Fálkinn - 04.10.1961, Blaðsíða 34

A> *
SIIUSJAIIM Frh. af bls. 27
oni urðu stór og glennt þegar
hann sá lifandi nærmynd af
ungri og fallegri stúlku.
— Góðan daginn, Elsa, sagði
de Palos. — Viltu gera mér
greiða. Ég er hérna að sýna
manni uppgötvun mína og
langaði til að biðja þig að gera
eitthvað svo að hann sjái
hvernig símsjáin er í notkun.
Það komu spékoppar í kinn-
arnar á stúlkunni og röddin
sVaraði
— Með mestu ánægju. Ég
er tilbúin. Það var gott að ég
skyldi einmitt vera búin að
l*ga á mér hárið> þegar þú
hringdir.
— Þú gætir til dæmis byrj-
að á því að sækja dagblað og
og halda því upp að símanum.
Stúlkan hvarf sem snöggv-
ast og þeir gátu séð út í litla
og smekklega stofu. Síðan
kom hún fram á skífunni aft-
ur. Hún hélt á eintaki af „The
Times“ í hendinni, bretti blað.
inu í sundur svo að hægt værí
að lesa dagsetninguna á blað-
inu. Það var sama dagsetning-
in og á stóra almanakinu hjá
Voroni, svo að hér voru auð-
sjáanlega engin brögð í tafli.
— Nú gætir þú til dæmis
komið með klukkuna að sím-
anum, sagði de Palos.
Hún hvarf aftur og þegar
hún kom á ný var hún með
gamaldags Parísarklukku í
hendinni. Hún sýndi 2.14 og
kom það nákvæmlega heim
við klukku Voronis.
— Viltu nú bera símann út
að glugganum, svo að við get-
um séð út. Ég vona, að snúr-
an sé nógu löng.
Myndin á símasjánni varð
allt í einu dauf og það sem
sást á henni varð allt á ská
og hallaðist sitt og hvað. Loks
sá Voroni út á götu sem hann
kannaðist við. Þar var mikil
umferð af gangandi fólki, bif-
reiðum og sporvögnum og allt
sást þetta greinilega.
— Jæja, þetta er víst nóg,
sagði de Palos. — Þakka þér
kærlega fyrir hjálpina. Við
sjáumst kannski í kvöld.
— Það var gaman að geta
hjálpað þér, — og nú sáust
aftur spékopparnir í andlitinu.
Hugvitsmaðurinn lagði heyrn-
artólið á og jafnskjótt hvarf
suðið.
Á þessari stundu varð Vor-
oni ljóst, að þessi ungi hug-
vitsmaður mátti ekki fara út
af skrifstofunni án þess að
skilja eftir allar teikningarn-
ar og áhaldið. Verðið var
aukaatriði.
— Ég vil borga yður 1500
pund fyrir réttindin. Það er
mikið, -—- miklu meira en ég
hafði hugsað mér að borga.
En ég hætti á þetta. af því að
mér lízt vel á hugmyndina.
Palos andvarpaði og tók
saman teikningarnar.
— Ojæja, Castella bræður
buðu mér þó 3000 pund, svo
að það er bezt að ég fari þang-
ar.
— Nei, bíðið þér nú hægur,
sagði Voroni og spratt upp af
stólnum. Voroni skildi vel, að
hér gat verið um að ræða und-
irstöðu að framleiðslu, sem
ekki stæði að baki Henry
Fords. — Ég vil ómögulega að
þér lendið í klónum á þeim
bræðrum. Þá vil ég heldur
borga 3000 pund fyrir upp-
götvunina.
— Þrjú þúsund pund eru að
vísu dálagleg upphæð, en það
eru 5000 pund, sem ég set upp,
sagði de Palos ákveðinn. —
Ég veit að það eru til fjöl-
margir menn, sem vilja borga
þá upphæð fyrir þessa upp-
götvun mína.
— 3500 sagði Voroni og reif
í hárið á sér. — Það er það
alhæsta, sem ég get boðið.
Hugvitsmaðurinn tók svarta
kassann undir hendina og
bjóst til að fara.
— Ég vil ekki tefja yður
lengur, herra Voroni, sagði
hann.
Þá hljóp Voroni til og af-
læsti dyrunum.
—- Ég geng að þessu, sagði
hann hás. —- Ég geng að því!
Svo þaut hann að peninga-
skápnum og lauk honum upp.
Andlitið var heldur raunalegt.
þegar hann tók fram seðla-
böggulinn og lagði hann á
borðið.
-—• Þúsund — tvö þúsund,
— þrjú þúsund, — fjögur þús-
und og fimm, taldi hann. —
Nú er uppgötvunin mín eign!
★
Klukkan ellefu mínútur yf-
ir fjögur sama daginn gerðist
tvennt undarlegt sama daginn.
Á flugvellinum í Croydon
rann stór flugvél af stað, hóf
sig til flugs og stefndi til Suð-
ur-Afríku. Og á skrifstofunni
í Havis Street kastaði Voroni
blekbyttu gegnum rúðuna á
hurðinni í reiðikasti sínu.
Auðvitað var þetta ósæmi-
legt af manni í hans stöðu,
en ástæðan var ærin. Sérfræð.
ingur, sem hann hafði verið
að sýna uppgötvun de Palos
hafði skýrt honum frá því, að
teikningarnar væru af fyrsta
flokks radiogrammófón, sem
hefði verið á markaðinum í
nokkur ár. Og svarti kassinn
hafði að geyma litla kvik-
myndavél og rafmagnsmótor
og spotta af filmu, sem sýndi
fallega stúlku, dagblað,
klukku og götuumferð. Þetta
var sniðuglega gert og hefði
verið ágæt jólagjöf handa
krakka...
★
Á meðan þessu fór fram
brunaði flugvélin í suðurátt.
Tony og Elsa Roan hölluðu sér
makindalega aftur á bak í sæt-
unum og nutu útsýnisins. Frú
Roan var að skrifa tölur í
minnisbók.
—- Gjöld. -—- Er það ekki
það sem það er kallað í bók-
færslunni? Ég á við: leiga fyr-
ir skrifstofu — 10 pund, leiga
fyrir íbúð og uppihald — 15
pund. Og svo kvikmyndavélin,
filman og framköllun — það
verða í minnsta lagi 25 pund.
Ég borgaði Joan 2 pund fyrir
að breyta dagsetningunni á
„The Times“. Önnur gjöld,
bifreið, ljósprentanir og svo
framvegis . . . Alls 57 pund.
Þessi gjöld drögum við frá
tekjunum. Summa 4943 pund.
— Laglegur skildingur, sagði
maður hennar og kinkaði kolli.
— Hann stóðst ekki freisting-
una, blessaður karlinn.
■—- Nei, hann gerði það ekki,
sagði frú Elsa. — Á ég að
segja þér hvað ég held. Ég
held að þessar undirbúnings-
tilraunir hafi haft mest áhrif
á hann. Það var fyrir því sem
hann féll. Þetta, að þú gazt
sagt honum, hvernig háls-
bindið hans var á litinn og
því um líkt, En það var ágæt
hugmynd hjá þér að leigja
skrifstofuna í Travis Street,
beint á móti skrifstofu Voron-
is og horfa á hann í kíki með-
an þú talaðir við hann í sím-
anum . ..
★
Nóg er það, sem mennirnir
fá aldrei. Um leið og ein ósk
uppfyllist. verða tvær nýjar
til í staðinn.
Kínverskt máiltœki.
34
FALKINN