Ljósberinn - 01.05.1937, Blaðsíða 15

IJÖSBERINN
þekkingu á eðli ljóssins og öldum
ljóssins í loftinu, heldur undir trú-
mennsku og þrautgæði.
Eins er því varið um okkur hina
kristnu, að því er snertir það verk-
efni okkar að bera ljós Guðs og frels-
arans út til heiðingjanna.
Yið eigum að lýsa þeim með orði
Guðs, svo að þeir geti fundið Guð.
Hér er ekki undir auði komið, frægð
eða hyggindum, heldur trúmennsku
okkar og þrautgæði. Það verður að
tendra lampa Guðs. Börnin geta jafn-
vel tekið sinn þátt í að halda kveikn-
um og glasinu hreinu, svo að ljósið á
lampanum geti borið skæra birtu.
(Þýtt).
Flaskan var tolún biirt.
Embættismaður nokkur komst að
því, að gamall skólabróðir hans hafði
villst og var orðinn mikill ofdrykkju-
maður. Hann vildi hjálpa honuin upp
úr því eymdarástandi, sem hann var
kominn í, og koma honum fyrir á
drykkj umannahæli. Arangurinn varð
sá, að maðurinn hætti að drekka og
varð mesti reglumaður. Foreldrar
mannsins og aðrir vinir lxans voru
honum mjög þakklátir fyrir þetta.
Nú bar svo til nokkru seinna, að
embættismaður kom í bæ þann, sem
foreldrar mannsins bjuggu í. Þau vildu
sýna honum vott þakklátssemi sinnar
og buðu honum til kveldverðar, og
þáði hann það.
Það vakti athygli hans, er að borð-
inu var sezt um kveldið, að vínflaska
stóð á miðju borði og glös umhverfis
hana. Hann tók þá vínflöskuna og
setti hana út í horn. Þetta þótti hús-
ráðandanum næsta kynlegt. En þá
mælti hann: »Við hljótum öll að vera
sammála um það, að versti óvinur
sonar ykkar sitji ekki til borðs með
okkur.«
Bæn fyrir starfinu.
Ó, kœri faðir, kenn þú oss,
sem köllum þig vort eina hnoss
og án þín bíðum eilíft tjón,
að elska þetta gamla frón.
Ó, kenn þú oss að sjá þess sár
og sjá þín eigin föðurtár,
og finna með þér lielga hryggð,
er horfum vér á landsins byggð.
Vér sjáum lýðsins syndaneyð,
vér sjáum opna dauðans leið.
Vér sjáum btindni, sorg og fár,
vér sjáum þannig liðin ár.
En sýn oss einnig sigurverk
og send oss kœrteiksöýl þín sterk,
að flytja lýðnum friðarboð
og fœra þreyttum sálum stoð.
Lát boða krossins blessað mál
um benjar hans, er lœknar sál,
um Drottins Jesú dreyralind,
er dauða lífgar, eyðir synd.
Legg prestum þínum aft í orð,
að endurlifni þjóð á storð,
og blessa sérhvert barn þitt smátt
og bera lát það orðsins mátt.
Ó, lát oss verða Ijós og salt,
er lýsi og vermi þjóðlíf allt.
Oss vinna lát þú verkin þín,
unz vegsemd þín af starfi skín.
En þér sé Drottinn þökk og dýrð
af þinni kirkju sífellt skýrð,
í bœn og söng, í dyggð og dáð,
í dýpstu fylgsnum hjartans skráð.
M. R.
139