Ljósberinn - 13.12.1924, Blaðsíða 4

400
LJÓSBERINN____________________
Á nýársdaginn komu gestir Dóróþeu. þá varð nú
heldur líf og gleði í gömlu stofunum, eftir alla þungu
og þreytandi þögnina, sem þar hafði verið lengi, lengi.
þegar Marta sá stofurnar, sem nú áttu að verða
framtíðarhíbýli hennar og barnanna hennar allra,
þeirra er nú voru á lífi, þá grét hún af fögnuði og
þakklátssemi.
En enginn var þó glaðari og þakklátari en Dóróþea
sjálf. Nú fanst henni sem sér væri bætt upp öll ein-
veruárin, sem hún hafði eytt þarna í þungum hugs-
unum og sárri gremju við alt og alla.
Hún hugsaði oft með sjálfri sér: „Jólasveinninn
hefir áreiðanlega verið sendur til mín og hann hefir
heldur ekki farið erindisleysu". Og hún þakkaði
Guði.
Um blindu börnin í Kína.
í engu landi í heimi er jafnmikið af blindum böinum
og blindu fólki og i Kína. það er heldur engin furða. Kína
er fjölmennasta þjóð heimsins; og svo eru Kínverjar yfir-
leitt ósköp óþrifnir.
Heiðingjar flestir láta sér litlu varða hvernig farlama
fólki og aumingjum líður. þess gjalda vesalings blindu
börnin i Kína. Álitið er að þau muni aldrei geta gert neitt
að gagni. þvi eru þau ekkert látin læra, og eina fram-
tíðarvonin þeirra er að verða beiningamenn; því er meira
um beiningamenn í Kína en máske í nokkru öðru landi. —'
Vesalings blindu börnin í Kína! — þau eru blind i tvenn-
um skilningi. Ó, hve Drottinn hlýtur að kenna i brjósti u®