Fálkinn - 20.06.1952, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
Sir Walter Scott:
ÓqceiuMtna jarUfrúiH
50. Leicester jarl reyndi að verða
drottningunni til svo mikillar glcði
sem hann mátti. Hann imyndaSi sér,
aS þetta líf við hirðina svo nærri
liinni fögru drottningu og í skini
þeirrar aðdáunar, sem hún hafði á
honum, væri orðið sér eilíf nautn.
Já, hann fann meira að segja til af-
brýðisemi, er hann sá drottninguna
renna hýru auga til Walters riddara.
51. Á meðan þessu fór fram, ieit-
aði Wayland Tres’silians. Hann var
æstur í skapi og þóttist hafa séð
doktor Demetríusi bregða fyrir í
liallarglugga hjá jarlinum af Lei-
cester. Var liann hræddur um, að
lærimeistari sinn í svarta galdri
mundi endurþekkja sig, og greip því
fegins hendi, er Tressilian fékk hon-
um það hlutverk að fara til Cummor
og fylgjast með aðgerðum þeirra
Varneys, Lamboures og Fosters, sem
til alls var trúandi. Einkum skyldi
hann gæta þess, ef Amy væri aðstoð-
ar þurfi.
52. Strax þegar jarlinn af Leicester
var aftur orðinn einn, lét Varney
boða komu sína og reyndi með skjalli
og fagurgala að sefa angist hans og
harm, þar eð honum þótti sem hann
hefði svikið konu sína í tryggðum.
— Síður en svo, fullvissaði Varney.
Því að allir við liirðina geta vitnað
um það, að yður stendur nú opin
leið til æðstu metorða í iandinu.
.mrlinn brosti lireykinn af orðum
stallarans, og Varney hafði náð til-
gangi sínum.
53. Þegar Varney var farinn, opn-
aði Leicester dyr, sem lágu til turns-
ins og hrópaði: — Komið niður,
Demetríus! Litlu síðar kom gamli,
hvítskeggjaði stjörnuspámaðurinn nið-
ur úr rannsóknarstöð sinni. — Jarl-
inn af Sasse dó ekki, eins og þér
liöfðu spáð, sagði hann um meðbiðil
sinn.
Gandi stjörnuspámaðurinn sagði að
stjörnurnar hefðu ekki spáð öruggum
dauða, heldur aðeins alvarlegum sjúk-
dómi.
Jarlinn varð að játa, að nefndur
meðbiðill liefði veikst mjög þung-
lega, en síðan jafnað sig furðanlega.
Þessu næst stiljti gamli doktorinn
hórósoóp jarlsins og komst þá að
raun um, að vitneskja þess fór mjög
'Saman við það sem borið liafði við
um daginn.
Jarlinn lét síðan kalla á Varney og
skipaði honum að fá gamla stjörnu-
spámanninum eitthvað að borða.
54. Þegar Varney bar það blákalt á
Demetríus, að Sussex jarl hefði ekki
dáið af eiturblöndu hans, svaraði
doktorinn og sagði, að hann hlyti að
hafa fengið móteitur, sem dugað hefði
og sá eini, sem fær hefði verið um
að búa slíkt eitur væri gamall læri-
sveinn hans, Wayland, sem nú væri
dauður, hefði farist, er smiðja hans
sprakk í loft upp, að því er hann
best vissi.
Varney spurði Demetríus, hvort
hann hefði spáð um framtíð jarls-
ins af Leicester, eins og um liafði
verið talað, og kvað hann svo vera.
Hann varaði doktorinn því næst
við að sýna sig í höll jarlsins af
VIIIB ÞÉR . . .?
að það sem kallað er parahnet-
ur, eru ekki sjálfstæður ávöxt-
ur, heldur aðeins fræ í ávext-
inum?
Á teikningunni er sýnt hvernig para-
hneta lítur út heil og hvernig fræin
eru í ávextinum.
' ! ' . j
að þótt heilmingur mannkyns-
ins cigi heima í Asíu, aflar hann
aðeins tíunda hluta þeirra lífs-
gæða, sem jörðin gefur af sér.
En Bandaríkin ein fá nær helm-
ing alls afraksturs jarðar í áinn
htut?
Samkvæmt skýrslu frá S. þ. eru
meðaltekjur á mann í iBandaríkjunum
1000 dollarar, í Ástralíu og Nýja Sjá-
landi 500, i Evrópu 380, Rússlandi 310,
Suður-Ameríku 170, Afriku 75 og í
Asíu 50 dollarar.
Sussex, því að jarlinn hefði heitið
þeim manni, sem kom með hið eitr-
aða grænmeti, öllu iltu, ef til hans
næðist. Að lokum spurði Varney
hann, hvort hann gæti blandað dauft
eitur, sem slævaði dómgreind þess
er drykki, án þess þó að skaða hann
ferkar. Það taldi eiturblandarinn
gamli auðvelt verk, og skipaði Varney
honum að vera tilbúinn að fara til
Cumnor Ptace.
55. Síðan lét hann kalla fyrir sig
þjón sinn Lambourne, sem gekk inn
aitvíndrukkinn.
— Þú ert fullur, svinið þitt.
— Auðvitað, herra. Þegar maður
hefir drukkið daglangt til lieilla
jarlinum og stallara lians, getur mað-
ur ekki verið ófullur.
— Láttu renna af þér og búðu þig
til farar með gamla stjörnuspá-
manninum til Cummer Place, og ef
hann reynir að komast undan, skaltu
skjóta hann.