Fálkinn - 06.02.1963, Síða 4

séð & heyrt
Ungur er hann þessi fangi. Þeir höfðu verið í bófahasar bræðumir
og þeir eldri hlupu úr leiknum og skildu hinn litla eftir svona
á sig kominn. Það er von hann öskri, anginn litli.
Héraðsdómurinn í Slesvig — Holstein — fékk
einhverju sinni mál Sígauna nokkurs til með-
ferðar. Hann var ákærður fyrir slæman akstur
og stefnandi krafðist þess, að hann yrði ævi-
langt sviptur ökuréttindum. Kröfu sína reisti
hann á þeim rökum, að Sígauninn kynni hvorki
að lesa né skrifa. En dómararnir litu öðruvísi
á málið. Þeir sögðu: „Sígaunarnir, hafa eins og
kunnugt er, sjötta skilningarvitið. Þess vegna álítur rétturinn rangt
að svipta Sígauna ökuleyfi, enda þótt hann kunni ekki bókstafina,
því að hann getur haft vakandi auga á öllu, sem fyrir ber í umferð-
inni og oft og tíðum miklu betur en almennt er.
Síminn hringdi hjá lækninum og maður nokk-
ur segir æstur:
— Komið fljótt, konan mín hefur fengið botn-
langabólgu.
— Kjaftæði, svarar læknirinn, konan yðar
fékk botnlangabólgu fyrir þremur árum og var
hann þá tekinn úr henni — og ég veit ekki
til að menn fái botnlanga aftur.
— Auðvitað ekki, anzar maðurinn óðamála,
en þér vitið kannski, að maður getur fengið sér aðra konu?
4 FÁLKINN
Glora Swanson er
ung í anda þótt hún
sé komin langt á sjö-
tugs aldur. Stundum
leikur hún í myndum
fyrir sjónvarp og gef-
ur þeim yngri ekkert
eftir hvað leik snertir
og útlit. Um aldur
segir hún:
-—■ Mér finnst alltaf þetta kjaftæði um
aldur manna hlægilegt, því að í hvert skipti
sem ég verð ári eldri, verða aðrir það líka.
Og sumir hafa jafnvel þá skoðun, að þegar
kona hefur náð ákveðnum aldri, þá sé róman-
tíkin í lífi hennar rokin. Ég segi nú ekki
annað en það, þá fer hún loks að byrja fyrir
alvöru.
★
Fréttamönnum slúð-
urblaðanna veitist örð-
ugt að afla vitneskju
um ástarævintýri Rog-
ers Vadims, leikstjóra,
enda mun jafnvel nán-
um vinum hans reyn-
ast erfitt að henda
reiður á þeim öllum.
En Nathalie dóttur
sinni ann hann mjög og gefur sér tíma til
að sinna henni. Eitt sinn hringdi hann frá
leikhúsinu til hennar, en litla stúlkan ku vera
afar afbrýðissöm. Samtalið fer hér á eftir:
— Halló, Nathalie, hvernig líður þér?
— Alveg ágætlega, Vadim. En hvað það
var elskulegt af þér að hringja«iil mín. Hvar
ertu?
— Ég er í leikhúsinu.
— Hvað ertu að gera þar?
— Ég er að búa til kvikmynd.
— En hvað ertu að gera núna?
— Það veiztu vel Nathalie, ég er að
hringja.
— Hm.
Löng þögn.
— Og til hverrar? spurði Nathalie.
En litla stúlkan var þá ekki nema fjögurra
ára.
★
Einstein sat eitt sinn fyrir hjá Sir William
Rothenstein. Og segir Rothenstein þessa sögu:
„Einhverju sinni sat maður hjá Einstein
og virtist hann vera alveg ókunnugur. Hann
hlustaði á Einstein grafalvarlegur, en eftir
því sem ég gat bezt séð, var Einstein að
setja fram einhverjar óreglulegar formúlur
eða hugmyndir. Öðru hverju hristi þessi
ókunni maður höfuðið og þagnaði Einstein
þá, hugsaði sig um og hélt síðan áfram.
Þegar ég fór burt í þetta skipti, fékk ég að
vita, hver þessi ókunni maður var því að
Einstein sagði við mig:
— Hann er stærðfræðingurinn minn, hann
rannsakar tilgátur, sem ég kem með, og
reynir að sannprófa þær. Skilurðu ég er
sjálfur heldur lélegur stærðfræðingur.“