Ljósberinn - 01.08.1940, Blaðsíða 3
20. árg. 7.-8. tbl.
Júlí-ágúst 1940
SÖGUR FRÁ KAPERNAUM
„Leyfið börnunum að koma til mín44
Rut litla var sjö ára gömul. Hún átti
yngri og ininni systir. Þegar móðir henn-
ar var önnum kafin við að lireinsa húsið
eða búa til og haka brauð, þá fóstraði
Rut litlu systur sína. Stundum lék hún
sér við hana á gólfinu í litla húsinu, og
stundum bar liún liana út í sólskinið og
lék sér við hana á þrönga og mjóa stræt-
inu. Rut fannst hún vera orðin hálf-full-
orðin stúlka með ábyrgðartilfinningu, af
því að hún varð að hafa umsjá með litlu
systur sinni- —
♦ Mamma, má ég sýna Jesú hana litlu
systur mína?« spurði hún einn dag, að
því er virtist, alveg tilefnislaust. Móðir
hennar leit undrandi á hana.
• Það er ætíð svo margt fólk hjá Jesú«,
sagði hún. »Það getur vel verið, að hann
megi ekki vera að því að sinna barninu*.
•0, lofaðu mér það, mamma«, bað Rut.
-Jesú þykir vænt um lítil liörn. Ég veit
það«.
• Hvernig veiztu það?« spurði móðir
henuar.
»Ég sá hann nema staðar og virða 111-
ið barn fyrir sér, þegar liann var hér á
gangi á götunni. — Má ég þetta ekki,
mamma?*
• Getur verið — einhverntíma seinna*,
sagði móðii hennar og liélt áfram starfi
sínu.
Uin kveldið, þegar barnið var sofnað,
fór Rut með mömmu sinni út að vatns-
bólinu. Móðirin bar stóra og þunga vatns-
krukku á öxlinui — og Rut litla liljóp
við Iilið hennar. Þegar þær voru komn-
nainn.