Nýtt kirkjublað - 15.09.1908, Blaðsíða 4

212 NtTT KIRKJUBLAÐ
Kappið var alt minna á mannaveiðununi, sem Jesús var
að ráða menn til, inér var vel kunnugt um |iað, ])ar í bygð-
um og í næstu bygðum. Að minsta kosli töldu sárafáir ])að
ómaksins vert, ])ann sunnudaginn, að heyra talað um manna-
veiða-guðspjallið.
Hver samanburðar-hugsunin rak aðra.
Vér sjáum það og vituni það nokkurn veginn til hvers
nú er verið að veiða menn í því og því máli.
Til hvers var Jesús að ráða menn með sér? Til hvers
vildi hann veiða menn?
Til guðs ríkis. — Það er svarið. Beinasta og réttasta
svarið.
Og þó nemur hugurinn eigi staðar við það. Sjálft orðið
það vekur svo margar hugsanir. Guðsríkið hefir fengið svo
margar myndir í hugum og háttum mannanna á liðnum öld-
um. Það á sér enn svo margar og svo gagnólíkar myndir
í trúarmeðvitund manna og í verklegum framkvæmdum.
Guðsríkið sem Jesús var komin að stofna vilja þeir reisa
og rækja, allir í orði kveðnu, svo ólíkir sem þeir eru, kristnir
menn um víðan heim, og algerlega gagnstæðir i játning var
anna og í ávöxtum verkanna.
Guðsríkið sem Jesús var komin til að stofna!
Það er einmitt svo óumræðilega stórt verkefni fyrir
hvern hugsandi kristinn mann að lifa sig inn í það, hvernig
það riki var.
III.
„Guðsríki er hið innra með yður.“ (Lúk. 17,21).
Svo hafa þau orð Jesú hljóðað í eyrum íslenzks safnað-
arfólks svo langt sem vitað verður aftur í tímann.
Kristnum mönnum eru þau orð eðlilega kær. Þau minna
á orðin hjá Páli postula „að guðsríki er ekki matur og drykkur,
heldur réttlæti og friður og fögnuður i heilögum anda“. (Rómv.
14,37). Það er einmitt svo indæl hugsun að guðsríkið er ekki
fólgið i hinu ytra fyrirkomulagi, hvorki bundiö við kirkjuríki
né ríkiskirkju né eitt eða neitt, nema elskandi mannshjarta.
Þetta eru hjartfólgin orð, leyndardómsfull orð, trúfrelsis orð.
En svo kemur rannsóknar-ihugunin, og telur ])ennan skiln-
ing vafasaman, ef eigi rangan: