Nýtt kirkjublað - 20.08.1907, Síða 14

±82
sem litið er á niálið frá sjónarmiði prests eða
safnaða.
h. Fundinum virðist bersýnilegur misréttur í eftir-
launakjörum presta og preslaekkna i samanburði við
eftirlaun annara embœttismanna og ekkna þeirra, og má
|>ar sérstaklega benda á framfærslu barna dáinna em-
bættismanna. í staðinn fyrir „lífsábyrgðarstofnun ríkis-
ins“ komi „lífsábyrgðarstofnun, íem stjórnin tekur gilda,“
bæði í frumv. um ellistyrk og í frumv. um skyldu presta
til að kaupa ekkjum sínum liféyri.
i. Fundurinn lýsir yfir því, að verði frumv. til laga
um sölu kirkjujarða samþykt á þinginu, þá nái þau lög
einnig lil prestsetranna.
4. Þá liélt séra Bjarni Þorsteinsson fvrirlestur um
kirkjusöng og hin helztu ráð til að bæta hann Fanst fundar-
mönnum það orð í tíma talað, og óskuðu þess að fyrirlest-
urinn kærni á prent sem fyrst, t. d. í Kirkjublaðinu.
5. Þá skýi'ði fundarstjóri, séra Zófónías, frá ])ví. bvað
gerst hafði í rnálinu um útgáfu kveldhugvekna, er safnað
væri til meðal presta hér norðanlands: Fundurinn ákveður,
að halda málinu vakandi og felur væntanlegum formanni
félagsins að gera það, sem í hans valdi stendur, til þess að
félagsmenn sendi hugvekjur í safn þetta sem fyrst, og að
málið komi sem fyrst til framkvæmdar.
6. Séra Björn Jónsson hélt fyrirlestur út af Lúk. XII.,
49—51., þar sem frelsarinn segir: „Eg er kominn að senda
eld á jörðu“; og einnig þessi orð: „Ætlið þér, að ég sé
kominn lil að senda frið á jörðu ? Nei segi ég yður, heldur
ósamlyndi“. Fór fyrirlesarinn um það skýrum og rökstudd-
um orðum, að kuldinn og kæruleysið, lognið og mollan væri
alt of mikið í hinu andlega lífi vor á meðal, Það vantar
eld, það vantar stríð, alvarlegt, hógvært, kærleiksríkt strið í
alt vort kristilega líf; strið er lögmál lífsins, en kristindóm-
urinn er líf og andi; vér megum ekki elska friðinn um of,
þvi að hann getur orðið of dýrkeyftur. Margt var vel og
skarplega tekið fram í fyrirlestri þessum og spunnust út af
honum töluverðar umræður.
7. Þá ílutti séra Zófónías erindi um trúvakningar og
um nauðsynina á því, að prestar vinni að því eftir mætti,