Fálkinn - 02.05.1962, Blaðsíða 9

Lengi liefur forvitnum mönnum leik-
ið hugur á að litast um innan dyra að
Höfða. Þar hafa frægir menn búið og
kunnir menn gist. Höfði stendur eins
og kunnugt er austan við Rauðarárvík-
ina, sem nú er næstum liorfin. Húsið
var lengi vel nokkuð afsíðis, en með
árunum varð þéttbýlt í nágrenninu.
Um þetta hús hafa ýmsar sögur komizt
á kreik, flestar ósannar.
Frá Kveldúlfsbryggju
að Rauðarárvík.
Fyrir allmörgum árum, þegar Skúla-
gatan var bara venjuleg malargata og
sjórinn gekk þar á land í norðanáttinni,
sáu þeir ungu menn, sem stunduðu
marhnútaveiðar á Kveldúlfsbryggju um
sólríka vordaga, Skúlagötuna fyrir sér
sem glæsilega breiðgötu, þar sem há-
reist gistihús gnæfðu við himin. En
þessi draumur varð nokkuð á annan
veg að veruleika. Gatan var lagfærð
og malbikuð og í munni margra varð
hún að glæsilegri breiðgötu. Hins veg-
ar stóðu hinar kumbaldalegu verk-
smiðjubyggingar enn við þessa strand-
götu borgarinnar og til skamms tíma
klúktu nokkrar kofaómyndir við strönd-
ina fyrir neðan Barónsstíginn. Þessir
ungu menn, sem nú eru flestir sprottnir
úr grasi, muna þá tíð, er þeir gátu
reikað um fjöruna allt frá Kveldúlfs-
bryggju inn að Kirkjusandi.
Fjaran fyrir neðan Höfða hafði eink-
um sérstakt aðdráttarafl. Þar fundust
krabbar og skeldýr, sem hvergi voru
annars staðar við þessa strönd. Einnig
áttu ungu mennirnir oft yndisstund
upp í gjálfurslegum gróðrinum fyrir
framan Höfða. En þetta hús var þeim
ráðgáta. Það var svo óendanlega leynd-
ardómsfullt. Sumir þóttust sjá mann í
hvítum klæðum læðast um fjöruna eftir
að skyggja tók á kvöldin, enn aðrir
voru vissir um, að í húsinu byggju kyn-
legar vættir af öðrum heimi. Þetta hús
var sveipað hvílíkum dularhjúp, að
unglingarnir stóðu í margra metra fjar-
lægð frá því og þeir voru kallaðir kald-
ir, sem þorðu að klifra yfir hlaðinn
grjótgarðinn og gægjast inn Sjaldan
brást það, að þeir köldu höfðu séð ým-
islegt annarlegt á sveimi þar inni. Og
þeir miðluðu hinum einfeldningunum
óspart af reynslu sinni. Reyndar voru
sumir svo raunsæir, að þeir sáu, að hús-
ið var þá mannlaust, og um aðrar óvættir
en rottur gat ekki verið að ræða.
Loftskeytastöðin.
Sé ekið í hlað að Höfða verður á
vegi manns,- vinstra megin við braut-
ina rétt fyrir innan hliðið á túngarð-
inum, trjástofn nokkur, sem er næstum
hulinn í sinunni. Stofninn er allsver að
þvermáli og virðist vera ævagamall,
því að nokkuð er hann farinn að feyskj-
ast. Hvers vegna er hann hér í jörðu?
Getur verið, að svo traustir hornstólp-
ar hafi verið á girðingum í Reykjavík
um aldamótin? Af heimildum má ráða,
að Jón Jensson yfirdómari hafi átt þetta
land og girt hefur hann þá land sitt
vel, ef svo traustur hefur verið hver
hornstólpi.
Þessi stólpi, sem í fyrstu virtist vera
bara ómerkilegur staur, á sér, þótt und-
arlegt sé, merkilega sögu'. í öndverð-
um júnímánuði árið 1905 varð uppi fót-
ur og fit í bænum, þegar fréttist, að
með Lauru, sem í höfn átti að koma
einhvern næsta dag, vaeri maður frá
Marc®ni-féláginu í Englandi. Átti hann
að koma upp loftskeytastöð í Reykja-
vík. Maður þessi var Mr. W. Densham.
Undir lok júnímánaðar var verkinu svo
lokið og stöðin gat farið að taka við
skeytum. Loftskeytastöngin var 150 fet
á hæð og þótti feikna mannvirki á sín-
um tíma. Var hún reist í túni Jóns Jens-
sonar á Rauðará. Eftir myndum að
dæma, er ekki unnt að sjá annað en
þessi stöð hafi staðið í landi Höfða.
Stiklað á sögu hússins.
Fjórum árum síðar en loftskeyta-
stöngin var reist, er enn hafizt handa
í túni Jóns Jensssonar. Franskur konsúll,
að nafni Brillouin reisti þarna villu
upp á franskan máta. Húsið var smíðað
úr innfluttum viði frá Noregi og vand-
að til þess í hvívetna. Á þessum tíma
lið Railínikini
FÁLKINN 9