Fálkinn - 16.05.1962, Page 23

Loks virtist Rasmussen hafa ákveS-
ið hvernig hann ætti að bregðast við
þessu máli. Hann sagði:
— Burtséð frá því, að þér hafið rétt
fyrir yður, frú mín góð, þá getið þér
samt ekkert gert.
— Ég gæti þó alltaf sagt Julian frá því,
að hann hafi verið blekktur.
— Og ætli hann mundi trúa yður?
— Það er ég sannfærð um. Ég mundi
nefnilega segja honum nákvæmlega
hvernig þér ætlið að haga yður. Með
jöfnu millibili hafið þið fund með ykk-
ur um málið og þér munuð koma með
ýmsar upplýsingar, sem Julian getur
ekki sannprófað. Hann mun verða óþol-
inmóður eftir að fá hjartameðalið sitt
á markaðinn, en þér munuð afsaka
seinaganginn með alls konar erfiðleik-
um. Það er sitt af hverju, sem þér getið
borið við, skorti á vinnukrafti, skorti á
rekstrarfé o. s. frv.
Dauft bros færðist yfir varar Ras-
mussens. Loks sagði hann:
— Setjum svo, að þér hafið rétt fyrir
yður. En hvaða sannanir hafið þér þá
fyrir því, að málin hafi gengið þannig
fyrir sig?
Bettina horfði beint framan í hann:
— Ef ég væri í yðar sporum, herra
Rasmussen, þá mundi ég ekki hafa
hátt um þetta mál. En ....
Hún yppti öxlum, en hélt síðan á-
fram:
— Hvað segið þér um að láta mig
taka við samningi yðar við Julian
Brandt? Ég býðst til að kaupa hann.
— Og hvað ætlið þér að gera?
— Þér sjáið það á sínum tíma.
— Það skiptir raunar engu máli. Ég
hef ekki hugsað mér að eiga viðskipti
við yður — hvað sem þér bjóðið.
Nokkra stund sátu þau og virtu
hvort annað fyrir sér. Þá slökkti Bett-
ina í sígarettunni sinni, stóð á fætur
og sagði brosandi:
— Nújæja, þá hef ég engu við þetta
mál að bæta. Verið þér sælir, herra
Rasmussen. Eða ætti ég kannske frekar
að segja .... Bros hennar varð blíðara
og meir aðlaðandi en nokkru sinni fyrr
.... Sjáumst aftur?
Og áður en hann hafði haft tíma til
að rísa á fætur, var hún farin.
Daginn eftir að Gabriela og Júlian
fóru í kvikmyndahúsið ráðgerði Gabri-
ela hvað eftir annað að segja Julian
allan sannleikann. En einhverra hluta
vegna fórst það alltaf fyrir. Og með
hverjum degi sem leið varð djúpið á
milli þeirra dýpra og dýpra, unz þau
voru loks orðin sem tvær ókunnar
manneskjur. Öðru hverju fannst Gabri-
elu eins og hún og Júrgen fengju fyrir
sérstaka náð og miskunn að dveljast í
þessu ókunna húsi.
Dag nokkurn sagði Julian henni í
óspurðum fréttum, að Arnold Rasmus-
sen mundi snæða með þeim kvöldverð.
Þeir ætluðu að fara yfir áætlanir sínar
í smáatriðum og hefjast síðan handa
af fullum krafti. Gabriela hlustaði á
hann án þess að láta sér bregða og tók
Sjá næstu síðu.
FALKINN