Ljósberinn - 02.11.1929, Blaðsíða 8

336
LJÓSBERINN
er bara d'álítið minni«. Og forvitnin
skein út úr henni — luin er allt af
inest í nefinu.
»Pegiðu eins og steinn«, sagði sól-
bráin reiðulega, »|>að er enginn að
spyrja pig, það er ég sern nú ræð
liérna og þið hin eigið ekkert að gera
nema hlýöa!«
Perlan hneigði sig og sagði: »Ég fann,
að regndropi datt ofan á nefið á mér«,
hvíslaði hún að hvítu liljunni og [inð var
enginn misskilningur. Litli skýhnoðrinn
var orðinn að stóreflis skýjaflóka; regn-
inu helti niður yfir öll blómin í garðin-
um. —
»Fór ekki eins og ég sagði«, sagði
perlan og ertnin skein út úr henni.
Sólbrún lét sem hún heyrði pað ekki
og hóf gullna geislakransinn sinn í loft
upp«.
»Rektu skúrina burtu«, orgaði riddara-
sporinn og kveinkaði sér.
»Já, já«, svaraði sólbráin og reigði
sig og sperti út krónublöðin og veifaði
grænu blöðunum sínum.
»Fögur ertu á að líta, en regnið færðu
eigi burtu rekið og vermt getur pú hekl-
ur ekki«, sagði [iá rósaknappurinn litli
og af peirri dirfskú roðnaði hann óaf-
vitandi. »Prestsfrúin fær ekki að sjá
mig í allri' minni' dýrð á sunnudaginn
kemur!«
»VitIeysa — nú eru heilir prír dagar
til sunnudags, ég get hæglega komið
pví til vegar«, svaraði sólbrún honum.
Og í þeim sömu svifum, pá stytti upp
allt í einu, eins og töfrasprota hefði
verið slegið á skúrina.
»Parna getið þið nú sjálf séð«, hróp-
aði pá sólbráin sigri hrósandi.
Blómin fóru þá öll óðara að bera virð-
ingu fyrir sólbránni, nema hvað perlan
var forvitin eins og áður.
»Jæja — pað var gott að pað stytti
upp, en þurkaðu okkur nii öll í snatri,
annars slær að okkur öllum saman«,
hrópaði perlan svo hátt að heyra m'tti
um allan blómgarðinn.
»Uss!« heyrðist í liljunni hvítu, hún
var að anda að sér ilminum af sjálfri
sér eftir skúrina, »við verðum að hafa
dálitla þolinmæði við nýju sólina. Ilún
er ekki enn orðin leikin í að gegna öll-
um þeiin skyldum, sem hún hefir tekizt
á hendur«.
----—<*><•-----
Staka.
Hýrt er sólin himni frá •
hellir geislum björtum.
Guð er að senda gleði pá
góðra barna hjörtum.
M. S.
Nú eiga lesendur Ljósberans að fara að
yrkia. Hór kerour vísa, sem eina hendinguna
vantar í, og hana eigið þið að búa til.
Margur leitar langt að þvi.
sem iiggur hendi nærri.
ekki er vandinn stærri.
l’að cr ofurlítið athugaverrt við stafina í
fyrstu línunni, og efni þeirrar þiiðju á að vera
að lýsa því. Ö. B. Ó. sendir.
PASSÍUSÁLMAR
HALLGRÍMS PÉTURSSONAR
Iiin nýja útgáfa, gefin út samhijóða frumhand-
ritinu.
Verð: í fallegu shirtingsbandi (svörtu og
brúnu) aðeins 4 kr. í mjög snotru og sterku
imiteruðu skinnbandi (svörtu) kr. 6,50.
Sendir burðargjaldsfntt hvert á land sem er
eftir pöntun, með póstkröfu.
BÓKAVERZLUNIN EMAUS
PÓSTHÓLF 304. REYKJAVÍK.
Prentsra. Jóns P.elgasonar.