Ljósberinn - 04.08.1922, Page 8

LJÓSBERINN
tók sig upp og fór á stað. — Hann gekk lengi í
marga daga, — þreyttur og svangur og sorgbitinn.
Loksins komst hann svo nálægt heimili sínu, að
hann gat séð heim. Svo hélt hann enn áfram, þang-
að til hann kom svo nálægt, að hann sá alt heima
glögt og greinilega. Og hann var alveg hissa á sjálf-
um sér að hann skyldi nokkurntíma geta, yfirgefið
þetta heimili. Hann sáriðraðist þess að hafa nokk-
urntíma yfirgefið heimili sitt og bakað föður sín-
um þá sorg. Og hann áræddi varla að koma aftur,
en svo herti hann samt upp hugann og fór heim,
en ekki var hann kominn langt, þegar faðir hans sá
hann, og varð svo glaður, að hann hljóp á móti
honum og faðmaði hann að sér og féll um háls
honum og kysti hann. En hann sagði:
„Faðir, eg hefi syndgað móti himninum og fyrir
þér; eg er ekki framar verður að heita sonur þinn“-
En faðir hans var svo glaður yfir, að þessi sonur
hans, sem var týndur, var fundinn, og hann fyrir-
gaf honum alt og lét draga hring á hönd honum og
skó á fætur honum og sló upp veizlu fyrir hann.
En mesta gleðin var á himni. þar sungu englarn-
ir — eins og við sjáum á myndinni — gleðilofsöngva
yfir hinum unga manni, sem snéri sér og iðraðist.
„pví meiri gleði verður á himnum yfir einum synd-
ara, sem snýr sér og iðrast, heldur en yfir níutíu og
níu réttlátum, sem ekki þurfa iðrunar við“. H. Á.
Afgreiðsla Ljósberans er i Bergstaðastrœti 27.
Afgreiðslumaður H e 1 g1 i Árn as on, Njálsgötu 40.
Rit'stjóri Jón Helgason, prentari. — Prentsmiðjan Aeta.