Fálkinn - 30.05.1958, Side 6

6
F Á L KIN N
4. grein
Rossellini og ástamálin
SONALI HEFIR KOSIÐ.
Ég kom til Bombay 28. apríl og
leitaði Rossellini uppi i Taj Mahal.
Hann var þar og bað mig um að koma
upp í berbergið til sín, svo að við
gætum talað saman um starfið. Mér
varð léttara. Ég skildi þetta sem svo,
að von mín viðvíkjandi Sonali væri
að rætast.
Þegar ég kom inn í berbergið var
líkast og köldu vatni væri hellt niður
eftir hrygglengjunni á mér — því að
þarna sat Sonali Das Gupta brosandi.
Rossellini hlýtur að hafa lesið
hugsanir mínar. — Þetta er allt í lagi,
sagði hann. — Sonali er ekki háð
fjölskyldu sinni lengur. Nú vinnur
hún eingöngu fyrir mig.
I-Ivað liafði gerst?
Skýringin var nærtæk. Sönali og
Roberto töluðu bæði í einu: Það var
Hari Das Gupta, sem átti sökina.
Hann hafði skammast við konuna sína.
Bannað lienni að vinna fyrir Rossell-
ini.
gert samning við Rossellini, sem hún
verður að halda, og ég vil ekki varna
henni þess.
Das Gupta hvarf úr tilveru okkar
og enn einu sinni áttum við að fara
að byrja að vinna aftur. En þessar
óendan'legu rökræður og samtöl héldu
áfram eins og áður, og við komumst
ekki úr sporunum.
Og nú fór Rossellini að vcrða
hræddur við söguburð og um livað
fólk mundi segja. Hann bað gistihús-
stjórann að setja vörð við herbergi
Sonali og sömuleiðis við hans. Og
gistihússtjórinn fékk lögreglu til að
halda vörð 24 tíma á sólarhring.
Þetta var hættulegt ástand. Kvik-
myndinni miðaði ekkert áfram, og
það vorum við, sem vorum á heljar
þröm.
Ég afréð að fara til Sonali og biðja
hana um að yfirgefa Rossellini þegar
í stað — og fyrir fullt og al'lt. Mér
fannst það vera skylda min.
En áður en varði hófst þrumuveðr-
ið. Blöðin í Bombay náðu i söguna
um að Sonali hefði skilið við mann
sinn og flutt í íbúð Rossellinis í Taj
Mahalgistihúsinu ... og þau notuðu
feitt letur i frásagnir sínar. i
Og heimsblöðin sigldu í kjölfarið.
— Þetta er hræðilegt ! öskraði Ross-
ellini. — Þau skrifa svívirðilega, öll
blöðin. Hvað ætli Ingrid haldi?
Hann flýtti sér á simstöðina til að
senda Ingrid skeyti og biðja liana um
að taka ekki mark á þessum lyga-
sögum. Hann sagði að þetta væri róg-
ur, sem kvikmyndafélög í Indlandi
liefðu logið upp á sig, vegna þess að
þau öfunduðust yfir samningi, sem
liann Iiefði gert við indversku stjórn-
ina.
En honum gekk illa að koma ár
sinni fyrir borð hjá blöðunum. Þau
neituðu að birta túlkanir lians á mál-
inu. Og þau heimtuðu að honum yrði
ncitað um framlengingu á leyfi til að
starfa i Indlandi, ógð kröfðust þess
að hann yrði sendur til Ítalíu og neit-
að um landvist i Indlandi.
Og svo gerði indverska stjórnin
honum boð um að koma á sinn fund,
og meðan hann var í New Delhi tal-
aði ég við Sonali.
Ég heimsótti hana i biistað hennar
í Taj Mahal og liafði með mér túlk,
þvi að enskukunnátta min var mjög
bágborin.
Hún sat með indverskri vinkonu
sinni, sem gift var frönskum manni.
Sonali bauð mér sæti. Ilún virtist
hrædd.
Ég sagði: — Sonali, ég er kominn
til að biðja yður bónar. Eg er viss
um að yður er fyrir bestu að veita
þá bón. Eins og þér vitið ganga sög-
urnar um yður og Rossellini um allan
heim. En — úr þvi að þér haldið því
fram, að skipti ykkar séu nðeins við-
skiptalegs eðlis, ætla ég að biðja yður
um að gera svo vel að flytja heim til
mannsins yðar aftur. Roberto er í
New Dellii. Það væri auðveldast að
þér færuð núna strax, áður en hann
kemur aftur.
Sonali fór að gráta. — Ég veit að
þetta er rétt, sem þér segið. Það er
RoÞerto fyrir bestu líka ... Hún benti
á nokkrar ferðatöskur. — Eins og
þér sjáið befi ég tekið saman farang-
urinn minn. Faðir minn hefir beðið
mig um það.
Nú tók kona Frakkans fram í: —
— Þú verður að velja milli okkar,
hafði hann sagt. — Annað hvort verð-
ur þú lijá mér og gleymir Rossellini,
eða þú flytur þig á Taj Mahal og
vinnur þar.
— Ég varð að kjósa Roberto, sagði
Sonali uppvæg. — Frá listrænu sjón-
armiði erum við tvö eitt. Það er hann,
sem ég vil vinna með.
Rossellini var í æsingi og þrammaði
um gólfið.
— Ég vil ekki láta yfirheyra mig,
hrópaði liann. — Sonali er hérna og
ég er ánægður. Nei, ekki ánægður —
ég er hrifinn.
Svo hringdi liann niður til hótel-
stjórans. — Ég flyt úr þessum her-
bergjum, sagði hann. — Frú Das
Gupta fær þau. Látið þér mig fá önn-
ur herbergi.
Ég hafði farið á mis við há-drama-
tiskan atburð: Hari Das Gupta hafði
komið sjálfur með konuna sína í gisti-
liúsið og sagt við Rossellini: — Hérna
er bún. Hún ætlar að vinna með yður!
Hann var ekki reiður. Hann var
rólegur og sætti sig við orðinn hlút.
— Mesti greindarmaður, sagði Ross-
ellini, sem var að raða föggum sín-
um niður í töskurnar.
HARI DREGUR SIG f HLÉ.
Síminn bringdi í sömu andránni.
Ég svaraði. Það var Hari Das Gupta,
og bann vildi tala við Rossellini.
Rossellini var hinn rólegasti þegar
hann tók símann. Þetta varð stutt
samtal og endaði með þvi að Rossell-
ini sagði: — Já, vitanlega. Það er það
eina rétta.
Um leið og hann lagði frá sér
heyrnartólið sagði liann: — Þctta
mun gleðja ])ig, Sonali. Hari stingur
upp á því að yngsta barnið ykkar
komi hingað. Hann biður þig um að
sækja drenginn.
Eftir klukkutíma kom drengurinn
og fóstra hans í bíl. Rossellini heils-
aði þeim og annaðist um að þau fengi
herbergi næst við herbergin, sem
hann hafði eftirlátið Sonali.
Viðhorf Hari Das Gupta var auð-
sjáanlega þetta: Ég vil ekki verða
henni Þrándur í Götu. Sonali hefir
Iíoberto Rossellini við kvikmyndatöku inni í frumskógunum í Mysore í marsmánuði 1957, með apa í bandi.