Nýtt kirkjublað - 30.03.1908, Qupperneq 5

NÝTT KIRRJTTBLAÐ
69
Ein geislategundin á ef til vill við hvern mann og hverja
kynslóð. Hverja af geislum fagnaðarboðskaparins þarf þessi
kynslóð? Hverjir eru henni mest evangelíum?“
Svo ritar mér einn áhugasamasti presturinn.
Og hvaðan getur kirkjunni komið bótin, nema innan að
frá sjálfri henni. Og við hvað á hún fremur að kenna sitt
málgagn til þess, en við sjálfa sig?
Eitt hugleiðingarbrotið er eftir um það, sem beinast svar-
ar þá yfirskriftar-spurningunni. (Niðurl.).
„Prækorn11 fluttu nýlega umþráttaða kaflann á ensku og sína
þýðing samhliða. Hér fer á eftir þýðing þessa blaðs. Hýtt er
nokkuð lengra en Erækorna-sýnishornið, til skilningsauka á skoðun
höfundarins:
Af öllum orsökum til fráhvarfsins frá kirkjunum er sú
orsökin mest, að sannleikur kristindómsins hefir í huga al-
mennings runnið saman við kenningar, sem hugsandi mönn-
um er ekki unt að aðhyllast, ekki að eins af skynsemisástœð-
um, heldur og jafnvel af siðferðislegum ástæðum. Sumar
trúarskoðanir, til dærnis að taka, á syndafallinu, ritningar-
grundvelli opinberunarinnar, blóðfórnarfriðþægingunni, í hverju
hjálpræðið sé fólgið, á hegning syndarinnar, á himnaríki og
helvíti, eru ekki að eins villandi, heldur og í ósamræmi við
siðferðislegar hugmyndir mannanna. Hver er sá skynsamur
maður, er í raun og veru leggi Irúnað á þessar hugmyndir,
eins og menn skilja þær og flyfja þær alment, og hvað eiga
þær skylt við kristindóminn. Þær samþýðast ekki reynslu
lífsins og því síður skýra þær lífið. Þær ríða algerðan bág
við vísindalega jannsótnaraðferð, en hugsandi menn nú á
dögum leggja ekkert upp úr annari rannsóknaraðferð en þeirri,
jafnvel þegar um kristileg efni er að ræða. Afleiðingin er sú,
að menn eru farnir að hugsa um trúmál eins og þau séu með
öllu laus við hversdagslííið, eins og kirkjudeildir, trúarjátning-
ar og bibliulestrasamkomur eigi einar um þau að fjalla, í
stað þess, sem þau eru í raun og veru, — samræmisfrumafl