Ljósberinn - 20.05.1933, Blaðsíða 8

136
LJOSBERINN
gömlu. En jafnskjótt sem hún,var sezt,
seig á hana svefnhöfgi af þreytu. Og
hún vaknaöi ekki aftur, fyr en kven-
lseknirinn lagði höndina á öxl bennar
ógn blíðlega og mælti:
»Þú ert langt að komin, gamla mín.
Segðu mér nú, hvers þér er vant. Ég get
máske hjálpað þér.«
Iljálpað mér! MérV« sagði gamla
konan og reisti sig-uþp. »Eg er ekk:
kornjn hingað vegna mín sjálfrar. Fg
var að bera hingað son grannkonu minn-
ar. Hún gat ekki farið með hann sjálf.
0, líknsama kona, ég bið þig að beita
undursamlegu meðulunum þínum viö
drenginn, og í móti vil ég gefa þér það
af lííi mínu, sem ég á eftir ólifað.«
»Ég er nú þegar búin að veita dreng-n-
um læknishjálp,« svaraði læknirinn;
drengurinn var þá búinn að segja henni
alla söguna af þeim. »Ég vona að hanr.
komist bráðlega á kreik aftur, með Guðs
hjálp. En lofið mér nú að skoða yður
dálítið. Þér þurfið líka lækningar við.«
»Eg, af hverju ætti ég að læknast?
Það gengur ekkert að mér, nema lít-
ilsháttar þreyta.«
»En ef þér gætuð fengið bót á sjón-
deprunni?«
»Fengið bót á sjóndeprunni!« Gömlu
konunni varð reglulega bilt við. »Gnei,
það hefir mér nú aldrei dottið í hug.
Eg veit, að það er ómögulegt.«
»En ég sé það á augunum í þér, gamla'
mín, að ég get bætt sjónina þína, með
Guðs hjálp. Blindunni veldur himna, og
sé hún tekin burt, þá fær þú sömu sjón
og áður.«
Þetta þótti gömlu konunni ótrúlegt
mjög, en þó lét hún lækninn táka sig
til meðferðar. Og þetta undur varð.
Þegar bindið var leyst af augum gömlu
Wang, sem hún hafði haft um tíma,
þá sá hún alt glögt. Það var dásamleg
stund. Litli drengurinn, Sing-Wah, stód
hjá rúminu .hennar og var ennþá hrifn-
ari en hún var sjálf. Þarna stóð hann
heill og hraustur. Veiki fóturinn var
orðinn álheill.
»Nú förum við heim til mömmu,«
sagði hann, og gleðin skein af ásjónu
hans. »Nú get ég gengið og þú liefir
fengið sjónina. Nú skulum við fara
heim og segja mömmu og þeim hinum
frá Jesú -— lækninum, sem hefir lækn-
að okkur.«
»Já, barnið gott, það skulum við
gera,« svaraði gamla konan, »Jesú-
læknirinn hefir gert dásamlega hluti.
Nú skulum við segja frá kærleika hans
og gæzku.«
Og þau efndu það heit sitt.
(Sjá Lúk. 18, 35.-43.).
»Vor mikli læknir hann er hér,
vor hjartans vinur, Jesús;
I hverri þrenging hjálp oss tér
og huggun veitir Jesús.
Lofaður sé vor læknir Jesús.« . ,
X
X
ss
N
m
FrójlíiLr oi skemtnn.
vmwmx
Elili'jöll á íslandi.
Þau munu vera yfir hundrað að tolu. Frá
upphafi íslandsbygðar hafa 25 þeirra gosið,
og sum mjög oft, eins og t. d. Hekla, sem
hefur gosið nær þvl 20 sinnum. Næst henni
er Katla að gosafjölda. Hún ei- í Mýrdals-
jökli og hefur komið af stað ógurlegum jök-
ulhlaupum. 1 fornöld voru stórar og breiðar
bygðir þar sem nú er Mýrdalssandur, en Katla
hefir eytt þeim öllum með jökulhlaupum,
nema Álftaveri, en því hlífa hraunhÖlar nokki-
ir, sem stöðvað hafa hlaupin.
Sjahlg&f vitnl.
Ákíwðl: »Ég kalla himin og jörð til vitn-
is um að ég er sakl'aus!«
Démarinn (heyrnardaufur): »Gerio þér svo
vel að láta vitnin koma inn, svo að ég' geti
yfirheyrt þau.«
Prentsmiðja Jóns Helgasonar.