Nýtt kirkjublað - 17.12.1906, Side 5

NÝTT KIRKJUBLAÐ.
‘/69
ekki síður en mér. Og ])iingvœgi þessa fyrir lif okkar er
mikið. Þótt þú ef til vill eigir ekki fyrir hendi að ná lengra
en að verða skurðgraftarmaður eða þvottakona, }>á gjörðu
þér alt far um, að verða þér þess meðvitandi, að þú sért guðs
barn; lifðu og starfaðu með þessari meðvitund og mun þá
líf þitt fá sinn ákveðna þátt í framþróun guðs ríkis á jörð-
unni. Þú verður þá steinn í liina mildu musterisbyggingu,
sem Kristur er að gjöra hér á jörðu föður sínum til dýrðar.
Þú leggur þinn skerf til dýrðlegrar eílingar ríkis lians. Því
er það sífelt svo yndislegt að lifa og starfa og strila. Lofaður
sé guð fyrir lífið.
Og allra siðast verð ég að nefna — og að eins að nefna
— hvílíka djörfung hin óverðskuldaða náð veitir oss i dauð-
anutih. Um það atriði þarf sízt að fjölyrða. Sá sem lært
hefir að lifa eins og guðs barn, hann hefir einnig lært að
deyja, þegar kallið kemur. Vér getum verið þess fullvissir,
að hafi hann ekki gleymt barninu sinu í lifinu, þá gleymir
hann því ekki heldur í dauðanum.
Mikil ánægja hefir mér verið að því að fá tækifæri til
að bera ágæti hins kristilega lifs vitni hér í þessum hóp
norræns æskulýðs. Mér er ávalt ónægja að vitna um
það, en þó einkum fyrir æskulýðnum. Mínar ljúfustu vonir
eru tengdar við æskulýð Norðurlanda, því að það er hann
sem á að vinna að fullkomnun hins kristilega lifs, gjöra það
auðugra og eftirsóknarverðara en þeirri kynslóð hefir tekist
að gjöra það, sem ég til heyri.
Sízt er þó fyrir það að synja, að ég er af hjarta þakk-
látur þeim mönnum, sem fyr. tir flutlu mér evangelíum Jesú
Krists. Guð gleðji sálir þeirra í ríki sínu. En mér dylst
ekki, að það var þröngur kristindómur, rígbundinn formum
og formálum, sem alls ekki mátti víkja frá i neinu. Það var
einlægur og alvarlegur guðsótti að \i u, en fyrir eðlilegan
vöxt trúarh'fsins var þár girt. Eg þakka guði fyrir, að hann
gaf mér að slíta þessi bönd af mér, þótt ekki væri fyr en á
efri árum, Það hefir gefið mér í elli minni æsku mína aft-
ur. Þó ekki svo, að þar sjái ekki menjar þeirra áhrifa, sem
ég varð fyrir í æsku. Hvorki ég né nokkur annar, sem er