Ljósberinn - 01.04.1936, Blaðsíða 4

74
LJÓSBERINN
Hjálpræðisvegur.
Hvaö á ég aö gera, til þess að
ég verði hólpinn? En þeir svör-
uöu: Trú þú á Drottin Jesúm, og'
þú munt verða hólpinn og heim-
ili þitt. — Post. 16: 30—31.
Fangavörðurinn í Filippí var kom-
inn í sálarneyð. Petta var uindarleg nótt.
Fyrst hafði hann heyrt hina kristnu
Jfanga vera að syng'ja hinn fagra lof-
söng- sinn í fangelsinu, svo hafði kom-
ið ógurlegur jarðskjálfti og sprengt upp
allar hurðir, og lia.nn hafði verið að
því kominn að fyrirfara sér, vegna ótta
við yfirboðara sína. En þá hafði Páll
kallað hárri raustu og sagt: »Ger þú
sjálfum þér ekkert mein, því að við er-
um hér allir.« Pá féll hann til fóta þeim
Páli og Sílasi og sagði: »Hvað á ég að
gera, til þess að ég verði hólpinn?«
Guð hefir marga vegi að sálum mann-
anna. Suma laðar hann með lofsöng-
u.m heilags lífernis, aðra beygir hann
og bugar með jarðskjálfturo mótlætis-
ins. En þegar svo langt er komið, aO
þeir eru farnir að tæpa á spurningunni
um það, hvað þeir eigi að gera, til Jiess
áð þeir verði hólpnir, þá er ekki til
nema eitt einasta. ein.fa.lt svar: »Trn
Jyíi á Drottin Jesúm, og Jni munt verða
hólpinnx
Pað var einu sinni kona, sem kom til
Moocly, hins nafnfræga prédikara, og'
barmaði sér sáran. »Eg get ekki trúað,«
sagði hún. - »HverJum?« spurði hann.
- »Nei, herra Moody, þér skiljið roig
víst ekki: ég á svo erfitt með að trúa,«
— »Hverjum?« svaraði bann aftur.
Já, hverjum! Getuin við ekki trúao
Jesú? Hver er jafn einlægur og hug-
heill, hreinn og heilagur, eins og hann?
Pað minsta sem við getn.m gert, er ao
trúa honum. Pað er líka það einasta;
og það nægir.
Svo er viðbótin: »og heimili Jntt.«
Þeir meftn eru til, sen> bókstaflega og
í barnslegri einfeldni hjartans finna í
þessum orðum fyrirheit um það, að all-
ir ástvinir þeirra verði líka hólpnir.
Getir þú líka fulltreyst því fyrirheiti,
þá ertu gæfusamur.
IJtlst iiiii og spyrjið um gömlu göturnar,
hver sé hamingjuleiðin og farið hana, svo aö
þér finniö sálum yðar hvíld. Jer. 6, 16.
Frœð þú sveininn um veginn, sem hann á
að ganga, og jafnvel á gamals aldri mun hann
ekki af honum vlkja. Orðskv. 22, 6.
úg er vegurlnn, sannleikurinn og lífið; eng
inn kemur til Föðurins, nema fyrir mig.
Jóh. 14, 6.
Olf. Ric. A. Jóh.
KirkjiMtaar t GópMs.
Þýzkur kristnibodi, er -Júdt heitir,
segir frá einkennilegum kirkjuklukk-
um, sem notaðar voru fyrstu árin á
kristniboðsstöðinni i Gúgabis í Suðvest-
ur-Afríku,
Árið 1876 fór Júdt einn síns liðs til
þessara stöðva; þar hafði áður verio
kristniboðsstöð, íbúð handa kristni-
boða og kirkja; en þá var það a.lt í rúst-
um. Af kirkjunni voru eftir brot af
múrnum hér og hvar; en af íbúðarhúsi
kristniboðans voru sumstaðar eftir heil-
ir múrar og talsvert af þakbrúnunum;
en af gluggum og dyrum var ekki ann-
að eftir en opin tóm; hurðir og glugg-
ar var farið.
Nú höfðu, svertingjar sezt að í hús-
inu, Par höfðu þeir kveikt bál mikið
inni, bæði til að sjóða mát og orna sér
við. Ilúsið var því hið innra orðið aö
stóru reykhúsi. Og krökt var þar inni
af böggormum og leðurblökum. Kristni-
boðinn kunni heldur illa við leðurblök-
urnar, þegar þær voru að flögra kring-
um hann. Honurn varð þá fyrst fyrii
að rýma þessu öllu burtu, setja í Huró-