Fálkinn - 18.07.1952, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
Sir Walter Scott:
Ógœ^uAatna jatUfrúin
1111» ÞÉR . . .?
hvers vegna peningar úr gulli
og silfri eru með gárum á
brúninni?

75. Ef.tir því sem nær dró Kenil-
worth, var tæplega hægt að þverfóta
fyrir fólki, sem var á leið til hátíð-
arinnar. Vagnar, hlaðnir vistum og
öðrum föngum, fylltu alla vegi. En
því nær sem dró virtist móðurinn fara
af jarlsfrúnni æ því meira. Þegar
Wayland spurði, hvort hann ætti
að ríða á undan og sækja Tressilian,
vildi Amy alls ekki gera fyrrverandi
biðli sínum neitt óhagræði.
7(i. Þegar nálgaðist höllina, læstist
kviðinn um jarlsfrúna. Það gagnaði
ckki, þótt hún reyndi að huglireysta
sig með því, að það væri þó sjálfur
eiginmaður hennar, sem væri eigandi
Kenihvorth-kastalans og því væri
hún húsmóðirin í raun og veru. Samt
fannst henni luin litil og ósjálfbjarga
og bar kvíðboga í brjósti um það,
livað maður hennar mundi scgja, er
luin hegðaði sér þannig gegn vilja
hans og afhjúpaði lúð leynilega
hjónaband.
77. Ríðandi lífvörður drottningar-
innar hélt vörð um veginn til hall-
arinnar, og Amy og Wayland tókst
því aðeins að komast leiöar sinnar,
að þau létust vera meðlimir trúða-
hópsins. Þegar þau voru kontin inii
i innsta hallargarðinn, bað Amy
dyravörð einn að sækja jarlinn af
Leicester. Hún liafði ekki niunað eft-
ir, hvernig luin var klædd, og vakti
þessi beiðni licnnar því megnan
lvlátur allra viðstaddra, sem grun-
aði sist, að hér væri á ferðinni sjálf
hallarfrúin.
78. Með hjálp góðra drykkjupen-
inga tókst Wayland þó að tryggja
henni herbergi. Á meðan hann skrapp
frá til þess að útvega henni mat,
greip hún tækifærið til þess að skrifa
fáeinar línur til jarlsins, því að hún
vildi ekki láta á sér bera þarna, fyrr
en henni hefði borist svar rnanns
síns og leyfi hans til þess að ntega
taka sér þann sess, sem henni bar
við hlið hans. Þegar Wayland var
kominn aftur, bað lnin hann flytja
jarlinum bréfið, hann hlyti að vera
einhvers staðar í föruneyti drottn-
ingar annars staðar í kastalanum.
79. Á meðan Wayland reikaði um
með bréfið, ha.fði Tressilian komið
til Kenilworth. Honum var vísað til
herbergis og varð því ekki lítið undr-
andi, er hann sá, að þar sat kona
inni, en mest hissa var hann, er hann
komst að raun um að konan var
engin önnur cn Amy. Þjónninn hafði
í annríkinu visað honum á frátekið
lierbergi, en ekki vitað, hve afleið-
ingarík siík mistök gátu verið.
Tressilian, sem séð hafði Varney í
föruneyti Leicesters, hrópaði: — Eg
'bjóst ekki við að hitta konu Varneys
hér!
80. Ilún þaut upp móðguð: — Konu
Varneys! Vitið þér eiginlega hvers
kona ég er? Hún ætlaði að fara að
nefna nafnn jarlsins, en hætti við
það og kastaði sér fyrir fætur Tressili-
ans: — Tressilian, mælti hún biðj-
andi, — ég veit, að þér liafið elskað
mig, og ég veit, að þér þykist gera
föður minum mikinn greiða með þvi
Það cr gert til tryggingar því, að
menn sverfi ekki brúnirnar til þess
að stela málmi úr peningunum.
að baráttan gegn eiturlyfjum
gengur svo vel, að þau hækka
í verði hjá smyglurunum?
1 baráttu tollþjóna og landamæra-
lögreglu við smyglara veitir ýmsum
betur. Þegar yfirvöldunum veitir bet-
ur hækkar eðlilega verðið á eitur-
lyfjunum á svartamarkaðinum, því að
framboð vörunnar minnkar. í hvert
skipti, sem lögreglan uppgötvar nýtt
smyglarabragð breyta smyglararnir
um aðferð. Þannig upgötvaði lögregl-
an í Egyptalandi nýlega að með því
að gegnumlýsa úlfálda, að þeir voru
með málmhylki með eiturlyfjunum í
magánum. En sdðan eru smyglararnir
farnir að nota gúnrmíhylki utan um
eitrið, sem þeir láta úlfaldana gleypa.
TVÍFÆTTUR GUÍS. — Iljá Niels Næs-
borg, bónda í Hurup í Danmörku,
fæddist í liaust grís, sem báðar aftur-
lappirnar vantar á. En hann kjagar
á framlöppunum og er einna líkastur
önd í göngulaginu. Dýralæknirinn hef-
ir beðið bóndann um að láta grisinn
lifa, svo að tækifæri sé 'til þeís að
athuga hvað valda muni þessari van-
sköpun. Telur dýralæknirinn líkleg-
ast að það sé fjörefnaskortur hjá móð-
urinni. —
að leita að mér. Lof mér því engu
síður að hafast ekki aðÉ|tiesta sól-
arhring. Innan þess tíma*skuluð þér
leiddir í allan sannleika, og þá get
ég ef til vill lijálpað yður! Þessu lof-
aði hann og gekk undrandi út úr
herberginu.