Ljósberinn - 17.08.1929, Blaðsíða 2

242
LJÖSBERINN
útbreiða fagnaðarerindi Krists já örð-
unni. —
Finst, ykkur ekki indælt uin petta að
hugsa? Ef þið viljið af öllum huga pjóna
Jesú, af [m' að þið elskið hann fyrir
pað, sem hann hefir gert fyrir ykkur,
pá hagar Guð pví svo, að pið getið
fengið pví framgengt, hvort sem pið
eruð hér eða heima hjá Guði. —
Að elska og gefa sjálfan sig, fer ávalt
saman. Jesús elskaði og gaf sig allan.
»Gef pig allan, ekkert minna,
allan, allan gaf hann sig.
Fórna lionum, engum öðrum,
allra fyrstu hjartans rós«.
-----•>«><«>----
Dæmin úr nútíðarlífi.
Einu sinni sátu tveir drengir saman
og voru að tala um framtið sína. Loks
kom að, að annar peirra sagði heldur
montinn: »Faðir minn á góða jörð, og
svo er hann líka dugnaðarbóndi, já, hann
kann með jörð að fara. Pegar ég tek
við jörðinni, pá verður hún bezta jörðin
í pessari sveit, og pá verð ég í háveg-
um hafður«.
Hinn drengurinn varð ekki upp-
næmur við petta, pví hann hafði nú líka
af einhverju að monta, og sagði: »Faðir
minn er nú líka duglegur, hann kann
að fara með sitt, svo að ég fæ heila
fúlgu af peningum, pegar hann fellur
frá«.
Hvernig lízt ykkur nú á innræti pess-
ara drengja? Bera nú pessi ummæli vott
um, að peim hafi pótt vænt um feður
sína? Haldið pið nú ekki að peim mundi
liafa fallið pað illa, ef peir nefðu heyrt
drengina sína tala svona léttúðarlega
um fráfall sitt?
Drengirnir peir arna hugsuðu ekki um
neitt nema pað, hvað peir mundu fá
mikið í arf eftir feður sína.
En hvað pað hefði verið langt um
fegurra, ef peir hefðu verið að ráðgast
um pað hvor við annan, hvernig peir
gætu bézt hjálpað feðrum sínum til við
daglegu störfin, eins og peir áttu erfitt
með að fá kaupafólk og gleðja pá með
pví, eða hefðu verið að leggja niður
fyrir sér, hvernig peir ættu að búa sig
sem bozt undir framtíðina, til pess að
peir gætu heitið nýtir drengir og góðir
drengir.
Bað er alt af Ijóst að grobba, en ekki
sízt, ef grobbað er af pví, sein aðrir
hafa ailað algerlega. IJeir liöfðu svo sem
ekki hjálpað feðrum sínum drengirnir
peir arna, ekki hið minnsta.
En heyrið pið, nú er líka annað til,
sem betra er að erfa en jörð og pen-
ingar og pað er guðhræðsla, eða pað
að vilja ekki styggja hinn heilaga og
góða Guð og föður fyrir nokkurn mun.
1 biblíunni er svo víða talað um pessa
guðhræðslu. Og ef pið leitið vel, pá
munuð pið finna pað í I. bók Mós., 18.
kapítulunum og 19. versinu, að Guð
hrósar Abraham, af pví að hann var
guðhræddur maður, maður, sem vildi
kenna börnum sínum að ganga á veg-
um Guðs eða forðast eins og heitan eld-
inn að styggja svo ástríkan föður.
Drengirnir, sem ég er að segja ykkur
frá — peir eru ekki svo langt undan.
Peir fengu bráðlega að heyra petta uin
Abraham. Pví að pegar peir voru hættir
að monta og reikna út, hvernig peir
ættu að gera sér gott af pví, sem for-
eldrar peirra hefðu dregið saman, pá
bar að priðja drenginn. Og auðvitað
vildu peir fá að vita, hvað hann legði
til pessara mála.
Peir vissu pað montnu drengirnir, að
foreldrar pessa aðkomudrengs voru ekki