Fálkinn - 30.05.1958, Side 8

8
FÁLKINN
Ada var bráðgreind stúlka, ekki
var efast um það. Hún hafði enga
samúð með fólki, sem ekki hafði
vit á að mata krókinn, koma ár
sinni fyrir borð og verða sér út
um það, sem það óskaði. Hún
hafði byrjað að vinna hjá firm-
anu I. C. Jewett, járnvara í heild-
sölu, sem yngsta stúlkan í skrif-
stofunni, með 15 dollara í viku-
kaup. Nú var hún einkaritari for-
stjórans. Hún hafði fallega íbúð
í höfðingjahverfinu og átti alls
ekki fá hlutabréf í firmanu.
Gamli Jewett, forstjórinn, taldi
hana alveg ómissandi manneskju.
Síðustu fimm árin hafði hún og
Jói Howard verið sammála um
að giftast, undir eins og skrif-
stofustjórinn í deildinni hans léti
af störfum og Jói yrði deildar-
stjóri. Það er að segja — þetta
var áður en hún kynntist
Wally ...
Gamli forstjórinn hafði lagt
stóra bréfahrúgu hjá ödu og sagt,
að hún yrði að sjá um afgreiðslu
á þeim, því að nú ætlaði hann
aldrei þessu vant að láta verslun-
ina eiga sig og fara út í skóg í
góða veðrinu. Svo mætti Ada
taka sér frí þegar hún hefði svar-
að bréfunum.
„Nei, það var alveg satt, ég
gleymdi dálitlu!“ kallaði hann
um leið og hann kom aftur inn
úr dyrunum. „Nýi maðurinn er
kominn, svo að þér verðið að
gera svo vel að setja hann inn í
staríið og leiðbeina honum. Þér
þekkið ganginn í öllu hérna, ekki
miður en ég sjálfur."
Svo kallaði hann á Wally, sem
hafði setið og verið inni í einka-
skrifstofunni.
„Nei, en ... ó!“ fór eins og raf-
straumur um ödu. Og í sama vet-
fangi var ást hennar til hins
grysjuhærða og bakbogna Jóa
gufuð upp og fokin út í veður og
vind.
Sniðug
Wally var ímynd fyrirmyndar-
karlmannsins, eins og kvenfólkið
hugsar sér hann. Mjallhvítar tenn-
urnar skáru úr við eirrautt og úti-
tekið andlitið og mikla hárið, sem
var nærri því svart.
„Ég er eiginlega önnum kafin
þessa stundina,“ sagði hún og
brosti eins fallega og hún gat.
„Kannske við gætum borðað sam-
an um hádegið, og svo gæti ég
sett yður inn í þetta á eftir.“
„Ég borða alltaf matinn minn
heima,“ svaraði hann afsakandi.
„Hún Jenny — það er konan mín
— hefir svo mikið að snúast við
litla barnið, að mér finnst ekki
nema sanngjamt að ég hjálpi
henni ofurlítið með matarbrasið.“
Ada brosti samúðarbrosi til
hans og svaraði, að þá væri
kannske best að hann færi beint
heim og borðaði hádegisverðinn
fyrst, og svo gæti hún hjálpaði
honum þegar hann kæmi aftur.
Eftir þetta gleymdi hún aldrei
að spyrja hvernig Jenny og litla
barninu liði, en jafnframt var hún
að brjóta heilann um, hvernig
hún ætti að framkvæma áform
sitt um að verða hjónadjöfull.
Ada hafði nefnilega einsett sér
að ná í Wally.
öðm hvoru notaði hún tæki-
færið þegar það gafst, til þess að
gera athugasemd um, að bústjórn
og barnauppeldi væri ekki nærri
eins áriðandi og að maður kæmi
innan um fólk og næði í rétt sam-
bönd.
„Jenny fer aldrei frá barninu,"
sagði hann.
stúlka
Svo leið og beið og Ada
og Wally borðuðu hádegisverð-
inn saman á hverjum degi.
Hún fékk talið hann á að ganga
í golfklúbbinn og fá sér tilsögn
í hinum göfuga leik. Þar mundi
hann hitta fólk, sem kannske gæti
komið honum að gagni. Síðar fór
hann að sækja bridgekvöldin
heima hjá ödu, og varð von bráð-
ar slyngur i bridge.
Þegar hann fékk kauphækkun
í fyrsta skiptið hélt hann það há-
tíðlegt með kokkteil heima hjá
ödu.
„Þú ert alveg einstakur kven-
maður!“ sagði hann og kyssti
hana.
Það var komið framyfir lág-
nætti þegar hann kvaddi. Þau
höfðu svo margt að tala um.
Sölustjórakaupið var 325 doll-
arar á mánuði. Þó Wally yrði
aúðvitað að greiða Jenny talsvert
til heimilisins hafði hann svo mik-
ið afgangs, að úr nógu var að
spila. Ada græddi peninga sjálf
og mundi halda áfram að græða.
Þannig lagði hún það niður fyrir
sér. Bara að Wally gæti nú feng-
ið söJustjórastöðuna ...
Viku síðar tilkynnti sölustjór-
inn, að hann ætlaði að koma
gamalli hótun í framkvæmd.
Hann ætlaði að segja af sér og
njóta eftirlaunanna í þægilegu
húsi uppi í sveit.
Hver átti að taka við af hon-
um? Það var um tvo menn að
ræða: Jóa Howard og Wally.
Þenna sama dag kom Jewett
gamli æðandi út úr skrifstofunni
sinni. Firmað hafði misst einn af
bestu skiptavinum sínum — stór-
an skiptavin.
Ástæðan var ósamkomulag um
afslátt bg firmað I. C. Jewett
hafði sýnt stirðbusahátt. Vitan-
lega hefði það átt að liðka til og
láta undan. Þessi óþjálni mundi
verða firmanu dýr.
„Þér verðið að athuga hvaða
nautshaus er um þetta að kenna,“
sagði Jewett.
Hún var önnum kafin við að
vélrita þegar Jói kom innan úr
skrifstofu forstjórans skömmu
síðar. Hann var ennþá bognari í
baki en hann átti að sér, gekk að
skrifborðinu sínu og tók saman
dótið sitt. Hann hafði verið rek-
inn.
Hann lét sem hann sæi ekki
Ödu. Það var ekki hans deild, sem
hafði fjallað um þennan örlaga-
ríka afslátt, sem hafði valdið I. C.
Jewett svo miklu tjóni, en skuld-
inni fyrir það var samt skellt á
hann. Á spjaldinu í skránni stóð
að vísu merki, sem gat litið þann-
ig út að það væri skrifað af hon-
um, en hann hafði nú samt ekki
skrifað það. Hann þóttist viss um
að það væri Ada — fyrrverandi
vinstúlka hans — sem hefði fals-
að það.
Wally kom þjótandi fram til
Ödu með fréttina: hann hafði
verið skipaður sölustjóri! Hann
var svo glaður að hann reif hana
upp af stólnum og hringsneri
henni og dansaði við hana.
„Þetta er stóri dagurinn okk-
ar,“ hrópaði hann. „Forstjórinn
heldur stóra veislu í kvöld, og
hann hefir sagt mér að koma.“
Svo settist hann og hnyklaði
brúnirnar.
„Jenny hefir heyrt söguburð
um okkur,“ sagði hann. „Henni
er ómögulegt að skilja, að það
geti verið vinátta milli manns og