Fálkinn - 06.07.1964, Blaðsíða 40

Hún gekk á undan þeim inn
í eldhúsið. Biblían lá enn þá
á borðinu. Jakkinn hékk enn
þá á stólbakinu.
Sá eldri sá hann fyrst. — Nú,
svo hann hefur sem sagt verið
hérna! Náunginn sem kom í
áætlunarbílnum.
Hún horfði á manninn leita
í vösum jakkans. Hún sá hann
leysa frá vaxdúkspokanum.
Hún sá unga lögregluþjóninn
taka litlu pilludósina upp. Hann
hristi hana og sagði: — Tóm.
Og lét hana svo aftur niður.
Eidri maðurinn sagði: — Ég
hef handtökuskipan.
— Ég sé ekki til að lesa. í
þetta skipti heyrði hún til hans.
•— Ég sé ekki heldur lengur til
að skrifa. Hún ýtti biblíunni til
hans. — Það verður að gera
það með bleki. Almennilega.
Það er ekkert blek hérna.
— Á ég að fara upp? spurði
lögregluþjónninn. Hann hafði
tekið sér stöðu í dyrunum, þar
sem hann sá út í ganginn, en
hann virtist hálf óákveðinn.
Sara lét sem hann væri ekki
til.
— Fyrst vil ég segja frá því,
sagði hún.
Lögregluþjónninn hóstaði. Sá
eldri sagði snöggt: — Frú, það
hefur einhver verið hér, sem ...
Hún hlustaði ekki á hann.
Hún hafði spennt greipar um
brjóstin. Með hljómlausri röddu
sagði hún: — Ég var eigingjörn
og léttúðug í æsku minni. Joe
var getinn í synd og ég ól hann
í synd. Foreidrar mínir ráku
mig út á götuna.
Lögregluþjónninn roðnaði.
Hann leitaði augnaráðs eldra
mannsins og benti á enni sér.
En Sara hélt áfram.
— Sá sem sparar vöndinn ...
En Joe var allt sem ég átti. í
London vann ég fyrir okkur
báðum. Kannski hef ég dekrað
of mikið við hann. Kannski var
það rangt af mér að elska hann
eins mikið og ég gerði. Og svo,
kvöld eitt, þegar það var þoka,
komu þeir og tóku hann með.
Þá var ekkert eftir handa mér.
Foreldrar mín;r voru dánir og
hús þeirra autt. Þess vegna fór
ég hingað. Ég leigði húsið fyrir
peningana, sem Joe sendi mér.
Alltaf í hverjum mánuði, komu
peningarnir. Ég vildi að hann
ætti eitthvert heimili, þegar ...
Þegar hann yrði frjáls.
— Já, en frú . . . sagði sá
eldri. Joe Pullen var ... Hann
stanzaði, ræskti sig. — Það er
annar maður, sem við erum að
leita að. Maður, sem sonur yðar
þekkti eitt sinn. Hann heitir
Sid —Sidney Baker. Hans er
leitað vegna morðs á gömlum
manni í Stepney, og ...
40 FÁLKINN
— Skrifið! Sara ýtti biblí-
unni aftur til hans. — Á titil-
blaðið. Alveg eins og hin. Ég
fann bókina hérna, þegar ég
— þegar ég kom heim. Skrifið
það greinilega, svo allir, sem
koma hingað, geti lesið það.
— Hún er vitlaus, sagði lög-
regluþjónninn. Við fáum ekkert
orð með viti út úr henni, fyrr ..
— Allt í lagi. Fylgstu með
stiganum. Hann tók upp sjálf-
blekung og beygði sig yfir
borðið.
Sara sagði skýrri röddu:
— Skrifaðu nafnið fyrir neðan
mitt. Joseph Pullen. Fæddur
tuttugasta og sjöunda ágúst,
1926. Dáinn tuttugasta og
fjórða apríl 1964.
Stóri maðurinn leit snöggt
upp og svipur hans varð allt í
einu harður.
Lögregluþjónninn sagði: —
En það var í gær! Hún ...
Sara sagði hljómlaust: —
Hann er uppi núna. Hann Joe
minn. í loftherberginu.
— Kyrrir hérna, lögreglu-
þjónn! Stóri maðurinn hljóp í
örfáum skrefum gegnum dyrn-
ar, fram í ganginn. Lögreglu-
þjónninn sneri sér við.
Sara veifaði hendi sinni yfir
blekið á síðunni, svo það þorn-
aði.
Hún heyrði ekki þungu skref-
in niður stigann aftur. En rödd-
in vakti hana.
— Það er örugglega Sid.
Hann er . ..
— Ég gerði það, sem ég varð
að gera. Sara lokaði biblíunni
og þrýsti henni að sjali sínu.
— Fyrst sagði hann mér það
ekki. En í kvöld viðurkenndi
hann það fyrir mér. Sagði það
hérna í þessu herbergi. Ég hef
drepið mann. Joe sagði það. Og
laun syndarinnar eru — dauð-
inn.
