Ljósberinn - 15.01.1938, Qupperneq 25

LJOSBEKINN
Yitnisburður litlu
stúlkunnar.
Mína litla var Ijúíh að ganga í sunnu-
ilagaskóla um stund. Hún var ekki
neina átta ára, en liún var þegar bú-
in að læra og skilja, að lijarta henn-
ar væri vont og Jesús væri eini 'frels-
arinn hennar. Hún elskaði Jesúm og
talaði um það daglega á sinn barns-
lega hátt, sem hún lærði í skólanum.
Foreldrar hennar sneru haki við Öll-
um kristindómi, fóru aldrei í kirkju
og lásu aldrei í biblíunni.
En eitt kveldið varð faðir Mínu
fárveikur. Iíann emjaði af kvölum og
hræðsla við dauðann kom yfir liann.
Nú fann hann, að hann var stórsynd-
ari og ekki við dauðanum húinn. Hann
bað konu sína að biðja, en Iiún kvaðst
ekki kunna það; hún vissi ekkert til
hjálpar. »Hvað á ég að gera?« liróp-
aði sjúklingurinn í angist sinni.
Þá mælti kona hans: *Nína hefir um
langt skeið gengið í sunnudagaskól-
ann. Hver veit nema hún kunni eitt-
hvert ráð. A ég að vekja hana?«
>Já, gerðu það, gerðu það,« bað
maður hennar. Og hún gerði það,
vakti litlu stúlkuna, og hún hraðaði
sér til pabba síns deyjandi. »Mína, ég
finn, að ég muni deyja, og ég er stór-
syndari; getur þú sagt mér, livað ég
á að gera, til þess að ég verði hólp-
inn?« »Já, pabbi, Jesús kom í heim-
inn, til að frelsa syndara.« »En ætli
hann frelsi annan cins stórsyndara og
mig?« »Jesús segir í biblíunni: »Kom-
ið til mín allir þér, sem erfiðið og
þunga eruð hlaðnir, og ég mun veita
yður livíld.« Og á öðrum stað segir
hann: »Þann, sem til mín kemur,
mun ég alls ekki burt reka.« »Er það
alveg víst, að þetta standi í biblíunni?«
spurði hinn deyjandi maður, og grei]»
þessi orð eins og sá grípur björgunar-
plankann, sem kominn er að drukkn-
un. »Já,« sagði litla stúlkan, »og lex-
ían okkar á sunnudaginn var, var
þetta: »Svo elskaði Guð heiminn, að
hann gaf sinn eingetinn son, til þess
að liver, sem á hann trúir, glatist
ekki, heldur hafi eilíft líf«. Og kenn-
arinn minn segir, að enginn þurfi að
glatast, því að Jesús hafi dáið fvrir
alla.«
»Fyrir alla«, tók liinn sjúki í’aðir
upp eftir henni, »þá er liann líka dá-
inn fyrir mig; bið þú fyrir mér, að
ég geti trúað því.« Og Mína kraup við
rúm föður síns og bað:
»Góði Guð, lijálpaðu vesalings pabba
mínum, fyrirgef honum syndir lians
og frelsaðu sál lians vcgna Jesú.
Amen.«
Morguninn eftir dó pabbi Mínu litlu.
Hann dó í trúnni á þau orð, sem
barnið hans hafði upp fyrir honum
úr liiblíunni, þau veittu sálu lians
frið og hvíld. (Þýtt).
Vetrarkveld.
Hlustar jurd, [tví hljóús srr bidja
himintungl uin pögult kvöld.
Fœr pxí numid liverju hvíslar
himinstjarna logskœr fjöld?
Vindar pegja, bárur blunda,
bœdi á ládi og sæ er hljótt;
hljódglögt eyra heyrir óma
hljódskraf stjarna: »Gódu nótt.U
B. ./.
A: »Mcð þennan farseðil get ég farið |ianí;að
sem ég vil.«
B (lítur á seðilinn): »tlann gildir aðeins til
Akureyrar og lengra ekki«.
A: »I3að stenilur heima, lengra vil ég heldur
ekki fara.«
/
25