Ljósberinn - 01.04.1936, Blaðsíða 16

86
LJÓSBERINN
það alveg óþektur sannleikur. Þannig
hafði enginn talað við hann, eins og þessi
ólærði bóndi. NúWúkk hann ákafa löng-
un til þess a.ð komast heim til foreldra
sinna, sem hann ekki hafði heyrt neitl
fr'á í öll þessi ár.
Ef til vill lágu. þau nú í gröf sinni.
•’ Daginn eftir h,élt hann enn af stað
og gekk nú dag’fari og' náttfari. Nú
komu töfradroparnir að g'óðum notum.
Viku síðar va.r hann kominn heim. Móð-
ir hans sat með prjónana sína hjá elda-
vélinni og leit eftir eldinum, en faðir
hans sat á rúminu sínu og var að gera
við reipin.
»Góðan da,ginn,« sagði Jóin, svo, hátt,
að undir tók í baðstofunni. Gamla kon-
ao hrökk við og hætti að prjcoa, en fao-
ir ha.ns tók niður gjeraugun .og þurkaði
betur af þeim.
»Hvaða imaður er þetta?« spurðu þau
einum rómi. Þau þektu. hann ekki aftur,
því hann var alskeggjaður, orðinn all-
roskinn og roikið breyttur.
»Ég ei’ Jón, sonur ykkar, þekkið þið
mig ekki?« Mamma gamla, faðmaði hann
þá að sér, og íaðir hans strauk höfuð
hans með lúnum höndunum sínum,.
Bezti maturinn, sero til var í kotinu.
var borinn á borðið, og Jón sagði þeirn
frá öllum æfintýrum sínum í leit hans
að hamingjunni.
»Nú vil ég framvegis dvelja hjá ykk-
ur,« mælti ha,nn, »og reyna að bæta svo-
iítið úr því sem ég hefi vanrækt. Enga
virkilega. glaða stund hefi ég átt síðan
ég fór að heiroan. Hér eftir ætla ég að
vinna á þeirri jörð, sem þið hafið alið
aldu.r ykkar á.«
Frá þessu.m degi fanst Jóni, eins og
hann hefði fengjð nýtt hjarta. Sva'rti
skugginn var horfinn og fagur fugl kom
aftur og söng á bæjarbustinni. Og Jón
söng sjálfur allan daginn við vinnu, sína,
inni og úti.
Enn átti hann ofurlítið eftir af töfra-
dropunum, á horninu góða, það gaf hann
pabba sínum og mömmu sinni, svo þau
yngdust um mörg ár. Og það var ágætt,
því þess vegna. fengu þau að lifa haro-
ingjusömu lífi, enn um nokkur ár, með
syni sínum, sem þau höfðu svo.oft mæðst
yfir og syrgt svo lengi.
Það versta var, að »Fjósa-Berta,«. var
dáin, annars mundi »litli«-Jón hafa
heimsótt hana, aftu.r og fengið »hornið
góða« fylt á. nýjan leik.
pftt ú:,r »Magne«, af t). E.
Yers.
Skapari, skýl þíi nú
skepmtkind þinvni!
Sjálfur, minn sæil Jesíi,
sál gæt að minni.
Fólkið alt, björg og bœ
biessan þín geymi!
Miskimn þín eilíf œ
yfir oss streymi.
★
Guð gefi oss ött-um góða nótti
Gef að oss verði hægt• og rótt,
Guðs son, í geymslu þinni.
Þín óþreytt náð öll hefur ráð
yfir sálinni minni.
★
Guð gefi oss góða nótt,
Guð láti oss sofa rótt.
Guð geymi og hiifi,
gæti að sálu og lífi.
Guð gefi oss góðar nœtur,
Guð hjálpi’ oss vel á fætur.
Guð geymi og Mífi,
gœti að sál og lífi.
B. J.
t