Enginn hreyfði sig.
— Ég vissi, hvað ég yrði að
gera. Flöktandi augu Söru litu
á mennina til skiptis. En hún
gat ekkert ráðið af svip þeirra.
Hún sá bara tvær óljósar verur.
— Svefnpillurnar ... þær voru
hérna í öskjunni. Ég setti þær
út í rommið. Hann er öruggur
nú, hann Joe minn. Hann er á
öruggum stað, þar sem hann
getur ekkert illt gert af sér
framar.
— Lögregluþjónn, náðu í
vagninn, sagði eldri maðurinn,
— segðu þeim að hringja á
sjúkrabílinn. Ekki vegna þess
að það hafi neina þýðingu. Og
svo verðurðu víst líka að ná í
kvenlögregluþjón til þess að ...
— Joe er á öruggum stað
núna, sagði Sara og lagði biblí-
una varlega niður í skúffuna
aftur.
Lögregluþjónninn sagði í dyr-
unum: — Joe Pullen var hengd-
ur fyrir morð fyrir tíu árum
síðan. Ég man að faðir minn
sagði mér ...
Hann stanzaði og roðnaði.
Bar hendina upp að húfunni og
fór.
Hinn maðurinn sagði rólega.
— Frú Pullen, það var Sidney
Barker sem kom hingað í gær-
kvöldi.
En hún heyrði ekki til hans.
Hún opnaði bakdyrnar og
sagði: — Þokunni hefur létt.
Mér hefur alltaf verið illa við
þoku. Nú fer ég út og gef kjúkl-
ingunum mínum.
Verkstjórn
Framh. af bls. 13.
bræður, systur eða makar höfðu
unnið þar. Þetta fólk hafið yfir-
leitt jákváða afstöðu til leiðandi
manna fyrirtækjanna. Sam-
band þeirra við verkstjóra var
betra en hinna, sem ekki töldu
sig örugga.
Hinir óöruggu voru óánægð-
ir með allt kerfið á vinnu-
staðnum, þeir höfðu gert tillög-
ur til úrbóta engu síður en
þeir öruggu. Þeir óöruggu vildu
heldur vinna í hóp en hinir ör-
uggu, sem ekki höfðu neitt á
móti því að vinna einir.
Allir voru meðlimir í verka-
lýðsfélögum, en þeir óöruggu
öllu virkari þar. Hinir óöruggu
töldu, að þeir hefðu stundum
verið látnir gjalda póitískra
skoðana.
Mat stjórnar fyrirtækjanna á
vinnuhæfni hinna öruggu og ó-
öruggu var þetta. Þeir lélegustu
í tveimur lélegustu vinnuhóp-
unum eru jöfnum höndum ör-
uggir og óöruggir. í 3. vinnu-
flokki neðan frá eru hinir
óöruggu áberandi betri starfs-
menn en þeir öruggu, en í bezta
starfshópnum ber mest á þeim
öruggu.
Annar finnskur fræðimaður,
Paavo Koli, tók sér fyrir hend-
ur að rannsaka fordóma og at-
vinnulífið.
Koli kannaði afstöðu 397
verkamanna og skipti þeim
síðan í 3 flokka eftir afstöðu
þeirra til stjórna fyrirtækjanna
en þau voru alls 16. Þessir 397
menn voru valdir úr 1905
manna hópi, þannig að sem
sönnust mynd af heildarafstöð-
unni kæmi fram.
Verkamenn, sem voru haldn-
ir neikvæðum fordómum gagn-
vart yfirmönnum voru 45 pró-
sent.
Verkamenn með jákvæða for-
dóma voru 11 prósent.
Verkamenn án fordóma 41
prósent.
Fordómar karla komu fram
í sterkari orðum en fordómar
kvenna.
Afstöðu verkamanna til
stjórnenda skiptir Koli í þrennt.
1) Andrúmsloft, sem ein-
kennist af ótta.
2) Andrúmsloft, sem ein-
kennist af ánægju.
3) Andrúmsloft, sem ein-
kennist af jafnaðargeði og
óttaleysi.
Andrúmsloft, sem einkennd-
ist af ótta var ríkjandi í 3 fyr-
irtækjum. Verkamenn voru
hræddir við ð missa vinnuna.
Þeir álitu yfirmennina stranga,
harða, illvíga og illa lynta. Þeir
Framhald á bls. 42.
Einangrunargler
Framleitt einungis úi urvals
gleri. — 5 ára ábyrgð.
Pantið tímanlega. j
KOKKIOJ/IIM H.F.
Skúlagötu 57. — Sími 23200.
IBLAIIIII
DAGUR
r
er víðlesnasta blqið
sem gefið er út u^án
Reykjavíkur.
BLAÐIÐ DAGUR,
Akureyri.
Askriftasími 116 7.
DAGim