Ljósberinn - 01.12.1954, Qupperneq 20

128
LJ DSBERINN
Guð vissi hvað senda skyldi
Jláfaiacfa e^tir ereia Wo,
Su Ling var munaðarlaus. Hún hafði nú
búið í tvö ár á munaðarleysingjaheimili
kristniboðsins í kínversku stórborginni
Shanghai. Tvö hamingjusöm ár, og ekki sízt
þau tvenn jól, sem hún hafði lifað þarna.
En á báðum þessum jólum, hafði gott fólk
sent henni fallegar gjafir.
Og nú voru þriðju jólin að nálgast.
Soong, kínverska kennslukonan, sagðd eitt
sinn, að jólin væru tími gjafanna. Á hinum
fyrstu jólum, færði Guð okkur sína stærstu
gjöf, son sinn Jesúm. Nú minnast menn
þessa með því að gefa hver öðrum gjafir á
jólunum. Sú Ling hafði einnig hugsað sér
að gefa jólagjafir. En hvernig átti nún, sem
ekkert átti, að útvega sér þær? Þá var það,
að nýi kristniboðinn bennti henni á leið.
Su Ling hlustaði með mikilli athygii á allt,
sem hann sagði. Hún heyrði hann segja frá
því, hvernig hann fékk fé til fararinnar og
allt annað, sem hann þarfnaðist með því að
biðja Guð.
— En Guð er ekki aðeins að hugsa um
mig, sagði kristniboðinn, heldur er hann
einnig að hugsa um ykkur. Þið getið beðið
hann um allt, sem þið þarfnist, ef það er
gert í trú og án þess að efast.
— Er það satt, að Guð geti gefið okkur allt,
sem við þörfnumst, Soong, spurði Su Ling
eitt sinn, er þær sátu saman við sauma.
— Já, vissulega, svaraði Soong sannfær-
andi.
— Ætli hann geti einnig gert eitt fyrir
mig, ef ég er ekki eigingjörn, en vil aðeins
gleðja aðra? spurði Su Ling aftur.
— Ég er viss um, að hann bæði getur það
og vill það, svaraði Soong, og hinar lipru
hendur hennar unnu í ákafa.
— Ég hefi beðið Guð um gjafir til jólanna,
hélt Su Ling áfram.
— Gerðir þú það vina mín? svaraði Soong.
— Ég hefi beðið hann um 288 gjafir, bætti
Su Ling við án þess að hika.
— Hvað segir þú, Su Ling! Soong var
nærri búin að missa það, sem hún var að
sauma. Tvö hundruð áttatíu og átta gjafir!
Hvað ætlar þú að gera við þær allar? Er
það nú ekki eigingjarnt að biðja svo mikils?
spurði hún yfir sig forviða.
— Jú, en ég sagði, að það væri ekki fyrir
mig. Fyrstu jólin, sem ég var hér, þá fékk
ég bæði hrísgrjón, sælgæti og fallega brúðu.
Síðustu jól fékk ég nýt föt, mikið af sælgæti
og skemmtilega bók. Ég vil ekki ávallt vera
að fá gjafir, en gefa aldrei neitt sjálf. Nýi
kristniboðinn fékk allt, sem hann þarfnaðist,
aðeins með því að biðja Guð um það. Nú
hefi ég beðið Guð um 288 gjafir handa öllum
börnunum og kennslukonunum og einnig
Chang gamla.
— En, Su Ling, þetta er að ætlast til of
mikils af Guði, sagði Soong.
— En Guð getur gert það, svaraði Su Ling.
— Já, en . . . en . . . Soong vissi ekki,
hverju hún ætti að svara. Hún varð að tala
um þetta við forstöðukonuna, fröken Fraser.
Su Ling var í saumastofunni næsta dag,
þegar fröken Fraser kom þar og settist við
hlið hennar.
— Su Ling, fröken Soong hefur sagt mér,
að . . . Hún komst ekki lengra, því að Su Ling
leit upp og andlitið Ijómaði um leið og hún
sagði:
— Já, er það ekki gott, að Guð skuli geta
sent mér gjafir handa öllum börnunum og
kennslukonunum og einnig handa Chang