Fálkinn - 21.05.1954, Blaðsíða 7

FÁLKINN
7
og augu þeirra mættust. Pamela
brosti dauflega. „Færðu nokkurn tím-
ann fréttir frá Bededown?" spurði
hún. „Hvernig líður Victor?“
„Ég fæ sjaldan fréttir, og þær sem
ég fæ eru sannarlega ekki uppörvandi.
Systir mín skrifar mér að hann vilji
aldrei láta neinn sjá sig og fáist ekki
til að taka að sér skyldurnar sem hús-
bóndi á heimilinu. Ég lield að hann
hafi veiklast á geðsmunum.“
Það dimmdi yfir svip hennar. „Það
þykir mér leitt að heyra. Ég fæ stund-
um samviskubit þegar ég hugsa til
lians,“ bætti hún við.
„Hvers vegna?“
„Ég var aðeins tvítug að aldri og
fjarskalega hrifin af honum. í minum
augum komst enginn í hálfkvisti við
Victor .... En þegar hann kom heim
eftir slysið og leit út eins og raun var
á — þá missti ég alla stjórn á sjálfri
mér. Það er ef til vill mér að kenna
að liann er svona undarlegur."
Hún bar blúndulagaðan vasaldút
upp að augunum. Eric sagði með ákafa
i röddinni. ,yNei, þú mátt ekki halda
það. Victor hefir alltaf verið undarlega
skapi farinn. Systir mín segir oft í
bréfum sínum: Meðan lífið lék við
hann var liann sannarlega nógu
borubrattur, en um leið og mótlæti
bar að höndum lét liann bugast.
Jæja,“ hann lagði handlegginn um
axlir hennar, „láttu vasaklútinn i vas-
ann og fáðu þér annað glas. Eigum
við að leika borðtennis á morgun?"
Pamella hikaði litið eitt. „Leikur
konan þín ekki borðtennis?"
„Jú, Bridget er sýnt um allt þess
háttar. Þú færð bráðum að sjá hana.
Hún sagðist ætla að koma hingað nið-
ur um þetta leyti.“
NUNNA GEGNUM JÁRNTJALDIÐ. —
Nunnan sem felur sig bak við sól-
gleraugun og styður fingrinum á
munninn, til að sýna að hann sé
lokaður með „sjö innsiglum“, hefir
ástæðu til að fara varlega. Fyrir rúm-
um fjórum árum hjálpaði hún fjórum
prestum til að flýja frá Tjekkoslóvakíu
en var sett í fangelsi sjálf. Henni
tókst þó um síðir að flýja og I fjóra
mánuði var hún hundelt af lögregl-
unni. Loks náði hún í gúmmíbát og
kom&t á honum yfir ána Morawa
til Austurríkis, ásamt tveimur prest-
um. Hún hefir starfað sem hjúkrunar-
kona í Vestur-Þýskalandi síðan, en
hefir nú fengið dvalarleyfi í Banda-
ríkjunum og ætlar að freista gæfunn-
ar þar.
. DrekklO Cgils-öl J
„Hvers vegna var hún ekki með þér
í dag?“
Hann leit á hana og varð þegar
Ijóst, að hún var að daðra við hann.
Brosið i augum hennar varð skyndi-
lega ögrandi.
Hann tók um liendi hennar og hún
kippti henni ekki að sér. Siðan sagði
hann ísmeygilega. „Mér virðist sem þú
sért forvitin og vond stúlka Pam....
Hvað hefir þú sjálf haft fyrir stafni
síðan við sáumst síðast? Hefir þú
gifst?“
„Jú,“ sagði hún kuldalega. „Ég þaut
frá Victor og svo að segja i fangið á
fyrsta þolanlega bjálfanum sem mér
bauðst. Úr því varð venjulegt striðs-
hjónaband. Það entist tæpa þrjá mán-
uði. Síðan sneri ég mér að leiklist-
inni.“
„Var það ekki í leikhússveislu sem
þið Victor kynntust?“
„Jú.“ Henni var samkvæmið enn i
fersku minni, og hún mundi vel,
hvernig henni hafði orðið við, er liún
var kynnt fyrir liinum hávaxna glæsi-
lega flugforingja. Það var sannarlega
óheppni að sá maður, sem henni hafði
litist best á um ævina, skyldi glata
bæði auð og friðleika, þegar hún loks
var búin að klófesta hann. Aldrei síðar
liafði hún kynnst neinum sem komst
i hálfkvisti við hann.
