Fálkinn - 22.02.1957, Blaðsíða 8

8
FÁLKINN

SSSSSSSSSSSSSWWSS?
TREYST
Á FREMSTA

ARNA kémur hann aftur! Uss ...
hvað cr að sjá þetta. Sá lætur
fólkið fá eittlivað fyrir peningana,
það verð ég að segja!
Arnott liallaði sér út um gluggann
i flugturninum, með kikinn fyrir
augunum. — Þú getur reitt þig á að
hann brýtur vélina í spón áður en
langt um líður ...
— Mér kæmi’ ekki á óvaj't þó að
honum dytti eitthvað þvílikt i hug,
muldraði Rogers, sem sat við rnæli-
borðið með annað augað á tækjunum
og hitt fest á silfurlita krilinu, sem
sveif þarna hátt á lofti, milli himins
og jarðar.
Arnott rétti honum kikinn. — Líttu
á liann! Það er piltur, sem kann að
leika sér í flugvél.
Rogers benti á klukkuna: — Varð-
tíminn þinn er kominn ... Ef ég á
að segja eins og er, þá fellur mér
þetta ekki. Láttu mig vita ef hann
kemur inn fyrir okkar endimörk.
Þetta var í rauninni hálf óviðfelld-
ið. Að stórefnis sýning skyldi fá leyfi
til að setja upp tjöld og skála rétt
ofan í flugvelli viðurkennds flugfé-
lags, mun vera eitt af þvi, sem búast
má við í frjálsu landi. Loftsiglinga-
ákæðin segja, að óbyggt þriggja kíló-
metra belti skuli vera kringum flug-
völlinn. Og sé það í lagi virðist loft-
rýmið vera frjálst.
En að Magee skyldi vera þarna og
fljúga smáferðir með farþega fyrir
ódýrt gjald — og það skömmu eftir
stysið mikla — það var eiginlcga
verra en svo, að hægt væri að líða
það.
— Ég held að skapsmunir hans
hafi aldrei verið hentugir áætlunar-
flþgmanni, sagði Arnott. — Hann
hefði átt að vera flugvélaprófari —
það er starf handa þessum angurgöp-
um frá þvi fyrir striðið. Eftir eitt
cða tvö ár getur liann ...
— Hann fær aldrei að fljúga áætl-
unarvél framar, sagði Rogers. —
Þegar rannsóknarnefndin kveður
upp úrskurðinn: „flugmanninum að
kenna“ — og þú hefir lifað það af
— verður þú að láta duga að hneigja
þig og taka þvi sem verða vill ...
— Ég veit um mann, sem ekki líkar
að Magee skuli vera kominn hingað,
liélt Rogers áfram.
— Þú átt við Stenning?
— Einmitt. Rogers leit aftur á
klukkuna. — Það er von á honum
frá Shannon eftir nokkrar mínútur.
Við vitum allir, að það var ekki tekið
með silkihönskum á Magee, en að
liann skuli fara að fljúga hérna rétt
við nefið á Stenning ...
Arnott liristi höfuðið: — Magee er
ekki þannig gerður að hann komi
hingað og sýni listflug til að erta
Stenning, sagði liann. — Magee á
ekkert útistandandi við Stenning eftir
flugslysið. Og þó svo að hann ætti
það — hvernig ætti hann að vita að
Stenning er farinn að fljúga aftur á
þessari sönm leið?
í þessum svifum heyrðist róleg
rödd í gjallarhorninu:
— Charlie Item kallar turninn ...
staddur í átta þúsund feta hæð .. .
hundrað kílómetra vestur-suð-vestur,
skyggni einn ... hraði sex sextán ...
Rogers sló yfir sambandinu og gaf
leiðbeiningarnar. Stenning kvittaði,
og Magee flaug krappar beygjur yfir
syningarsvæðinu. Hann var með far-
þega í vélinni núna og iagði ekkert
í hættu. Góður flugmaður leggur sig
aldrei í hættu með farþega um borð.
Magee hafði treyst á fremsta einu
sinni, þegar einskis annars var kost-
ur. Hommi mistókst. Það vantaði ekki
nema örfáa kilómetra upp á að liann
kæmist á flugvöllinn. Stenning, sem
var næstur flugstjóranum að völdum,
liafði lagt mikla áherslu á það eftir
á í réttinum, hve áhættan hefði ver-
ið mikil. En Magee var flugstjóri, og
hann réði. Hann hafði vikið af stefnu-
línunni og brotið í bág við ströng
ákvæði.
Flugvélin — Constellation — lenti
i Atlantsliafinu, 150 kilómetra frá
stefnulínunni. Flugvélin sökk, með
slýrið fyrst, og Magee og Stenning
voru þeir einu sem björguðust.
MAGEE tók krappa lendingarbeygju.
Nú sást „stratocruiser" Stennings
yfir skýjaklökkunum í fjarska. í
þessu augnabliki sýndust báðar flug-
vélarnar álíka stórar.
— Stenning mun aðeins ætla að
tcka bensín hérna? spurði Arnott.
— Já, hann stendur við í fjörutíu
og fimm mínútur.
Þeir höfðu sætaskipti við eftirlits-
horðið i sama bili og Stenning bað
