Nýtt kirkjublað - 01.04.1912, Qupperneq 8

80
NÝTT ETRKJUBLAÐ

mikla, þegar enginn getur unnið, að færast yfir hann. Og
þetta nægir honum; því að með sannfæringunni um, að þetta
sé áreiðanlega guðs vilji, hefir einnig fæðst í sálu hans sann-
færingin um, að þótt nú sé tínii myrkravaldsins, muni hann
ekki standa nema skamma stund; að þótt sannleikinn og
réttlætið fari nú halloka, rnuni það þó áður lýkur verða ofaná;
að þótt hans missi við, muni guð sjá sínu málefni borgið,
gefa sæði því vöxt og þroska, sem hann hefir sáð, og meira
að segja láta einmitt kvöl og dauða Jesú verða þúsundum
þúsunda til Iíknar og lífs.
Og þetta nægir honum svo fullkomlega, að einmitt nú
fær hann hafið sig til þeirrar tignar, sem aldrei fyr, tignar,
sem er margfalt hærri og stórfeldari en hin kalda rósemi
heimspekingsins forngríska, er hann tæmdi í botn eiturbikar-
inn, svo mjög sem menn þó hafa dást að honum. Með kon-
unglegri hugprýði stendur Jesús upp og kallar á sofandi læri-
sveina sína: „Sjá stundin nálgast, er mannssonurinn verður
framseldur á vald vondra manna; standiðupp!“ Hve er hann
öruggur og fullur sigurvissu fyrir sig og málefni sitt, hvað
sem nú kann yfir hann að koma! Hve gengur hann hug-
prúður beint á móti óvinum sínum! Og hve verða þeir eins
og steini lostnir af undrun, er þeir sjá, að honum dettur ekki í
hug að felast né flýja, heldur gengur beint fram og ávarpar
þá að fyrra bragði. Slík hetjulund hefir auðsjáanlega aldrei
fyrir þeim orðið á lífsleiðinni áður. Svo óvenjulegt finst þeim
það, að þeir vita ekki hvort þeir eiga að dirfast að leggja
hendur á hann. — —
Getsemane, Getsemane! Þú lundurinn þögli, sem varst
sjónar- og heyrnarvottur að fyrsta þælti þessa heimsins átakan-
legasta harmleiks, að hinni heitustu baráttu, sem nokkru sinni
var háð hér á syndugri jörð, livar ætti oss fremur en í skugga
trjáa þinna að geta lærst að beygja oss í auðmýkt fyrir vilja
guðs, þótt hann fari í aðra átt en vilji sjálfra vor, — hvar
ætti oss fremur að geta lærst að treysta guði, þótt vérskiljum
ekki vegi hans og vísdómsráð, treysta J>ví að alt sé best eins
og hann vill það, — hvar ætti oss fremur að geta lærst, að
leggja allan vorn hag, öll vor áhugaefni í droltins hönd, fylli-
lega sannfærðir um, að bann muni gefa sigur öllu því góðu,