Fálkinn - 14.12.1960, Blaðsíða 9

um þangað þrettán dögum eftir aðfanga-
dag, en þá byrja jólin eftir rússneskum
sið. Við komum nógu snemma til þess að
geta hvílt okkur örlítið áður en hátíða-
höldin byrjuðu. Er við komum til húss
okkar gamla vinar frá vetrinum áður,
Ivans Viktoriovitch, var heimilisfólk
hans í óða önn að búa sig í betri fötin,
því allir ætluðu í kirkju. Þegar klukk-
urnar hringdu streymdi fólkið úr öllum
litlu timburhúsunum og fylltu kirkjuna.
Þar brunnu ótal kertaljós og reykelsis-
ilmurinn angaði um allt. Presturinn,
innfæddur Kamsjatkamaður, stóð fyrir
altaris klæddur litfögrum hökli. Guðs-
þjónustan stóð í tvo tíma og mest allan
tímann las presturinn af ofsahraða upp
úr bók. Þetta gekk svo fljótt, að maður
hafði það á tilfinningunni, að þetta væri
gert til þess að enginn viðstaddra skildi
orð af því, sem fram færi. Stöku sinn-
um krossaði söfnuðurinn sig og stöku
sinnum söng meðhjálparinn sálm eða
las smápistil, allt með sama ofsahraðan-
um og presturinn. Þegar að guðsþjón-
ustunni lokinni fóru allir heim til sín
og háttuðu, enda átti að vera snemma
á fótum næsta morgun. Við fórum á
fætur klukkan fimm og eftir sameigin-
lega tedrykkju var farið til kirkju.
Á jóladag var það skylda prests og
meðhjálpara að halda andakt við hvert
einasta hús í þorpinu. Fer hún þannig
fram, að presturinn heldur krossi fyrir
myndinni af dýrlingi hússins, les nokkr-
ar bænir og meðhjálparinn syngur. —
Kveikt er á kertum og fjölskyldan stend-
ur þögul að baki prests. Athöfnin stend-
ur aðeins í nokkrar mínútur og síðan
er presti gefið vín og matur. í þorpinu
voru milli 15 og 20 hús og geta menn
því gert sér í hugarlund hvernig þessir
tveir geistlegu menn eru á sig komnir
að starfi sínu loknu.
Á jóladag fara menn líka í heimsóknir
til nágrannanna. Það eru þó aðeins karl-
mennirnir, sem fara þann dag, konur
fara daginn eftir. Borðin eru dekkuð
beztu kræsingum, allir eru klæddir sín-
um beztu fötum og allir eru dálítið há-
tíðlegir. Við fylgdum siðum þorpsbúa,
fórum í flest húsin, drukkum te, borð-
uðum steikta fugla, sjóbirting og margt
annað góðgæti. Karlarnir voru flestir
nýkomnir úr löngum veiðiferðum og
höfðu margar frægðarsögur að segja.
Á þriðja í jólum var komið að ung-
lingunum að skemmta sér. Stúlkur og
drengir klæddust hinum furðulegustu
búningum og voru óþekkjanleg. Með
grímur fyrir andlitinu gengu þau um
þorpið og inn í öll hús. Áttu heimamenn
að reyna að þekkja hver það væri, ef
það tókst ekki var haldið áfram í næsta
hús en tækist að þekkja einhvern varð
mikil gleði.
Á þriðja í jólum var líka haldinn
dansleikur um kvöldið, en að því loknu
var hinum opinberu jólahátíðahöldum
lokið og hver mátti gera það, sem hann
vildi. En allan tímann milli jóla og ný-
árs gekk ekki á öðru en fjörlegum há-
tíðahöldum og glensi og fyrst viku eftir
jól fóru veiðimennirnir aftur að heiman.
Eftir þriggja daga hátíðahöld höfðum
við fengið nóg og héldum áfram á hunda-
sleðum okkar í átt til hirðingjanna í
fjallahéruðum Kamstjaka.
Árið eftir héldum við jól á ferð um
Súezskurð. Við vorum á sænsku skipi,
á leið til Svíþjóðar. Skipstjórinn sá um,
Á jóladag var það skylda prestsins að halda
andakt við hvert einasta hús í þorpinu...
FÁLKINN 9