um lendingarleyfi. Arnott renndi aug-
unum um sjóndeildarliringinn og eftir
auðurn flugbrautunum. Svo gaf hann
fhigvélinni venjulegar fyrirskipanir.
Það drundi í hreyflunum í kvöld-
kyrrðinni er stóra flugvélin byrjaði
hringsólið fyrir 'lendinguna. Magee
var að lenda á ný á sýningarsvæðinu.
Allt í einu fór Arnott að lilæja. —■
Það er svo að sjá, sem við fáuni hefð-
argesti í dag, sagði hann og benti út.
Þar stóð sir Fulton forstjóri í hers-
höfðingjastellingum og ýmsir af for-
ustumönnum félagsins kringum hann.
Rogers tók kíkinn aftur: — Ég
býst við að Fulton liafi fengið bend-
ingu um að það sé Magee, sem er að
steypa sér kollhnýsa þarna, sagði
hann. — Og nú ætla burgeisarnir að
hafa gát á að allt fari fram eftir for-
skrift.
Stóra flugvélin var að lækka flug-
ið. Rogers horfði á hana í kíkinum:
— Ég vona að Stenning sýni þeim
fyrirmyndar rjómalendingu, sagði
hann — og þagnaði svo allt í einu.
Arnott leit upp og starði á Rpgers.
— Hvað er að? spurði hann.
— Það er eittlivað að hjá honum,
hrópaði Rogers. — Lendirigarhjólið
... það hefir ekki gengið almennilega
niður ... annað hjólið veit skáhalt
aftur ... nei, hann kemur þvi ekki
legnra fram ... Stöðvaðu hann! sagði
hann hvasst.
— Láttu hann hækka sig aftur.
Fljótt!
Arnott var fljótur að gegna.
— Turninn til Charlie Item ...
áríðandi boð . .. hækka upp í þrjú
þúsund ... undir eins ... athugaðu
hjólin ... sendu skýrslu____
Hann hljóp út að glugganum og
þeir stóðu báðir og góndu með opinn
munninn. Hægra hjólið var komið
niður, og eins og það átti að vera.
En vinstra hjólið stóð aftur, eins og
skástífa.
— Ætli vélvirkinn hans hafi sofn-
að? sagði Arnott æstur. Stenning
gcrði margar tilraunir með hjólin, en
aðeins það hægra lét að stjórn. Nú
var röddin hærri er hann kom i há-
talarann:
— Charlie Item til turnsins: Virk-
inn segir vinstra hjólið ekki láta að
stjórn. Enn ófundið hvað veldur.
— Best að láta flugvallarstjórnina
vita! Rogers var kominn hálfa leið
út úr dyrunum. — Láttu hann fljúga
nokkra hringi áfram.
NIÐRI á vellinum sáu allir að eitt-
hvað var að. Fólk þyrptist saman.
Þegar Rogers kom hlaupandi inn aft-
ur, og Fulton forstjóri með honum,
heyrðist rödd Stennings aftur:
— Charlie Item til turnsins . ..
Vélvirkinn hefir ekki enn fundið bil-
unina ... hann heldur að hún stafi
af slitnum streng allir rafalar virð-
ast vera í lagi . . . yfir.
— Turninn til Charles Item: — Er
hægt að lagfæra þetta? Yfir.
Dauðaþögn var í stöðinni. Elckert
heyrðist nema dynurinn i hreyflun-
um. Svo kom svarið sem allir ótt-
uðust:
— Charlie Item til turnsins ... Vél-
virkinn tilkynnir rafstrengsslit ...
sem marga klukutíma þarf til að lag-
færa ... Bíð nánari fyrirskipana ...
Yfir.
Sir Fulton Myer rauf þögnina, sem
nú varð. Honum mun liafa fundist
það skylda sín, sem æðsla manns fé-
lagsins — þó að hann hefði ekki neitt
nýtt að leggja til málanna:
— Hafið slysavarnaliðið til taks.
Biðjið flugstjórann að lialda tilraun-
unum áfram. Spyrjið hve mikið elds-
neyti þeir hafi. Hver er annars flug-
stjórinn?
— Stenning, svaraði Rogers.
— Stenning? Er það mögulegt?
— Það er ég hræddur um, sir, seg-
ir Arnott. — Annars nokkuð?
Forstjórinn hristi höfuðið. Arnott
fór að senda boðin. Allir þarna inni
stóðu á öndinni. Öllum var ljóst, að
enginn gat lent þessari stóru vél á
öðru hjólinu. Og ekki var Iieldur
hættandi á magalendingu, úr því að
ekki var hægt að draga bæði hjólin
inn. Hér blasti vandi við fyrir aug-
ur.um á þeim — og fyrir honum liafði
ekki verið gert ráð í reglugerðinni.
Hin ólijákvæmilega brotlending nálg-
aðist óðum ...
Charlie Item til turnsins .. . heyrð-
ist köld rödd segja.
— Hefi bensín til tuttugu og fimm
mínútna ... tæpast nokkur von um
hjólin en held áfram samkvæmt fyr-
irmælum ...
Ærandi drunurnar í hreyflunum
dvínuðu er flugvélin fjarlægðist. Eng-
inn rauf þögnina sem á eftir kom —
þangað til nýtt hljóð kom: frá litlum
flughreyfli.
— Hver skratlinn er nú þetta ... ?