Ljósberinn - 02.03.1929, Blaðsíða 1

Biðjið, en heimtið ekki.
Sunnudagaskólinn, 3. marz 1929.
I.estu: Mark. 7. 24.—30.
Læröu: Post. 2, 21.
Og svo mun verða, að liver, scm
ákallar nafn Drottins, mnn frelsast.
Pað er sitthvað að heimta og að biðja.
Gott barn biður foreklra sína, en það
heimtar ekki. Gott barn. finnur að það
á foreldrum sínum svo mikið að þakka,
að |)ví getur ekki komið til hngar að
heimta neitt af peim, eins og með sjálfs-
skyldu. Pá er hið rétta samband mijli
barns og foreldra.
Barn, sem heimtar, er vanpakklátt
barn, pað álítur foreldra sína eins *og
skylduga til að láta sig hafa alt, sem
pað girnist að fá, það er slæmt barn,
pað heiðrar ekki foreldra sína.
Kanverska konan var heiðin. Hún átti
sinn guð, en hún kallaði hann ekki föð-
ur sinn. Og þegar hún var búin að færa
pessum guði sínum fórnina sína, pá
heimtaði hún með mikilli ákefð pað sem
hún vildi fá hjá honum í staðinn. Hún
kallaði pá hátt og án afiáts. En guðinn
hennar heyrði ekki, pó hann hefði eyru
og sá ekki, pó að hann liefði augu, og
munn hafði hann, en gat ekki talað.
Ivonan hélt sínum vana og kallar í
sífellu á eftir Jesú og lærisveinum lians.
En nú viröist Jesús liafa verið staddur
parna .til að leita sér næðis og hvíldar
sveinum sínum. En peír sáu, að pessi
prálátu köll hennar hlytu að vekja eft-
tekt. Pessvegna biðja peir Jesúm að
veita lienni úrlausn. Jesús pekti læri-
sveina sína, vissi, að peim var ekki ant
um konuna heiðnu fremur en öðrum
Gyðingum. svo svarar hann peim beint
eftir hugsunarhætti peirra; að Jesús
væri fyrir Gyðinga eina. Peir samsinna
honum og minnast svo ekki framar á
konuna, pó að hún haldi áfram að
hrópa: »Hjálpaðu mér, herra!«
Ilvað vantaði konuna til pess að .Tes-
ús bænheyrði liana undir eins. Ilana
vantaði hugarfar góða barnsins, auð-
mýktina, tilfinniguna fyrir pví, að hún
,ætti ekki skilið, að Jesús hjálpaði henni.
Jesús bendir henni á, að hún hafi
ekki rétt til að heimta neitt. Petta skil-
ur konan og pá er sem hún segði: »Eg
veit, að pú ert ekki sendur til mín heið-
innar konu, eg er ómakleg, á ekkert
skilið; eg treysti eingöngu kærleika pín-
um og fel pér pví algerlega á vald,
hvað pú vilt gera fyrir mig óverðuga.
Pá gleðst Jesús hjartanlega og bæn-