Hún hélt áfram: „Mér hefir gengið
vel, og ég hefi notið lífsins í ríkum
mæli. Ég er nú að koma úr leikför i
Suður-Afríku og ég hefi fengið mörg
tilboð um að leika í Englandi, og þeg-
ar ég kem lieim verð ég að taka á-
kvörðun varðandi þau.“
„Þú hefir sannarlega ekki verið að-
gerðarlaus."
„En segðu mér, hvernig stendur á
þvi að konan þín er ckki með þér í
dag — þið eruð sama sem á brúð-
kaupsferð?" Hún hallaði undir flatt
og augnaráð hennar var ögrandi.
Hann svaraði, og það var ekki laust
við að rödd lians væri ólundarleg.
„Bridget kann illa við sig i marg-
menni. Hún hefir alltaf lifað rólegu
lífi með föður sinum. Hún er ekki
jafn veraldarvön og þú.w
Pamela naut þessarar stundar : rik-
um mæli. Daður var ætið dægrad\dl
að hennar skapi. Hún sagði ertnislega:
„Þú ert þó ekki nú þegar orðinn leið-
ur á konunni þinni?“
„Það skyldi þó aldrei vera svo, að
hún væri eina konan sem getur hrifið
mig,“ sagði hann, og rödd lians var
jafn ertnisleg.
Augnatillit hennar var svo ástleitn-
islegt að nærri lá að honum væri
brugðið. Stúlkan virtist algerlega
samviskulaus — og að honum fannst
sérlega hrífandi. Hann tók um beran
liandlegg hennar. Pamela brosti og
sagði: „Kemurðu ekki í danssalinn i
lcvöld? Ég vildi gjarnan dansa við
þig.“
Rétt í þessu kom Bridget Draycott
í dyrnar, staðnæmdist þar andartak,
gekk siðan beint til manns síns og
ókunnu stúlkunnar. Göngulag hennar
var létt og fjaðurmagnað. „Ég er kom-
in,“ sagði hún rólega.
Eric slevjpti handlegg Pamelu og
stóð upp. „Loksins ertu komin, Biddy!
Má ég kynna fyrir þér Pamelu Mitc-
hell — ég kynntist henni á Bededown
fyrir mörgum árum siðan.“
Pamelu fannst að við hlið Bridget
myndi fegurð hennar ekki njóta sín
sem best, til þess var andlit hennar
of farðað og hárið of gult. „Góðan
daginn frú Draycott," sagði hún kæru-
leysislega. „Ég var að daðra við
manninn yðar.“
Bridget svaraði, og rödd hennar var
sérkennileg, mjúk en þó dálítið hás,
„þvi get ég vel trúað. Hann er á svip-
inn eins og köttur, sem stolist hefir
til að.lepja rjóma.“
Fegurð Bridget var ekki þess eðlis
að hún vekti sérlega athygli á götum
úti, en þegar komið var nær henni
og talað við hana kom hin sérkenni-
lega fegurð hennar í Ijós. Hún var
fremur há vexti, vaxtarlag hennar
kvenlegt, hörundið litfagurt og munn-
urinn friður og unglegur. Rauðjarpt
hár hennar var fremur sítt og greitt
upp í vöngunum. Hún var i þunnum
samkvæmiskjól, grænum gylltum og
rauðbrúnum að lit. Stór demantur
hékk i gullfesti um háls hennar.
Pamela gat ekki slitið augun frá
hálsmeninu. „Þetta er dásamlegur
demantur, frú Draycott,“ sagði hún.
„Ég er hissa á að þér skulið þora að
bera hann á svo mjórri gullkeðju.
