Iðnneminn - 01.05.1977, Blaðsíða 2

2. Iðnneminn
1. maí 1977
Félag járniðnaðarnema 50 ára
Viðtal við Hjört Hjartarson
Hjörtur Hjartarson
— Hvenœr var félagið stofnað?
Félagið var stofnað 20/3 1927 og
hét þá Félag Jámiðnaðamema í
Fteykjavík. Nafni félagsins var síð-
an breytt 28/1 1946 í Félag Jám-
iðnaðamema. Og er það því eitt
elsta starfandi iðnnemafélag
landsins, 50 ára gamalt.
— Hvaða iðngreinar teljast til
félagsins?
Þær em um 15 talsins, það er að
segja
Bifvélavirkjun
Bifreiðasmíði
Bílamálun
Blikksmíði
Flugvélavirkjun
GuUuCaafursmfði
Jámatniði
Ketil og plöturanfði
Rcnnumiði
Leturgröftur
Málmsteipa
Mótasmíði
Skipa og bátasmíði
Vélvirkjun
Úrsmíði
Félaga talan er um 300 manns.
en vegna þess hve seint við fáum
upplýsingar frá iðnfræðsluráði um
nýja nema, em þeir stundum bún-
ir að vera ár á samning án þess að
við vitum neitt um hann og er það
mjög bagalegt fyrir félagið.
— í fwerju er starf félagsins
fólgið?
Tilgangur félagsins er að efla
samheldni og félagslyndi félagana
og gæta þess að iðnfræðsla hvers
nema sé fullkomin. Og að náms-
samningur sé í einu og öllu haldin.
Með þessu ætti öllum að vera
það ljóst að gmndvöllur fyrir
starfinu er að félagar sýni félags-
legan þroska og taki virkann þátt í
störfum félagsins.
— Hvem telur þú merkastan
atburð í sögu félagsins?
Stærsti viðburður frá stofnun
félagsins átti sér stað 4. maí 1944,
þegar þáverandi formaður félags-
ins Ingimar Sigurðsson las upp
hréf frá rafvirkjanemum um stofn-
un Iðnnemasambandsins og var
hann því mjög fylgjandi og álitu
menn það vera mjög nauðsynlegt
að sambandið yrði stofnað fyrir
haustið og vom tveir menn kosnir
f undirbúningsnefnd. Iðnnema-
•ambandið var svo stofnað 23.
sept. 1944. Á fyrsta þingi INSÍ þá
um haustið voru kosnir hvorki
meira né minna en átta fulltrúar
frá félaginu. En á þessu starfsári
sambandsins er enginn fulltrúi frá
félaginu.
— Er stjóm félagsins virk í
starfi?
í byrjun var stjóm félagsins
mjög virk og átti að drífa félagið
upp úr þyrnirósarsvefni. En hvað
gerðist? Blöð vom send út, fundir
boðaðir. Áhugann vantaði ekki hjá
stjómarmeðlimum en hjá hinum
almenna félagsmanni vantaði all-
an áhuga. Smátt og smátt dvínaði
áhuginn hjá stjómarmeðlimum og
sumir fóm að vinna úti á landi og
loks var svo komið að það var
orðið ófundarhæft og stjórnin var
nærri leyst upp.
— Hvernig er fundarsókn hjá
félaginu?
Fundarsókn hefir verið með ein-
dæmum léleg.
— Hvernig telur þú mega efla
félagsandann ifélaginu?
Fyrst og fremst þarf stjórnin að
setja upp stefnu sem það ætlar að
vinna eftir svo er það að kynna
þessa stefnu. Það er hægt með því
að senda út dreifirit og nota Iðn-
skólann. Hægt væri að fá leyfi til
að koma inn í kennslutíma og
ræða málin við nemendur en var-
ast verður það að hafa starfið of
þungt í metum fyrir félagsmenn.
— Ertu ánœgður með starf
stjómar INSÍ?
Með starf stjómar INSÍ er ég
mjög ánægður enn eins og oft vill
verða þá leggst starfið oft á þröng-
an hóp manna og tel ég það baga-
legt, því þess fleiri sem starfa því
meira fáum við út úr okkar mál-
um.
— Hvað finnst þér helzt vera
ábótavant hjá INSÍ?
Það sem mig finnst vanta einna
helzt er að sambandið fái fullan
samnings- og verkfallsrétt. Um
leið og hann væri fenginn væri
hægt að fara að setjast niður og
semja um raunhæf kjör.
