Fálkinn - 20.06.1952, Blaðsíða 4

4
FÁLKINN
Hugvitsamur BandaríkjamaSur hefir gert þessa mynd af vœntanlegri mót-
tökustöS á tunglinu, sem yröi tekin til notkunar þegar jaröbúar færu aö
fljúga þangaö.
llussel S. Bendix:
Það er líf
]%/FARS liefir löngum verið sá hnött-
ur í sólkerfi okkar, sem stjarn-
fræðingarnir liafa talið líklegastan
mannabústað. Fyrir mörgum árum
þóttust þeir geta greint mannvirki á
þessari stjörnu — skurði með svo
beinni stefnu, að ólíklegt þótti að nátt-
úran sjálf hefði gert þá. Og H. G.
Wells skrifaði á sínum tima bók um
Marsbúa.
Síðustu áratugi er talað meira um líf
á Venus en á Mars. Venus er sá linött-
urinn, sem næstur er jörðinni — að
undanteknu tunglinu, og aðstaðan að
mörgu leyti góð til að rannsaka lífs-
skilyrðin þar. Enda þykjast menn
verða margs visari um Venus þessi
árin, og ef allt reynist satt, sem vís-
indamennirnir geta sér til, má innan
skannns vænta stórtíðinda, sem eigi
eiga sinn lika í veraldarsögunni.
Nýlega hefir sannast að í loftslaginu
um Venus er efnið formaldehyd, sem
er lífrænt efnasamband og gefur skil-
yrði fyrir lífþróun. Vísindamaðurinn
IUipert Wildt telur þetta fullvíst, með
J)ví að vatn, ljós og útfjólublá geislun
sé ]>að sama sein formaidehyd og súr-
efni. Þessi kenning var lögð fyrir
fund í Chicago-háskóla 194!) af G. P.
Knieper prófessor, en síðan hafa kom-
ið fram ýmsar athuganir sem styðja
hana.
Venus er eini linötturinn í sólkerfi
okkar, sem sí og æ er umvafinn ó-
gagnsæjum þokukenndum lofthjúpi.
Fyrir löngu sannaðist að kolsýra væri
i þessum lofthjúpi, og vegna þess hve
Venus er nærri sólinni töldu menn
víst að þar væri mikill jurtagróður
— ef til vill citthvað í líkingu við það,
sem er í hitabeltinu hér á jörðu. í
mikilli hæð i lofthjúpi jarðarinnar
hafa verið mæld 55 kuldastig, en í
sömu hæð frá Venus er kuldinn ekki
nema 25 stig. Af J)ví hefir verið ráð-
ið að meðalliitinn á Venus sé urn ])að
bil tvöfaldur á móts við það, sem er
hér á jörðinni. Venus er á stærð við
jörðina, og ef menn eru þar þykir
líklegt, að þeir séu álika stórir og við,
á Venusi
og séu háðir liku þyngdarlögmáli
og við.
Það er alls ekki út í bláinn að sumir
visindamenn og herfræðingar halda
því fram að hin mikla gáta — fljúg-
andi diskar — komi frá Venusi. Ef
þeir koma frá annarri stjörnu, þá er
Venus eina stjarnan, sem getur kom-
ið til mála! Á Mars er súrefni varla
til, og lofthjúpur liinna reikistjarn-
anna er að inestu leyti mýragas og
vatnsefni og ammoníak.
Alltaf eru að koma nýjar og nýj-
ar fréttir um fljúgandi diska. Þær
síðustu eru frá Kóreu. Þar segjast
Amerikumenn hafa séð græna „víga-
hnetti“, sem þutu áfram með geysi-
hraða. Fjöldi af þessum „flugdisk-
um“ hefir sést í Ameríku og í Afríku
voru teknar myndir af einum þeirra
úr farþegaflugvél, sem var nærstödd.
Allir farþegar og áhöfn vélarinnar
sáu þetta fyrirbrigði. Nú mun eng-
inn neita þvi lengur að þessir „flug-
diskar" séu til, og að þeir séu ekki
njósnarflugvélar ncinnar þjóðar á
þessurri hnetti. Svo margar frásagn-
ir eru fyrir hendi um þetta frá
mönnum sem ómögulegt er að rengja
og ekki láta hafa sig til að búa til
lygasögur.
Ef háþroskaðir menn eru á Venus
er ekkert líklegra en að þeir geri sér
far um að kynnast jörðinni. En
hvers vegna lenda ekki þessir flug-
diskar? spyr fólk. Þar kemur ýmis-
legt til greina. Andrúmsloftið á Ven-
us er miklu „ríkara" og sérstaklega
kolsýrumeira en hjá okkur og hit-
inn miklu meiri. Það getur tafið heim-
sókn þeirra Venusbúa.
Efasemdarmennirnir halda þvi
fram, að cnginn maður geti þolað
jafn snögga hraðaaukningu og er á
flugdiskunum. En var ]>að ekki svo
um forfeðtir okkar að þeir þverneit-
uðu að maður þyldi að fara eins hratt
og nú er farið i bíl og flugvél. En
það má líka venjast hraðanum eins
og flestu öðru.
Það er líklegt að ein finimtíu ár
liði áður en fyrsta millihnatta-flug-
tækið verður smíðað og kannske 500
ár þangað til jarðarbúar eignast flug-
tæki á borð við flugdiskana! Séu
þeir mannaverk standa Venusbúar
okkur langt framar á þroskabraut-
inni. Líklega einum þúsund árum.
