Fálkinn - 11.01.1965, Blaðsíða 40

Þegar enginn er . . .
Framhald af bls. 25.
Þegar við vorum búin að
verzla og komin heim til mín,
fékk ég hann til að losa háls-
bindið og fara úr jakkanum,
því að það gera bræður mínir
alltaf. Svo kveikti hann sér í
pípu og opnaði útvarpið. Mér
féll vel lyktin af tóbakinu hans,
en annars var ég of upptekin
til að horfa á hann. Ég var
mjög önnum kafin við matar-
gerðina, því þetta var fyrsta
skiptið sem ég fékk heimsókn
í ibúðina mína, og ég sem elska
að hafa gesti.
Þegar kvöldinu lauk, tók
hann í höndina á mér og sagði
mjög innilega: „Ég vona, að
símtalið, sem þú ert að bíða
eftir, komi, það geri ég sannar-
iega, Joan. En ef það kemur
ekki á morgun, má ég þá fá að
bjóða þér í bíó?“
„Ég er viss um að það kem-
ur,“ sagði ég, ,,en ef það skyldi
ekki gera það — þá, jú, jú
takk.“
Rónaldó hringdi heldur ekki
næsta dag. Við fórum og sáum
mynd með Rock Hudson og
Doris Day. Við kunnum bæði
vel að meta þau. Og það var
þá alveg eðlilegt, að við héld-
umst í hendur.
Daginn eftir var laugardag-
ur, og við hittumst strax um
hádegi. Þegar við vorum búin
að borða hádegisverðinn, geng-
um við upp eftir Fimmtugötu
og horfðum í búðarglugga, og
á eftir fórum við inn í Miðgarð.
Þegar klukkan nálgaðist sex,
sagði hann: „Við verðum víst
að snúa við og bíða eftir samtal-
inu þínu.“
Kæri Astró!
Mig langar að biðja þig að
skyggnast inn í framtíðina fyr-
ir mig. Ég er fædd rétt fyrir
kl. 12 að kvöldi. Hvenær gift-
ist ég. Verð ég ánægð með
starfið sem ég er búin að taka
að mér?
Á það eftir að hafa áhrif
á framtíð mína? Hvernig er
skapgerð mín? Ég hef skrifað
tvisvar áður og ekki fengið
svar og vona ég að þú svarir
mér í þetta skipti.
Svar til Steinu:
Þess'im þætti hafa borizt
40
Því hafði ég alveg gleymt,
og var eins og ég fengi pínu-
lítið slæma samvizku. Þegar
við komum að Sweeney-barn-
um, vorum víð hætt að tala
saman, og við snertum ekki
glösin okkar meðan við biðum.
Rétt fyrir klukkan hálf sjö
hringdi síminn og rétt á eftir
laut Sweeney yfir borðið. „Það
er sími til yðar, fröken Smith.“
„Til mín?“ svo datt mér
Rónald í hug og ég stóð upp.
„Viltu afsaka mig augnablik,
Barry?"
Ég lokaði dyrunum á klefan-
um og hélt tólinu að eyranu.
„Halló,“ „Halló . .. Trudý?“
sagði rödd Rónaldós.
„Trudý, Þetta er Joan
Smith.“
Ég heyrði hann hlæja. —
Hrossahlátri. Ég gat greint aðr-
ar háværar raddir á bakvið.
Hann sagði: „Allt í lagi, Joan.
Farðu og náðu þér í bíl og
komdu. Það er samkvæmi hjá
mér. Nú skaltu fá heimilisfang-
ið. Ertu með blýant eða vara-
lit? það má líka nota augna-
brúnalit, ha — ha.“
Ég starði á trektina. Tónninn
í rödd Rónaldós, þegar hann
sagði Trudý á þann hátt að
minnti mig á fulla manninn,
sem Barry hafði séð um fyrsta
daginn, kom mér til að sjá allt
í skýru ljósi.
Ég varð sjóðill og sagði: „Mér
þykir mikið fyrir því, hr. Bax-
ter, en ég er upptekin, og ef
yður dettur nokkurn tíma í
hug að hringja í mig seinna, þá
verð ég líka upptekin.“ — Svo
lagði ég tólið á.
Þegar ég kom aftur til baka
að básnum, stóð Barry upp og
beið, og mikið skelfing var ég
glöð yfir að hann var þar. En
hann brosti ekki þegar ég
brosti til hans.
„Mig langar til að fá að segja,
að þú ert fallegasta og indæl-
asta stúlkan sem ég hef nokk-
urn tíma hitt, og mér finnst
þessi náungi —“ Hann hnykkti
höfðinu í áttina að símaklefan-
um, — „vera heppnasti náung-
inn í allri veröldinni, en ég
myndi ekki láta þig sitja al-
eina og bíða eftir því að hann
hringdi. Ég myndi vera hjá
þér.“
Hann kingdi einhverju, og
sagði svo: „Nú verð ég víst að
fara.“
Ég var með tárin í augunum.
Mér tókst að stama. ,,Já en —
áttum við ekki að borða saman
kvöldmatinn?"
