Nýtt kirkjublað - 01.03.1910, Síða 10

58
NÝTT KIRKJUBLAÐ
Meðhjálparinn fór aö skrýða preslinn. Rykkilínið leit
út eins og |jví hefði verið troðið ofan í poka, og í hökulinn
voru komin brot, bæði þvert og endilangt, í niiðjan gylta
krossinn, Enginn seni hefir meðal-sómatilfinningu hefði látið
sjá sig í svona útlítandi fötum, en prestur var víst vanur við
]iað, og lét sér því ekki bregða. Hvað á annars þessi „skrúði"
að þýða? Eg sé ekki betnr en að presfarnir ættu að komast
af meö hempuna og kragann, til ])ess að þekkjast frá alþýðunni.
Sumt fleira virðist mér vera úrelt í lútersku guðsþjónustuni
svo sem tónið. Ég get ekki minzt þess, að ég hafi nokkurn
tíma enzt til að fylgjast með í hænum sem tónaðar eru fyrir
altarinu, og svo mun vera fyrir fleirum. Þær bænir er þó
prestinum vafalaust ekki ætlað einum að biðja, heldur og öll-
um söfnuðinum. . . Flestir munu heldur kjósa að heyra lesið
en tónað. Til eru þeir prestar, sem sönn ánægja er að hlusta
á tóna, en réttara væri þó fyrir þá að syngja sálm, einsöng,
íyrir söfnuðinn, séu þeir því vaxnir.
Það er mikið talað um, að fólk sé nú ekki eins kirkju-
rækið og það liafi áður verið. Skyldi ein ástæðan fyrir því
ekki vera sú, að menn eru orðnir leiðir á þessum gönila úr-
eltu siðum? Hvergi eru kirkjur eins vel sóttar einsog á Skot-
landi, og livergi eru óbrotnari kirkjusiðir.
Oskandi væri að prestastétlin vildi taka mál þetta til
íhugunar á næsta prestafundi. Ég sé enga ástæðu til að við
getum ekki tekið okkur þar aðrar þjóðir til fyrirmyndar en Dani.
* *
*
Þetta hefir úður komið „til íhugunar11. Yfirleitt munu söfnuðir vilja
halda í tónið, þótt fátækt sé ú stundum. Líkt er með skruðann. Þess-
ir vanabundnu helgisiðir eiga sína sögu, og eiga lengi ítök í súlunum.
Konuaugað sér misfellur ú hirðingu skrúðans. Ug þegar lconurnar
fara nú uð sitja í sóknarnefndum, fara þær að hafa auga með því, að
þessi guroli gjaldaliður allru kirknu, „skrúðaþvotturinn“, skíni í hvitu líni.
íí ö k k u r s ö q u r.
1.
Eg ætla að byrja þessa litlu sögu með því að geta þess,
að ég hefi ekki verið og ætla mér ekki að verða andatrúar-