Ljósberinn - 15.07.1922, Síða 7

223
LJÓSBERINN
voru góðsamir við hana, því að þeir þektu hana og
vissu, hve fátæk hún var og börnin hennar fimm.
„En hvað á eg að gera við alla þessa síld, sem er
eftir?“ sagði hún, þegar hún og börnin voru bú-
in að fá nægilegt að borða. Og hún svaraði sjálfri
sér: „Eg veit, hvað eg skal gera. Eg ætla að reykja
hana og selja hana svo“. Og þetta varð að ráði.
Smám saman fór hún að verzla með reykta síld,
og svo fór, að hún gat alið upp börnin sín fyrir
tíeyringinn; hana brast aldrei daglegt brauð. En
hún gleymdi heldur aldrei eftir það að ganga í
kirkjuna á hverjum sunnudegi og leggja tíeyr-
ing í féhirzlu fátæklinganna við kirkjudyrnar. Hún
hugsaði með sér: „Guð lánaði mér tíeyringinn og
eg vil skila honum með margföldum vöxtum“.
----o----
Sunnudaginn 1 6. júlí.
L e s t u Daníel 5. kap.
Lærðu: Guð mun leiða sérhvert verk fyrir
dóm, sem haldinn verður yfir öllu því, sem
iiulið er, hvort sem það cr ilt eða gott.
(Préd. 12. 14).
Belsazar konungur situr að drykkju, andvaralaus um
velferð sina, stórmenni hans skjalla hann, en þegar alt
' einu sjást fingur rita á vegginn þar sem mest var birt-
a'h þá skjálfa þeir af hræðslu, — svo fer jafnan sjálf-
tirgingum, þegar Drottinn tekur í taumana. Drotningin
er hollráð, og Daníel er einurðargóður. Heldurðu að þú
tofðir þorað að segja ráðherra — eg tala ekki um kon-