Barry settist, eins og fæturn-
ir létu undan. „Ertu — ertu
ekki að fara út með honum?“
„Var þetta ekki samtalið sem
þú varst að bíða eftir?“
„Nei, nei,“ sagði ég, og svo
sagði ég honum alla söguna um
Rónaldó. Þegar ég þagnaði,
sagði Barry: „Láttu mig aldrei
nokkurn tíma sjá þennan ná-
unga fyrir augunum á mér,
Joan, því ef ég sé hann, veit ég
ekki hvort heldur ég ætti að
myrða hann eða umfaðma."
Ég varð skelfing glöð, en
samt dálítið smeyk. „Eigum við
þá ekki að borða matinn samt
saman, Barry?“
Hann tók í höndina á mér
og dró mig' upp, svo ég stóð
alveg andspænis honum.
„í dag og alla aðra daga,“
sagði hann mjög alvarlega.
„Og nú hef ég sannarlega alls
ekkert með síma að gera, eða
hvað?“
mikill fjöldi bréfa og er þar af
leiðandi ekki hægt að birta
nema sárafá af öllum þeim
fjölda semí kemur og eru þá
fyrst og fremst tekin þau bréf,
sem í eru þær upplýsingar um
viðkomandi sem nauðsynlegar
eru til þess að hægt sé að
reikna út stjörnukort, en það
er fæðingardagur ár og stund
eins nákvæmt og hægt er og
svo fæðingarstaður en allt of
margir gleyma að taka hann
fram og ég hygg að það sé með
vilja gert, og af ótta við að
þekkjast, en það er alveg
ástæðulaust að óttast það því
það er ekki birt ef beðið er um
að gera það ekki. Þá er nú bezt
að snúa sér að svarinu. Þér er
mikils virði að eignast gott og
fagurt heimili, og þú þráir frið
og fegurð í umhverfi þínu. Og
þar sem þú ert fædd í Vogar-
merkinu hefur hjónaband og
heimilislíf mjög mikið að segja
í lífi þínu, það gerir þrá þín
eftir félagsskap. Einnig ert þú
nokkuð ástríðufull svona undir
niðri og hefur löngun til að
eignast börn. Þú munt giftast
fremur seint. í sambandi við
starf hugsar þú hátt og hefur
mikinn hug á að komast áfram
og öðlast frama í starfi en farðu
gætilega í að seilast of hátt,
það verður einungis til þess að
þú fellur niður aftur og það
veitir þér ekki þá hamingju
sem þú kýst. Þú ert sjálfkjör-
in sem fyrirliði á vettvangi
starfs og þér mun fara vel úr
hendi mannaforráð. Þér er
virðuleiki i blóð borinn og þú
hefur góða skipulagshæfileika
og hjálpar það þér til að með-
Þau skilja ...
Framhald af bls. 38.
aftur, smínka mig upp á nýtt
og fara í fullan búning — og
aftur í upptökuherbergið. Og
til að bæta gráu ofan á svart,
þarna situr bláókunnug mann-
vera í mínum einkastól!
En á eftir bauð hann mann-
verunni og félögum hennar á
„pub“ svo fröken Genberg frá
Svíþjóð gæti séð hvernig ensk
ölkrá liti út að innanverðu. Og
þau áttu eftir að hittast oftar
og uppgötvuðu von bráðar að
þau kunnu hvort öðru vel.
Bæði áttu sér lífsreynslu sem
ekki var auðvelt að gleyma.
Hjördis var nýlega skilin eftir
stutt hjónaband með „Playboy
númer eitt í Svíþjóð,“ Sá hét
Carl Gustav Termeden. David
Niven hafði misst sína konu
Primula Rollo við hörmulegt
slys í Hollywood.
Og allt í einu uppgötvuíjSu
þau að þau gátu á ný hlegið
hvort að öðru og að sömu hlut-
unum.
Eftir viku bað David hennar.
Viku síðar kunngjörðu þau trú-
lofun sína og þegar liðin var
önnur vika, voru þau gefin
saman hjá lögmanni í London.
Á leið til vígslunnar fékk
Hjördis fyrst nasaþef af því
að hún var að giftast frægum
manni. Það var fullt af fólki
fyrir utan skrifstofuna — áð-
dáendum Niven, ljósmyndur-
um, blaðamönnum og lögreglan
átti fullt í fangi með að ryð’ja
brúðhjónunum leið.
Þó var Hjördis Genberg ekki
alls óvön því að almenningur
Framhald á næstu síðu.
t
höndla atvinnumál þin, og
einnig einkalífið. Þú mupt
dragast að þátttökú í félagslíf-
inu og jafnvel hinu opinberg
lífi og ættir að gera allt til að
framfylgja þeim málum og
leyfðu ekki yfirráðahneigð
annarra að hindra þig í þvjí
að svo geti orðið. Stundum get-
urðu átt í nokkrum erfiðleik-
um með að hafa stjórn á skapi
þínu, en það er aðallega þegap
þér finnst þú vera beitt rang-
læti, en undir venjulegum
kringumstæðum ertu róleg en
kát. Þótt þú sért félagslynd
áttu ekki mjög létt með að
mynda sambönd sem leitt gætu
til giftingar. Samt sem áður
muntu lenda í þó nokkrum
ástarævintýrum fyrir giftingu
en þau munu ekki verða þér til
sérstakrar ánægju.
FALKINN