Fálkinn - 11.01.1965, Síða 8

Dagurinn hennar byrjar á hvimleiðu hljóði — það er vekj-
araklukkan, sem hringir.
Dagurinn hennar byrjar á hljóði. sem flestum mun þykja
heldur hvimleitt — vekjaraklukkan hringir. Og það fyrir
klukkan sex á dimmum og köldum vetrarmorgni. Freist-
andi væri nú að liggja aðeins lengur í bólinu, bara fáeinar
mínútur. En það er ekki óhætt. Fáeinar mínútur eiga til
að verða að mörgum mínútum, og margar mínútur eru fljót-
ar að verða að klukkustund.
Hún teygir úr sér og geispar og bröltir svo fram úr rúm-
inu hálfsofandi. Það skiptir ekki máli, hvort hún lagðist
til hvíldar um níuleytið í gærkvöldi eða var að skemmta
sér langt fram á nótt; farþegarnir mega ekki sjá hana
öðruvísi en glaðvakandi og fagurlega snyrta með elskulegt
bros á vörum. Nei, auðvitað var hún ekki að skemmta sér
langt fram á nótt. Hún er skyldurækin stúlka og gerir sér
Ijóst, að flugfreyjan verður ávallt að vera vel fyrirkölluð.
Hún snyrtir andlit sitt og greiðir sér með hröðum hand-
tökum. Flugfreyjur mæta ekki á vinnustað með rúllur i
hárinu og ásjónuna ómálaða. Fullkomið hreinlæti og snyrti-
mennska er ekki síður mikilvægt en alúðleg framkoma.
Einkennisbúningurinn hangir á herðatré burstaður og
blettlaus: dökkblá dragt með aðskornum jakka og þröngu
Hún snyrtir andlit sitt og greiðir sér með hröðum handtökum.
Ferð til Glasgow og Kaup-
mannahalnar mei Svölu
Guðmundsdóttur flugfreyju
hjá Flugfélagi íslands.
pilsi. Blússan er drifhvít eins og hanzkarnir. Farangurinn er til-
búinn í ferðatöskunni. Flugfreyjur læra fljótt að pakka haganlega
niður, taka ekki of mikið með sér, velja létta hluti, óbrothætta.
Hún setur litla, dökkbláa bátinn á höfuðið, fer í frakkann, hring-
ir á leígubíl. Klukkan sjö þarf hún að vera komin út á flugvöll.
Það leikur enn viss ævintýraljómi um líf flugfreyjunnar í
augum ungra stúlkna, enda þótt ferðalög til útlanda séu ekki
lengur jafnfágætt fyrirbæri og á byrjunarárum íslenzku flug-
félaganna. Þá þráðu allar stúlkur að verða flugfreyjur, skoða
sig um í heiminum og verzla í helztu stórborgum vestan hafs
og austan. Nú þykir mest spennandi að verða módel, svífa um
glæsta sali í skrautlegum tízkufatnaði eða sjá fallegar myndir af
sér birtast í blöðum og tímaritum. Ofarlega á vinsældalistanum er
þó starf flugfreyjunnar ennþá. Það er ekkert letilíf, en ljósmynda-
fyrirsætur og tízkusýningadömur dansa heldur ekki á rósum
allan sinn feril.
Svala Guðmundsdóttir er flugfreyja hjá FLUGFÉLAGI ÍS-
LANDS, og einn af dögunum hennar hefur orðið fyrir valinu sem
sýnishorn af starfsdegi flugfreyjunnar. Hún er mætt úti á velli
klukkan sjö um morgun, lagleg og broshýr stúlka, látlaus í fram-
komu og hæversk, góð auglýsing fyrir félagið. Ferðinní er heitið
Myttdir:
SVEINN
SÆMUNDSSON
Texti:
STEINUNN S.
BRIEM