— Að lokum. Hvernig líkarþér
félagsstarfið?
Félagsstarfið hefur verið einna
skemmtilegasti og lærdómsríkasti
tími sem ég hef átt. Ég hef setið 3
þing og 2 ráðstefnur fyrir félagið
og vona ég að ég geti setið fleiri.
Oft hafa komið daufir tímar hjá
manni, en alltaf hefur maður risið
upp og áhuginn aukist.
Bréf frá reiðum iðnnema
kröfuhart nú til dags. Hugsið ykkur. Það telur sig hafa rétt til að fá laun
til að lifa af.
— Já, bráðum krefst það þess að við atvinnurekendur verðum að láta
okkur nœgja svo lítinn gróða að við lifum ekki afhonum.
í dag er 1. maí, baráttudagur
verkamanna. Ég vildi géfa þessum
degi nýtt nafn og kalla hann „há-
tíðadag hræsnara." Að minnsta
kosti á þetta við um ísland.
Á þessum degi keppist fölk vi8
að tala um bágindi verkamanna.
Það setur á sig baráttusvipinn og
þrammar niður í bæ, sumir eru
með kröfuspjöld. Og allir keppast
/ið að vera með sem frumlegustu
og bezt orðuðu kröfuspjöldin. Ég
held í gegnum árin eigi iðnnemar
vinninginn í þessari keppni, þó
þeir séu ekki með hin marglofuðu
mótmælatæki; gjallarhornin. Aft-
ur á móti heyríst vel í gjallarhorn-
um gervikommanna í fylkingunni
og öörum álíka furðufuglum.
„ísland úr Nato — herinn burt.“
Það er spurning hvort þetta er
baráttu dágur verkamanna eða
hemámsandstæðinga. Þeir eiga
víst erfitt með að sætta siy við, að
innan verkamannastéttarinnar
eru bæði hernámssinnar og her-
námsandstæðingar. Það er ekki
vitað hvorir eru fleiri. Þeir ættu
því að vera um kyrrt heima hjá sér
bessir gervikommar á 1. maí, eða
þá að nota gjallarhomin sín á
skynsamari hátt.
Síðan byrja blessuð ræðuhöldin.
Ékki vantar nú loftið og baráttuna
í ræðumennina. Þeir em uppblásn-
ir í ræðustól; tala um hina glæp-
samlegu ríkisstjóm (sem hún
vissulega er) og hve brýnt það sé
að koma henni frá og hvemig það
skuli gert. Það liggur við að maður
fái klígju... Hvað hafa þessir
menn gert fyrir verkalýðinn? Hafa
þeir sannað að þeir geti gert betur
heldur en ríkisstjómin? Ég held
ekki.
Fólk talar um alþingismenn,
þeir séu svo vissir um þingsæti sín
og það þurfi að vera einhver há-
markstími sem þeir fá að vera á
þingi. Þarf þetta þá ekki að vera á
fleiri stöðum? T.d. í verkalýðsfor-
ystunni. Þar sitja menn fastir í
sessi eins lengi og þeir vilja. Og til
að láta fólk vita að þeir séu ekki
dauðir úr öllum æðum, reka þeir
upp reiðiöskur þegar einhver brjál-
æðisleg verðhækkun kemur. Það
er svipað með þá og eldspýtu sem
kveikt er á. Hún brennur út.
Svona er allt rotið á íslandi.
Ungu fólki sem er með fagrar hug-
sjónir og langar til að breyta hlut-
unum verður lítið ágengt. Hér á
pólitíkin annan hvem mann.
Smátt og smátt hverfur þetta hug-
sjónafólk inn í kerfið og bætist á
vogarskál verðbólgu og vandræða
sem að lokum er orðin svo þung að
hún fellur.
Og hvað verður þá? Til hvers
erum við að læra okkar iðn? Til
þess að auðvaldshjólið geti haldið
áfram að snúast? Eða til að geta
lifað betra lífi en verkamaðurinn?
Hvortveggja er jafnvitlaust. Við
eigum að sam^inast í einlægni um
að stöðva auðvaldshjólið og við
eigum að hjálpast að við að upp-
ræta þá vitleysu að verkamaður-
inn eigi alltaf að hafa lökustu
kjörin. Allir eiga rétt á að búa við
sömu lífskjör.
Þór Pétursson