Ljósberinn - 02.03.1929, Blaðsíða 2

66
LJÓSBERINN
lieyrir hana óðara. Jesús gaf kanrersku
konunni þetta sanna barnslega hugar-
far, til pess liann gæti miskunnað henni,
sorgbitnu móðurinni. Sá, sem hiður með
f)ví hugarfari, fær alt af bænheyrslu,
Kæru börn! Biðjið en heimtið ekki.
Við eig)im enga heimtingu á neinu hjá
Guði, I>ví að hann er faðir okkar, og
alt, sem við höfum, er frá honum, og
fjar að auki erum við öll óhlýðin börn,
eigum ekki skilið, að hann hjálpi okkur.
Ef við könnumst við petta, pá rætast
á okkur orð Jesú: »Sá fær sem biður,
sá finnur, seiú leitar og fyrir peim, sem
á knýr, mun upplokið verða«.
Biðjið nú föðurinn himneska í Jesú
nafni að gefa ykkur petta sanna barna-
liugarfar til pess að pið getið alt af
beðið og — öðlast.
»Til auömýktar mitt hjarta hrær,
pá hönd mér gef, sem brjóstið slær,
og bæn, sem lirópar: »Herra kau,
mér lijálp og miskunn sekum fær«.
b.
Heiðursmerkið.
Smásaga sú, er hér fer á eftir, er frá
dögum Nikita Svartfjallakonungs.
Eitt sinn var liann í mikilli fjárpröng
og pegar ítalíukonungur, tengdasonur
lians reyndist eigi sem greiðviknastur í
garð Nikita, komst hann í hálfgerð
vandræði. Eins og gefur að skilja, var
alt gert til pess að spara, og heiðurs-
merki pað, er Nikita veitti að eins pbim,
er unnið höfðu sér eitthvað sérstakt til
ágætis, var nú smíðað úr nýsilfri í stað
silfurs.
Nú skeði pað einn góðan veðurdag,
að kauptnaður einn austurrískur, sem
komið hafði sérstaklega vel fram í við-
skiftum við Svartfellinga, var sæmdur
heiðursmerki pessu: Danilo-orðunni af
2. gráðu. Kaupmaður pessi var skraut-
gjarn mjög og pótti lítil prýði að blikk-
stjörnu pessari og fór pví til gullsmiðs
i Vín og lét gylla hana og setja auk
pess gimsteín í miðja stjörnuna.
Afar nú orðan hin fegursta og vakti
afarmikla eftirtekt.
Skömmu eftir petta átti kaupmaður
erindi t.il Setjene, höfuðborgar Svart-
fjallalands, og undir eins og konungur
varð pess vís að kaupmaður pessi var í
borginni, lét hann boða hann á fund
sinn. Kaupmaðurinn bjóst sínum bezta
búningi og á brjóstinu hafði hann hina
Ijómandi fallegu orðu. Pegar hann kom
fyrir konung, fékk hann hinar beztu
viðtökur; samt gat konungur eigi haft
augun af hinni blikandi stjörnu á brjósti
kaupmanns. Kaupmaður tók eftir pessu
og fór eigi að verða um sel, flýttí liann
sér að afsaka sig og skýra konungi frá
inálavöxtutn, pví hann var hræddur við
að hafa móðgað konung með pessu
framferði sínu.. En konungur brosti góð-
lega og mælti. Pér hafið komið svo vel
fram í öllurn málurn gagnvart fósturjörð
minni, að pað er langt síðan pér verð-
skulduðuð Danilo-orðnna af 1. gráðu og
hér með leyfi eg mér að festa hana á
brjóst yðar«. Að svo mæltu tók Nikita
hina fögru orðu af brjósti kaupmanns-
ins og stakk henni í vasa sinn, en
hengdi aðra í stað hinnar á hinn fallegn
frakka kaupmanns, en sú orða var eins
og hin hafði verið, úr hreinu nýsilfri.
Pess er eigi getið, hvort kaupmaður
hafi látið gylla liana eins og hina.
Brosið.
»Get-eg gert nokkuð fyrir þig?« spurði
bjúkrunarkonan lítinn dreng, sem lá á sjúkra-
húsinu. »Bro‘Stu til inín«, svaraði drangurinn.