést fallbyssa, sem vegur 2.500 kg. og hefir verið fleygt úr flugvél yfir Iióreu. Þrjár fallhlífar taka af henni fallið. Frægur amerislcur sirkusstjóri, sem var kunnur að því að sýna alls kon- ar fáséð dýr, fékk einu sinni skrif- legt tilboð um kirsiberjalitan kött. Ilann tók því fegins hendi, borgaði fimm lnindruð dollara að óséðu fyrir köttinn, en þegar liann kom reyndist hann vera svartur. Með kettinum fylgdi bréf og þar stóð: „Eg geri ráð fyrir að þér vitið, að hérna í Vermont eru kirsiberin svört.“ konungi. — Aðgangseyririnn er 1000 frankar og rennur til lista- mannafélaga. — Hér sést „safn- vörðurinn“ á safni sínu. í hend- inni heldur lmnn afsteypu af hendi konu sinnar. „Eg er einnig dálítið leiður út af nokkru. Það er í sambandi við Hester Slayde.“ „Einmitt það! Er það ckki þjón- ustustúlkan hennar Sophie sálugu, sú scm erfði alla peningana liennar? Hvers vegna hefir þú áhyggjur henn- ar vegna?“ Michael liristi höfuðið. „Peningar eru ekki allt, skal ég segja þér. Mig tekur sárt til Hester, því að hún er svo góð og trygg sál. Eg er hræddur um, að hún eigi erf- iðleika og vonbrigði framundan.“ „Já, en kæri Michael, hún ætti að hafa efni á að kaupa sig frá öllum áhyggjum,“ sagði frú O’Malley þurrt. Hún var þreytuleg og föl á svip- inn, en eigi að síður hrífandi, að því er syni hennar fannst þrátt fyr- ir sloppinn með litaklessunum. Ilún liafði fögur augu og fallegt bros, og það var skemmtileg sjón að sjá bana með ofurlítið úfið hár og vindling i grannri fíngerðri hend ínni. „Þú mátt ekki vera með kald- liæðnislegar og öfundssjúkar at- hugasemdir, mamma. Af þeim fæ ég meira en nóg hjá ömmu. Þegar ég kem til þín, vil ég aðeins hcyra það, scm er gott, fagurt og mann- legt.“ „Komdu og kysstu mig,“ sagði móðir hans. Hann stóð á fætur, gekk til liennar, kraup fyrir framan hana og margkyssti liana. Það voru tár i augum hennar er hún leit á liann. „Stundum líkist þú Ted svo mik- ið,“ sagði hún með lágri rödd. Mér þykir svo vænt um þig, Micky! Hvað liggur þér á hjarta? Hvað get ég gert? Er það eitthvað, sem þú vilt, að ég geri? Segðu það, sem þér býr í brjósti, drengur minn. Eg hefði gott af þvi að hlusta á raunatölur annarra í stað þess að hugsa alltaf um mínar eigin raunir.“ Michael settist aftur á stólinn og skýrði frá öllum málavöxtum. Þegar hann talaði um Elisabetu Charlbury, leit móðir hans snöggt á hann, án þess að hann yrði þess var. „Jæja, svo að hin hjartagóða Hester hefir opnað lieimilið fyrir ókunn- ugri, en fallegri, ungri stúlku! Það liljómar mjög rómantiskt, Micky. En hvers vcgna ertu kviðinn?“ „Eg veit það ekki,“ sagði ungi maðurinn og kastaði vindlingsstúf frá sér. „En mér segir svo hugur um, að þetta verði ekki til gleði fyr- ir Hester. Og það þætti mér mjög miður, því að mér þykir vænt um Hester, eins og þú veist, mamma.“ „Já, það get ég vel skilið. Eg hefi ekki séð hana oft siðustu árin, en ég taldi hana áður fyrr vera merka persónu. Ef það er eitthvað, sem þú vilt, að ég geri, Micky, þá segðu það. Eg mun gera það sem ég get.“ „Mér finnst — og Judith Winscott er á sömu skoðun“, bætti hann við. „Nú, svo að Judith er þá við mál- ið riðin líka,“ sagði frú O’Malley. „Já, Juditli er greind og hyggin stúlka. Hvað finnst henni?“ „Henni finnst það sama og mér. Hún hefir farið tvisvar til Hester ,síðan Elisabet Charlbury kom þang- að. — Segðu mér, mamma, talaði pabbi nokkurn tíma við þig um dr. Charlbury?“ Móðir lians kinkaði kolli og hag- ræddi sér í stólnum. „Já,“ svaraði hún. „Roger Charl- bury var sá maður sem olli misklíð- inni milli systranna, hennar ömmu liinnar og Sophie. En ef hann tók aðra fram yfir hina, þá var það Sophie, cn ckki Lady Panister!" „Nú, svo að málum er þannig hátt- að! Mér datt alltaf i liug, að það lægi eitthvað á bak við það, live amma var undarleg, þegar hún tal- aði um hann i dag. Þekkir þú liann, mamma?“ „Já það gerði ég. Ted og hann voru góðir vinir. Hann var laglegur og myndarlegur maður. .Bíddu að- eins! Frú O’Malley stóð upp með vindlinginn i munninum og gekk yfir gólfið að skáp nokkrum. Þar tók hún fram kassa með óinn- römmu.ðum málverkum og myndum. Eg gerði margar myndir af Roger Charlbury,“ hélt hún áfram. Hann var fallegur maður og af þeirri manngerð, sem töfrar vissa tcgund kvenfólks. Kvenfólkið var líka í kringum hann eins og flugur um sykur!“ Hún lcitaði í myndunum, uns hún dró fram nokkrar svart- listarmyndir. „Hérna er liann,“ sagði hún. „Líkist hún föður sínum?“ „Bæði já og nei,“ sagði Michael, er hann hafði athugað myndina vel. „Þú* hefir rétt fyrir þér mamma. Hann hlýtur að liafa verið fallegur maður.“ „Já, en hann setti allt á annan endann,“ sagði frú O’Malley þurr- lega. „Eg hefi alltaf haldið, Micky, að amma þin —- já, þú verður að afsaka, þótt ég segi það — liafi vald- ið misskilingnum milli Charlbury og systur sinnar. Hann sleit allt i einu öllu sambandi við liana og fór utan. Svo heyrðist að hann hefði gifst ítölskum eða spönskum kven- manni. Ted sá hana einu sinni og sagði -að hún væri mjög falleg. Þá höfðu þau verið gift í nokkur ár.“ Michael horfði á teikningarnar og andvarpaði. „Vcslings Sopliie frænka!“ sagði hann. „Þá hefir hún sennilega ekki verið rik.“ „Einhverja peninga hcfir lnin allt- af átt,“ sagði móðir lians. „En hún var að vísu ekki eins efnuð og eftir að hún erfði allan auðinn hans Ber- ridges gamla. Það kom sem reiðar- slag yfir ömmu þína. Hún liafði snúist eins og skopparakringla kring um Philip Berridge! en hann hafði alltaf litið Sophie hýru auga. Hann arfleiddi hana svo að öllu, sem hann átti. Eg er viss um það, kæri Micky, að ömmu þinni féll það mjög þungt að ná ekki i þeningana.“ Michacl lagði tcikningarnar frá sér.

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.