Ljósberinn - 13.12.1924, Blaðsíða 6

402
LJÓSBERINN
þeir eru búnir að læra að lesa allir nema tveir minstu
drengirnir. Nýja testamentið hafa þeir lesið mest alt og
kunna öll ósköpin utanbókar. Mér finst þeir syngja alveg
ágætlega, og ekki þykir mér ólíklegt, að þeir kunni fleiri
söngva en flest alsjáandi börn heima í Noregi. —. Og svo
hafa þeir lært að v e f a. þið ættuð að sjá hvað þeir eru
duglegir og lagnir þegar þeir eru sestir í vefstólinn! Enda
eru þeir líka önnum kafnir frá morgni til kvölds. Klukk-
an 5 á morgnana heyri eg þá oft vera fama að lesa hátt og
prýðilega og með miklum seim, eins og Kinverja er siður.
Kennarinn þeirra er á miðri myndinni. Stærsti piltur-
inn fyrir aftan hann er organisti í kirkjunni hérna; hann
kennir nú hinum drengjunum blindra letrið. Minsti
drengurinn (fremst til hægri) er bæði blindur og mállaus;
hann er útburður, vesalings barnið; við fundum hann í
Laohokow af tilviljun. Eða máske Guð sjálfur hafi sent
okkur til að hjálpa honum“.
Nú langar mig til að biðja ykkur að biðja oft fyrir
blindu drengjunum i Gjundjó, að Guð gefi þeim andlega
sjón, og að þeir snemma læri að elska Jesú, vininn sinn
bezta. — En því megið þið heldur ekki gleyma, að i Kina
eru mörg hundruð blind börn, sem ekkert heimili eiga og
sein enginn kristinn maður getur tekið að sér. — Máske
kemur eitthvert ykkar hingað til Kína til að hjálpa þeim,
þegar þið eruð orðin stór?
Með kærri kveðju
Svanhild Nesje.
o