Immanuel Velikovski prófessor hef-
ir komið fram með eftirtektarvcrða
tilgátu um uppruna Venusar. Hann
heldur ])vi fram að þessi stjarna
hafi ekki talist til sólkerfis okkar í
öndverðu. Á þetta bendir meðal ann-
ars það, að á gömlu stjörnuuppdrátt-
unum, sem Babyloníumenn gerðu,
sjást allar reikstjörnurnar nema Ven-
us, og sáiria er að segja um stjörnu-
kort sem Azteskar og fleiri fornar
menningarþjóðir hafa gert. Veli-
kovski lieldur þvi fram að Venus hafi
vcrið á slangri um himingeyminn og
lent í sólkerfi okkar og að sólin liafi
knúð liana inn á hringbraut þá, sem
hún fylgir aú. En áður en hún komst
á rétta braut olli hún ýmsum trufl-
unum í sólkerfinu, segir Velinkovski.
Meðal annars kom hún svo nærri
jörðinni, að hún dró hana góðan spöi
til sin og liafði endaskipti á lienni,
svo að nú er suðurpóllinn þar sem
norðurpóllinn var áður, og öfugt. Og
svo skekktist jörðin enn, þannig að
hitabeltislöndin lentu fyrir norðan
heimskautsbaug. Þess vegna finnast
steingervingar af hitabeltisgróðri alla
leið norður á Spitzbergen og þess
vegna finnast mammútfílar í Norður-
Siberíu. Og þeir hafa drepist á stutt-
um tíma — ísöldin hefir með öðrum
orðum komið skyndilega. Fílarnir
frusu í hel og þeir liafa fundist svo
að segja heilir, ketið er enn á bein-
unum, því að það hefir verið frosið
alla tíð síðan þessar fornskepnur
drápust.
í einum stóra pýramídanum í
Egyptalandi er inýnd af stjörnu-
himninum. En hún stendur á höfði —
er eins og norðurpóllinn hefði verið
suðurpóll þegar myndin var gerð.
Venus er líka kennt um Nóaflóðið
og uni það að Rauðahafið þornaði
á kafla ])egar Móses fór i'yrir það.
LÆKNIR MEÐ MISTILTEIN.
Franski læknirinn Lucien Francois
notar mistiltein til þess að komast
að run um hvaða sjúkdómur gangi
að fólki. Og síðan læknar hann sjúkl-
inginn með því að blessa hann. —
Hér sést dr. Francois vera að upp-
götva að sjúklingurinn hafa astma!
— Þetta gengur allt vel ef fólk trúir
á skottulæknirinn.
Keisarinn
sem hvarf
Dó Alexander I. Rússakeisari
1825 eða 1864? Eða var hann
„látinn deyja“ 39 árum áður en
hann dó?
Fyrsti' Rússakeisari, sem hét nafn-
inu Alexander fæddist 1777 og tók
ríki árið 1801, eftir að Páll fyrsti, faðir
hans hafði verið myrtur. Hann var
einkennilegur að ýmsu leyti, frjáls-
lyndur umbótamaður í aðra röndina,
en trúði samt á hlutverk einveldisins,
og að það væri guðdómleg stjórnar-
tilhögun.
Alexander kom allmikið við stjórn-
málasöguna. Hann var samtíðarmaður
Napoleons og í viðskiptum sínum við
hann sýndi liann hyggindi og enda
slægð. Moskvaför Napoleons varð í
raun réttri hans banabiti.
Það er opinberlega skrásett að Alex-
ander hafi dáið 1. desember 1825. En
um sannleikann í því máli er allt á
huldu og ýmislegt grunsamlegt. Keis-
arinn var þá í Taganrog við Svarta-
haf og hafði samsæri verið gert gegn
honum. Ýmislegt bendir á að keisar-
inn hafi komist þaðan á laun, með
skipi sem þar tá, og vinur hans, enski
sendilierrann Cathcart lávarður átti.
Dánarvottorð læknanna þykja grun-
samleg, m .a. vegna þess að þau eru
gefin út fjórum dögum áður en keis-
arinn var talinn deyja.
Nokkru síðar skaut upp förumunki
einum, sem hét Fjodor Kusmitsj. Hann
hafðist lengstum við í Siberiu, gekk
illa til fara og lifði við þröngan kost.
En hann var svo nauðalíkur Alexander
keisara í andliti, að eigi varð þess
langt að biða að sagan komst á kreik
um að Alexander væri alls ekki látinn,
heldur væri hann og föruinunkurinn
Fjodor Kusmitsj cin og sama persón-
an. Og það var ekki aðeins almenn-
ingur, sem trúði þessu, heldur einnig
ýmsir úr keisaraættinni. Alexander
stórfursti, sem hefir ritað bókina
„Fyrrverandi stórfurstar" hallast til
dæmis eindregið að 'þessu. Og þegar
Nikulás II. liinn síðasti rússakeisari
fór til Síberíu á yngri árum, gerðí
hann sér ferð að gröf Fjodors Kus-
mitsj.
Loks bætist það við, að þegar kista
Alexanders I. var opnuð árið 1926,
þá reyndist hún vera tóm!
Árið 1925 ætlaði rússneskur land-
flótta fursti, Bariatinskij, að gefa út
bók, sem hann hafði ritað um Alex-
ander, og leitaði þá til hinnar ensku
lávarðarfjölskyldu, Cathcart, um að
fá lánuð ýms skjöl úr ættarsafni fjöl-
skyldunnar. Þessu var neitað þá. En
hins vegar þykir liklegt að leyft verði
að birta plöggin í skjalasafninu árið
1964, þegar 100 ár eru liðin frá dauða
Fjodors. Þá fæst að minnsta kosti
vitneskja um hvort keisarinn hefir
flúið frá Taganrog með skipi Cath-
cart lávarðar, og ef svo reynist, þá
liggur nær að halda að sagan um að
keisarinn og Fjodor séu einn og sanii
maðurinn sé sönn.