Ljósberinn - 20.05.1933, Blaðsíða 1

*Jvsú* sag&t'-• £eyfj& h^rnutntm^
' a&'koma íil min cg-þanníð' þeitn þad fkkfi
l>t>í ue slíUum 'heuríf. yuíá ríki.til ¦
-____________________j____________________—' - - - •" ¦ ----------------------------
-.,.,......;......,.„,«tl
Reykjavík, 20. maí 1933.
17. tbl.
Sigurður Stefánason
(f. 1714, d. 1778).
Hann var hálfbróðir Ölafs Stef'áns-
sonar amtmanns, er síðar (1790) varð
stiptamtmaður, fyrstur íslenzkra manna.
Hann mundi aldrei hafa biskup orðið,
ef hann hefði ekki notið atfylgis bróð-
ur síns; en sú varð brátt raunin á, að
þeirri kosningu réð meira frændsemi
en umhyggja fyrir þörfum biskupdæm-
isins, því að- þótt Sigurður biskup væri
hjartagóður maður, þá var hann
svo veiklaður maður, að í upphaf i
mátti endirinn skoða um það, að
hann mundi verða afkastalítill
biskup, eins og þá var þörf á
miklum dugmanni, stólnum og
skólanum til viðreisnar.
Sá varð endirinn á biskups-
dómi hans, að enginn varð síðan
biskup á Hólum, því að þegar
stólinn var búinn að standa auð-
ur í þrjú ár, þá var hann lagður
niður ög sameinaður Skálholts-
biskupsstóli, og skyldi eftir það
vera einn biskup á landi hér. —
Norðlendingum sveið sárt að vera
sviftir í einu bæði stóli og skóla.