Fálkinn - 06.07.1964, Blaðsíða 23

Við fjargviSrumst oft yfir því, að ýmis þjónusta á al-
mannafæri sé hér verri en víSa erlendis. ÞaS er satt. En
ættum viS ekki oftar aS líta í eigin barm og aSgæta,
hvort þar gæti ekki einmitt leynzt ástæSan fyrir þessu
ástandi? Það er nefnilega svo, að það virðist nokkuð
sama , upp á hvaða nýjungum er fitjað í þjónustu fyrir
almenning á almannafæri, flestar eða allar verða þær
fyrir barðmu á sálsjúkum skemmdarvörgum, sem svala
fýsnum sínum á dauðum hlutum.
Og hérna er einn af fyrirmyndarklefunum á vinnustað.
Starfsstúlka í Sænska frystihúsinu hringir.
Dæmi um þetta háttalag ei'u mýmörg og öllum kunn,
allt frá því er sprengiefni var komið fyrir í hafmeyjar-
styttunni í Reykjavíkurtjörn og eyðilagðir munir, sem börn-
in léku sér að.
Við skömmumst stundum yfir því, að almenningssalerni
séu ekki fleiri í borginni en raun ber vitni um. Vissulega
eru þau allt of fá. En vitið þið, hvernig umgengnin er á
þeim salernum, sem ekki er stöðugt gætt? Einfaldlega
þannig, að þau yrðu að vera lokuð að minnsta kosti hálfan
tímann vegna viðgerða, og ritlistin, sem veggir þeirra eru
skreyttir með, er á þann veg, að ekki er prenthæft.
Eitt af því, sem við fárumst líka oft yfir, er það, hve
AF MANNAVÖLDUM
FÁLKINN 23