Ljósberinn - 02.03.1929, Blaðsíða 1

a% kihia.iil miti ogþáhnít þeim þaeekkt,
þuí ci$"s/í/cum heijvíe Quðs itjkíiií.
IX. árg.
Reykjavík, 2. inarz 1929.
9. tbl.
Biðjið, en heimtið ekki.
Sunnudagaskólinn, 3. marz 1929.
Lestu: Mark. 7. 24.-30.
Lærðu: Post. 2, 21.
I Og svo mun verða, að hver, sem
iikallar nafn Drottins, mun frelsast.
Pað er sitthvað að heimta og að biðja.
Gott barn biður foreldra sína, en pað
heimtar ekki. Gott barn. finniir að pað
á foreldrum sinum svo mikið að pakka,
að pví getur ekki komið til hngar að
heimta neitt af peim, eins og með sjálfs-
skyldu. Pá er hið rétta samband milli
barns og foreldra.
Barn, sem heimtar, er vanpakklátt
barn, pað álítur foreldra sína eins «og
skylduga til að láta sig hafa alt, sem
pað girnist að fá, pað er slæmt l)arn,
pað heiðrar ekki foreldra sína.
Kanverska konan var heiðin. Hiin átti
sinn guð, en hún kallaði hann ekki föð-
ur sinn. Og pegar hún var búin að færa
pessum guði sínum fórnina sína, pá
heimtaði hún með mikilli ákefð pað sem
hún vildi fá hjá honum í staðinn. Hún
kallaði pá hátt og án afláts. En guðinn
hennar heyrði ekki, pó hann hefði eyru
og s<á ekki, pó að liann liefði augu, og
munn liafði hann, en gat ekki talað.
Konan hélt sínum vana og kallar í
sífellu á eftir Jesú og lærisveinum hans.
En nú viröist Jesús hafa verið staddur
parna .til að leita sér næðis og hvíldar
sveinum sínum. En peír sáu, aö pessi
prálátu köll hennar hlytu að vekja eft-
tekt. Pessvegna biðja peir Jesúm að
veita henni úrlausn. Jesús pekti læri-
sveina sína, vissi, að peim var ekki ant
um konuna heiðnu fremur en öðrum
Gyðingum. svo svarar hann peim beint
eftir hugsunarhætti peirra; að Jesús
væri fyrir Gyðinga eina. Peir samsinna
Iionum og minnast svo' ekki framar á
konuna, pó að hún haldi áfram að
hrópa: »Hjálpaðu mér, herra!«
Hvað vantaði konuna til pess að Jes-
ús bænheyrði hana undir eins. Hana
vantaði hugarfar góða barnsins, auð-
mýktinaj tilfinniguna fyrir pví, að hún
ætti ekki skilið, að Jesús hjálpaði henni.
Jesús bendir henni á, að hún hafi
ekki rétt til að heimta neitt. Petta skil-
ur konan og pá er sem hún segði: »Eg
veit, að pú ert ekki sendur til mín heið-
innar konu, eg er ómakleg, á ekkert
skilið; eg treysti eingöngu kærleika pín-
um og fel pér pví algerlega á vald,
hvað pú vilt gera fyrir mig óverðuga.
Pá gleðst Jesús hjartanlega og bæn-
<¦