Fálkinn - 04.10.1961, Blaðsíða 27

Voroni Eagði Irá
sér heyrnartæk-
fð og spratt upp
af stólnum.
Hann fiýtti sér
að þifinu og ték
mynd af nagla.
Hann setti hana
á stól, svo ai
hiín snéri á|
höfði. Að svo|
biínu greip hannj
símtófið aftur. j
Svitinn bogaði af
enninu á honum. I
minni. Þér munið skilmálana
— 5000 sterlingspund út í
hönd, og ég afhendi á móti
teikningar mínar og eitt ein-
tak af símsjánni.
— Ég vil eindregið ráða yð-
ur frá að semja við Castella-
bræður, greip Voroni fram í.
— Á hinn bóginn er verðið,
sem þér setjið upp svo hátt,
að það nær ekki nokkurri
hreinustu átt. Enda þótt ég
verði að játa. að mér lízt á
uppgötvnu yðar, sé ég mér
ekki fært að bjóða yður nema
1000, og það meira að segja
með þeim skilmálum, að mér
líki hvernig tækið reynist.
Lengra get ég ekki farið, því
að maður veit aldrei hvort fólk
vill kaupa tæki, sem er svona
mikil nýjung. Það verður að
mynda hlutafélag um fram-
kvæmdina, og það eitt kostar
mikið fé. Svo verður að reisa
verksmiðju og verja óhemju
miklu fé til auglýsinga. Nei,
þetta getur orðið óviðráðan-
legt.
— Eins og þér viljið, herra
Voroni, svaraði de Palos ró-
lega. — En þá er bezt að slíta
þessu samtali, því að ég hef
í mörgu að snúast.
— Nei, bíðið þér við, greip
Voroni fram í. — Lofið mér
fyrst að sjá áhaldið yðar og
sannfærast um að það efni það
sem það lofar. Komið þér með
það í dag. Hver veit nema ég
hækki mið upp í 1500 pund.
— Verðið er 5000 pund,
sagði de Palois. — Ég kem til
yðar klukkan tvö, stundvís-
lega. Verið þér sælir á meðan.
Voroni blótaði hressilega
um leið og hann lagði tóilð á.
Þessi de Palos hafði þann leiða
vana að segja meiningu sína
og slíta svo sambandinu áður
en unnt væri að svara honum
frekar.
En allur var varinn góður
og Voroni fór nú í bankann
og kom aftur með álitlegan
bunka af seðlum. sem hann
læsti í járnskápnum sínum.
Stundarfjórðungi fyrir tvö
sat hann að venju ábúðarmik-
ill við maghoniskrifborðið og
þrettán mínútum síðar drap
skrifarinn á dyr og tilkynnti
að Tony de Palos væri kominn.
Voroni tók strax eftir, að
gesturinn var með svartan
kassa undir öðrum handleggn-
um og brúna skj.alatösku und-
ir hinum. Þegar þeir höfðu
tekizt í hendur tók de Palos
þykkan böggul með teikning-
um og ljósprentunum upp úr
tösku sinni og lagði á borðið
fyrir framan Voroni.
Þær voru afar flóknar og
margbrotnar, en Voroni skoð-
aði þær hverja á fætur ann-
arri með miklum alvörusvip
og lét sem hann skildi hvað
í þeim fælist. í rauninni sá
hann ekki annað en útvarps-
lampa og mótstöður, allt tengt
saman með heilli garnaflækju
af leiðslum.
De Palos benti og útskýrði
og notaði tækniheiti, sem Vor.
oni hafði aldrei heyrt nefnd.
Þegar hann hafði lokið út-
skýringum sínum sagði hann:
Þetta var nú hin fræðilega
hlið símsjárinnar minnar. En
nú langar mig til að sýna yð-
ur hvernig hún er í fram-
kvæmd.
— Gerið svo vel, sagði Vor-
oni.
Hugvitsmaðurinn setti svarta,
kassann á skrifborðið og rakti ;
úr tveimur koparþráðum, sem i
voru fastir við kassann. Hann |
tók símleiðsluna, tók hnífinn j
sinn og skóf einangrunina aí !
vírnum. Svo setti hann leiðsi- j
urnar saman með litium j
klemmum.
— Þetta er ósköp einfalt, j
sagði hann, — en í framtíðinni ;
verður enginn simi smíðaður ;
án tengils fyrir símsjá. Það j
er augljóst.
Á þeirri hlið svarta kassans, '
sem að Voroni veit, var lítil '
skífa úr móðugleri. De Palos j
sneri takka og þá kviknaði i
dauft ljós innan í kassanum ;
bak við glerið og það fór að :
suða í tækinu.
— Má ég nú hringja og svo j
skuluð þér sjá, sagði de Palos. i
Þeir heyrðu venjulega ;
merkið í símanum og andar- j
taki síðar heyrðist smellur um ;
leið og tólið var tekið af hin- j
um megin. Kvenrödd svaraði: j
— Halló.
En um lejð og röddip heyrð- i
ist varð glerskífan á svarta j
kassanum lifandi og augu Vor. I
Frh. á bls. 34. 1
FÁLKINN 27