Ljósberinn - 01.04.1936, Blaðsíða 7

LJÖSBEEINN
77
»Hann upp er risinn,«
anzar sólarljnm hvn.
er upp liann rís nm facjra morgunstund.
»Hann upp er risinn,« endurtaka blómin,
er endurvakna þaa af næturblund.
»Hann upp er risinn,«
undir tekur jörðin.
»Hann upp er risinn,«
syngur fugla hjörðin.
»Hann upp er rmn/n,« kveðurhiminsher.
»Hann upp er risinn,« cvllir himnar óma.
»Hann upp reis skcer
i páskamorgun Ijáma.
Úr Helju grátinn góður Baldur er.«
»Biblíul,j.« V. Br.
Meö innri augum mlnum
ég undur mikil sé:
Pú stýiir voi-sins veldi,
og venidar hverja rós.
Frá þínum ústareldi
fú allir heimar ljós.
Drengur í hamingjuleit.
Frh.
Hann íylgdist með Bertu gömlu heim
til hennar; en það var nú einkennileg'ur
bústaður bærinn hennar. Alt var fult
af flöskum, smurningsdósuim og ýmsum
töfragripum.
»Ég hefi nú ekkert annað ad gefa þér,