Hann hlýtur að vera fjarska dýr-
mætur.“
„Já, það er hann,“ sagði Eric kæru-
leysislega. „Bridget ber ekki virðingu
fyrir svona dýrgripum fremur en arg-
asta járnrusli. Orsök þess er að hún
liefir alltaf verið svo skrambi rík.“
Bridget liristi höfuðið og stakk
höndinni í handarkrika Erics, og
svipur hennar var góðlátlega um-
hyggjusamur, næstum móðurlegur.
Pamela varð gripin óstjórnlegri löng-
un til að hneyksla Bridget, þó ekki
væri til annars en að raska þeirri ró
sem lýsti sér i augnaráði hennar. Hún
var skyndilega staðráðin i að halda
áfram daðrinu við Eric og gefast
ekki upp fyrr en i fulla hnefana.
„Eric,“ sagði Bridget. „Ég er hrædd
um að þú þurfir að fara að hafa fata-
skipti. Það er orðið framorðið.“
„Já, það veit trúa min.“ Pamela
spratt á fætur. „Ég verð lika að flýta
mér. Vonandi sjáumst við siðaj\“
Mér er ekkert um hana gefið, hugs-
aði Bridget, þegar Pamela var farin.
Og ég held að henni geðjist heldur
ekki að mér.
Skömmu síðar sagði Eric, um leið
og hann batt hálsbindið sitt fyrir
framan spegilinn i klefa þeirra.
„Hvernig geðjast þér að Pamelu?"
Bridget sat á rúmstokknum og snyrti
neglur sínar. „Hún er mjög lagleg og
vel klædd,“ sagði hún. „Hún er ef-
laust lika gáfuð.“
„Hún var einu sinni trúlofuð Victor.
Já, allar stúlkur voru bálskotnar í
honum. En svo var það að hann bug-
aðist algerlega, því að þegar öll kurl
komu til grafar var ekki meira í hann
spunnið en alla aðra.“
„Eric.“ Hún stóð upp og lagði hönd-
ina á andlit hans, eins og hún vildi
halda fyrir augu lians. „Þú mátt ekki
vera svona á svipinn. Það liggur við
að ég sé hrædd við þig. Það er rangt
af þér að koma heim til föðurlnisanna
með hugann fullan af hatri. Victor
þarfnast hjálpar núna — en ekki hat-
urs. Ég vil gjarnan að öllum heima
hjá þér geðjist vel að mér. Hvernig
skyldi þeim lítast á mig?“
Hann leit á hana, lagði síðan hand-
legginn utan um hana og kyssti hana
innilega. „Þeim finnst áreiðanlega að
þú sért yndisleg!"
Eric og kona hans höfðu komið
heim til Bededown í glampandi
splunkunýrri einkabifreið. Það hafði
verið uppi fótur og fit í rauða húsinu,
og nú var búið að ráða stúlku úr
þorpinu til aðstoðar við heimilisstörf-
in og auk þess kom matreiðslukona á
hverjum degi til að matreiða. Victor
braut heilann um livort það hefði ver-
ið málverk eða húsgagn, sem hafði
FALLEG STÚLKA. — Þessi stúlka er
bæði falleg og vinsæl. Hún heitir
Leslie Carrol og er ensk leikkona.
Bresku hermennirnir á Malayaskaga
kusu hana nýlega sem uppáhalds
„pin-up“-stúlkuna sína. Hún hefir
leikið smáhlutverk í kvikmynd, en er
ekki nema 18 ára, svo að hún hefir
tímann fyrir sér að fá stærri hlutverk.
FALLEGA STÚLKAN heitir Sylvia
Barber. Þó að hún sé ekki nema 21
árs liggur langt starf að baki hjá
henni á ýmsum leiksviðum í Englandi.
Og nú hefir hún verið ráðin að hinu
fræga „Windmill Theatre“ í London.
í FÖSTUÆRSLASKAPI. — Þetta er
skrambi sniðugur máti að bíta í bollu
á. En það er líka föstuinngangsbolla,
svo að þá leyfir maður sér ýmsar
bollubitsaðferðir, sem ekki mundu
þykja hæfar undir venjulegum kring-
umstæðum.