Fálkinn - 25.05.1956, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
BlNQjSl KLUMPUR og vinir hans
* MYNDASAGA FYRIR BÖRN *
14.
— Nú skulum við skoða hvort skipið er — Það verða vist margir til að bjóða okkuij — Sælir og blessaðir, allir. Ég hefi hugsað
óskemmt. — Ég hlakka til að heyra í vélinni velkomna — komið þið í dagsljósið og heilsiðtíium skipið. Næst verðið þið að muna að binda
aftur! þið! (Maríu svo að hún strjúki ekki.
1
— Við verðum að halda veislu fyrir Maríu. — Við verðum að ná i hann Skegg um borð — Það er þægilegt að hafa svona margar
Ég á stöppu síðan í vikunni sem leið, því að fyrst. Hann fær ekki betri mat en stöppu, bífur, en gættu nú að, Kolkrabbi minn, að
ég vissi að þið kæmuð aftur. en hann sefur enn í hjólaskipinu. Skeggur lendi ekki í stöppunni.

Leiðinlegur förunautur.
★ |5krí
Gúndi litli er alltaf að spyrja föður
sinn hvernig hann hafi orðið til. Fað-
irinn færist undan, en Gúndi spyr
því ákafar, þangað til faðirinn segir:
— Ég tók tvö fræ og gróf þau úti
í garði og hvolfdi blómapott yfir. Og
þegar ég lyfti pottinum upp nokkr-
um dögum síðar, fann ég þig undir
honum.
Stráksi hugsaði málið og einsetti
sér að gera tilraunina sjálfur. En þeg-
ar hann lyfti blómapottinum var ekk-
ert undir honum nema stór ánamaðk-
ur. Þá segir stráksi i bræði:
— Ef ég væri ekki pabbi þinn skyldi
ég drepa þig, ófétið þitt!
Hann setti alltaf citthvað út á mat-
inn. I.oks gekk fram af kojmnni og
hún sagði: — Hvað gerigur að þér?
Áður en við giftumst, sagðir þú að þú
gætir dáið fyrir mig.
— Sagði ég það?
— Já, þú sagðir það oft.
— Jæja, það er þá best að standa
við það. Réttu mér ketsnúðana!
Dómarinn: — Ilvers vegna skiluðuð
þér ekki lögregiunni vasabókinni, sem
þér funduð.
— Það var orðið svo framorðið —
ég liélt að búið væri að loka.
— Þá gátuð þér skilað henni dag-
inn eftir?
t(ur *
— Nei, það gat ég ekki, því að þá
voru peningarnir búnir úr henni.
Fyllibyttan liggur ofan í skurði og
einn af borgurum bæjarins gengur
fram hjá og segir: — Mikið svin ertu,
að láta sjá þig svona!
— Og meira svín ertu, að sjá íhig
og draga mig ekki upp úr!
Betlari sat alltaf á sama götuhorni
og seldi litla blómvendi fyrir eina
krónu stykkið. Gönnil kona, sem gekk
daglega þarna fram hjá, var vön að
fleygja krónu í betlarann í livert sinn,
en hirti aldrei blómin. Einn daginn
sem hún fleygði krónunni sagði betl-
arinn: „Afsakið þér frú. En nú hafa
blómvendirnir hækkað upp í tvær
krónur."
— Jæja, Baldvin litli ■— stóðstu
prófið?
— Já, ég stóðst það svo vel, að ég
fékk áskorun um að endurtaka það.
— Jæja, prófessor, livað finnst yður
um píanóleikinn hennar dóttur
minnar?
— Hún heldur trúlega það, sem
Biblían segir.
— Og livað er nú það?
— Að láta ekki hægri höndina vita,
hvað sú vinstri gerir.
f rennibrautinni með „anstands-
dömu“.
— Hvort á ég að hrökkva eða
stökkva ... ?